約 5,264,736 件
https://w.atwiki.jp/ik-ben-wakei/pages/256.html
Algemene informatie pioniers Algemene informatie pioniers Het primair onderwijs in Zuid-Kennemerland en het voortgezet onderwijs in Utrecht en Stichtse Vecht en Helmond-Peelland starten een jaar eerder met passend onderwijs. Dit betekent dat scholen in die regio’s per 1 augustus 2013 een zorgplicht hebben. Ze zijn vanaf die datum verantwoordelijk om een passend onderwijsprogramma te bieden voor leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben. De samenwerkingsverbanden zijn vanaf dan verantwoordelijk voor het toewijzen en bekostigen van de extra ondersteuning aan leerlingen. Wat betekent de versnelde invoering voor ouders en leerlingen? De versnelde invoering per 1 augustus 2013 heeft de volgende gevolgen voor ouders en leerlingen uit Zuid-Kennemerland (primair onderwijs), Utrecht en Stichtse Vecht (voortgezet onderwijs) en Helmond-Peelland (voortgezet onderwijs) Geen landelijke indicatiestelling meer ouders in deze 3 regio’s hoeven geen nieuwe landelijke indicaties meer aan te vragen. De school waar ouders hun kind aanmelden, beoordeelt of zij het kind kunnen plaatsen en doen eventueel een aanvraag voor extra ondersteuning of voor toelating tot het (voortgezet) speciaal onderwijs (na overleg met ouders). Zorgplicht scholen in deze 3 regio’s hebben zorgplicht voor leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben. De school waar ouders hun kind aanmelden, moet binnen 10 weken een passende plek voor het kind bieden. Dat kan op de school van aanmelding zijn of op een andere school die de leerling beter kan ondersteunen. De school overlegt hierover met de ouders. Leerlingen met een rugzak in het regulier onderwijs voor leerlingen die nu met een rugzakje deelnemen aan het regulier onderwijs, vervalt de rugzak. In plaats daarvan is de school verplicht om extra ondersteuning op maat te regelen. De school krijgt daarvoor een vast bedrag per leerling. De school informeert de ouders van de leerling voor de zomervakantie over de ondersteuning en begeleiding die de leerling in het schooljaar 2013-2014 krijgt. Leerlingen in het speciaal basisonderwijs (sbo) of (voortgezet) speciaal onderwijs (v)so leerlingen die onderwijs volgen in het sbo of (v)so kunnen op hun eigen school blijven. Verandert de leerling van school, dan beoordeelt het samenwerkingsverband of de leerling in het sbo of (v)so kan blijven of dat hij met extra ondersteuning regulier onderwijs kan volgen. Hierover vindt overleg plaats met de ouders. Leerlingen met een visuele of auditief/communicatieve beperking scholen voor blinde, slechtziende, dove of slechthorende leerlingen of leerlingen met ernstige spraaktaalmoeilijkheden vallen niet onder de samenwerkingsverbanden passend onderwijs. Voor deze leerlingen blijven de bestaande regelingen van kracht en verandert er het komend schooljaar dus niets. Schoolondersteuningsprofiel elke school in het samenwerkingsverband maakt een plan waarin wordt beschreven welke ondersteuning de school kan aanbieden. Informatie over dat profiel staat in de schoolgids. De medezeggenschapsraad van de school heeft adviesrecht over het schoolondersteuningsprofiel. Ontwikkelingsperspectief de school stelt een ontwikkelingsperspectief op voor alle leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben. Hierin beschrijft de school de uitstroombestemming van de leerling en de onderbouwing daarvan. De school gaat hierover in gesprek met de ouders (op overeenstemming gericht overleg) en bespreekt jaarlijks de vorderingen met de ouders. Geschillencommissie als ouders en school het niet eens worden over de toelating, verwijdering of het ontwikkelingsperspectief, kunnen zij een geschil voorleggen aan de landelijke geschillencommissie passend onderwijs. Pioniers delen ervaringen De samenwerkingsverbanden en scholen mogen passend onderwijs op hun eigen manier vormgeven. De aanpak van de 3 regio’s zal dan ook verschillen. Op de pagina’s van Sterk VO Utrecht en Stichtse Vecht, VO/VSO/MBO Helmond-Peelland en Zuid-Kennemerland PO leest u hoe deze regio’s passend onderwijs invullen. U kunt de pioniers volgen en leren van de ervaringen die zij opdoen met passend onderwijs. U vindt onder andere informatie over hoe de regio de ondersteuning aan leerlingen vormgeeft, hoe het geld van de ondersteuning wordt verdeeld en hoe de regio de ondersteuning toewijst. De informatie over de pioniers wordt de komende maanden verder aangevuld met onder andere praktijkvoorbeelden en handige documenten. Nuttige documenten Voorbeeldbrief aan ouders over een jaar eerder passend onderwijs (.doc, 34 KB) Voorbeeldbrief aan aangrenzende samenwerkingsverbanden over een jaar eerder passend onderwijs (.doc, 49 KB) Ondersteuningsplan Sterk VO Utrecht en Stichtse Vecht (PDF, 1,0 MB) Ondersteuningsplan VO/VSO/MBO Helmond-Peelland (PDF, 2,1 MB) Ondersteuningsplan Zuid-Kennemerland PO (PDF, 1,0 MB) Wilt u op de hoogte blijven van het laatste nieuws over de pioniers? Meld u aan voor de nieuwsbrief passend onderwijs.
https://w.atwiki.jp/oper/pages/2986.html
EINZIGER AKT Ouvertüre Dialog ZEMRUD Die Geschichte von Abu Hassan und seinem listigen Weibe Fatime will ich Euch erzählen, wie sie sich vor Jahren am Hofe des Kalifen von Bagdad zugetragen hat. Bagdad, wenn man sich von diesem Spass erzählt. Es begann so Wie schon so oft war unserem Freunde Abu Hassan das Geld ausgegangen und so gab es für ihn und sein treues Weib Fatime seit Tagen nichts als Wasser und Brot. Nr. 1 - Duett ABU HASSAN Liebes Weibchen, reiche Wein. FATIME Weder weissen noch roten, Mahomet, Mahomet hat es verboten! ABU HASSAN Drum schenk ihn heimlich ein, gib Sorbet! FATIME Ha! Du willst Wasser? ABU HASSAN Nein, das Wasser ist mein Tod! Fische, Konfitüren, FATIME Prasser! ABU HASSAN ein Pastetchen, FATIME Hier ist Brot! FATIME, ABU HASSAN Kann sich da der Geist erheben? Lohnet sich s der Müh zu leben? Stille Zeugen meiner Not, Brot und Wasser, Brot und Wasser, usw. FATIME Ich will dir ein Liedchen singen Mit Auroren erstem Strahl, ABU HASSAN Zur Verzweiflung wird s mich bringen! FATIME Nein, es stillt des Hungers Qual! ABU HASSAN Liebes Weibchen, reiche Wein, Liebes Weibchen, reiche Wein. FATIME Weder weissen noch roten, Mahomet, Mahomet hat es verboten. FATIME, ABU HASSAN Kann sich da der Geist erheben? Lohnet sich s der Müh zu leben? Stille Zeugen meiner Not, Brot und Wasser, Brot und Wasser, usw. Dialog ABU HASSAN Brot und Wasser! Eine herrliche Mahlzeit! Aber so geht es den Männern, deren Weiber besser zu singen als zu kochen verstehen! FATIME O, du bist mir ein Schelm! Ich schweige aus ehelicher Zärtlichkeit! Du hast die letzte Zechine verprasst! Aber du verdienst auch das einzige Kleinod zu verlieren, das du noch besitzt! ABU HASSAN Was denn? Ich besässe ein Kleinod? Lass mich dich umarmen, teure Fatime und dann, eile es zu verkaufen! FATIME Unverschämter! Ich glaube, du wärest fähig, deine eigene Frau zu verkaufen! ABU HASSAN Wie denn? Du wärest das Kleinod? Dann habe ich mich umsonst gefreut! FATIME Du Grobian! Es gibt Leute, die bereit sind, mir alle ihre Reichtümer zu Füssen zulegen! ABU HASSAN Vortrefflich! Liebste Fatime, schone dich nicht mein Zartgefühl! Nenne mir einen Dummkopf, der bereit wäre, deine Untreue so königlich zu belohnen! FATIME Der reiche Omar ist es, des Kalifen ergebener Wechsler. ABU HASSAN Omar, dieser Geizhals? FATIME Ja, hör zu! Diesen Brief liess er mir heimlich zukommen "Schönste Fatime! Mein Herz lodert in Liebe zu Dir!" - (Hier ist es ) - "Lösche die verzehrende Flamme, indem Du mich erhörst und gebiete dafür über alle meine Schätze! Vergönne Deinem Sklaven, den Staub von Deinen Füssen zu küssen! Omar." ABU HASSAN Und was hast du ihm geantwortet? FATIME Dass ich ihn hasse, ihn verabscheue! ABU HASSAN Brav! Sehr brav! Aber vielleicht hätte man ihn an der Nase herumführen sollen. Wir haben Schulden, entsetzlich viel Schulden. Oh Allah, hilf! Lass uns ein Mittel finden, das uns aus dieser Pein befreit! ZEMRUD Da sassen sie und dachten lange nach. Geld musste her! Er stöhnte "Ach!". Sie stöhnte "Ach!". Und dann, ganz plötzlich, kam ihm der rettende Gedanke. ABU HASSAN Wir werden sterben! FATIME Sterben? Bist du verrückt?! ABU HASSAN Aus Höflichkeit werd ich den Anfang machen. Hör zu! Du läufst zu Zobeide, der Gattin des Kalifen und meldest meinen Tod. Wie s Sitte ist, wird sie dir einen Beutel Geld für die Begräbniskosten geben. Danach spiel ich dieselbe Rolle beim Kalifen und hoffe, ihn nicht weniger freigebig zu finden. FATIME Ich gratuliere! Der Einfall ist vortrefflich! ABU HASSAN Lauf, Liebste, lauf! Verkünde schluchzend meinen Tod! FATIME Adieu, mein toter Herr Gemahl, adieu! ABU HASSAN Da läuft sie hin. Das Possenspiel hat nun begonnen. Mein holdes Weib! Wenn unser Plan gelingt, hat aIle Not ein Ende! Nr. 2 - Arie ABU HASSAN Was nun zu machen, mit Geschmack die kleinen goldnen Schelme in aIle Welt zu senden? Ich gebe Gastereien, mit Liedern, mit Tänzen. Die erste Stelle nimmt mein Weibchen ein, mit Blumen will ich sie bekränzen, sie soll an meiner Seite glänzen, und Königin des Festes sein. He! Sklave! Chierwein! doch streue Rosen drein, und mit den Purpurlippen soll erst Fatime nippen, so! jetzt den Becher her! Auf unser Wohlsein, Liebe, auf dass es stets bleibe, trink ich dies Gläschen leer. Doch heute muss man singen, drum lasst die Lauten bringen, eilt, eilt in schnellem Lauf. Durch Trinken, Singen, Tanzen, löst man die Dissonanzen des Lebens wieder auf. Oh Fatime! meine Traute, die so zärtlich zu mir spricht, glaub mir, der Ton der Laute malet meine Liebe nicht. Ewig, ewig, ewig dir ergeben, freut dass Herz der Fesseln sich, ach! für dich nur will ich leben, und auch sterben nur für dich. Umschwebt nun mein Liebchen in flüchtigen Tänzen der Holden mit Blumen den Schlaf zu bekränzen. Schön! Bravo! Vortrefflich. Sie nahet sich schon, und schalkhaft reicht sie mir ein Küsschen zum Lohn. Doch, sollte mein Plänchen scheitern? Was kümmert s mich und sie? mit Liedern und Tänzen, mit Blumen sich kränzen, als Königin glänzen, Bravo! Herrlich! Ja vortrefflich! Dialog ZEMRUD Abu Hassan war glücklich. - Doch plötzlich offnete sich die Tür und Omar, der reiche Wechsler des Kalifen stand vor ihm. Mit ihm waren aIle Gläubiger gekommen und verlangten energisch ihr Geld. Nr. 3 - Chor der Gläubiger CHOR Geld! Geld! Geld! ich will nicht länger harren, sonst sind wir die Narren am Ende geprellt. Geld! Geld! Geld! ABU HASSAN So habt doch Erbarmen und geduldet euch noch einen Tag! CHOR Nein, nein, nein, der Wechsel ist verfallen, und ich muss nun vor Allen zuerst bezahlet sein. OMAR Nun wie steht es? Willst du zahlen? ABU HASSAN Ich möchte schon, nur fehlt es mir an Geld ... OMAR Wir aIle, wie du uns hier siehst, sind entschlossen, nicht länger zu warten. ABU HASSAN Geduldet euch! Ihr sollt ja euer Geld bekommen. Gerade eben ist mein Weib zu Zobeide gelaufen, um eine Summe Geldes zu erlangen. Wenn sie zurück ist, geh ich in gleicher Absicht zum Kalifen. OMAR Das sind nur leere Ausflüchte! Doch wir lassen uns nicht länger hinhalten. Wir wollen unser Geld! ABU HASSAN Noch heute morgen lobte Fatime, mein liebes Weib, deine Grossmut und deine Güte! OMAR Da hat sie recht! Grossmütig bin ich - oder kann es sein. ABU HASSAN Dann beweise es jetzt! Fatime hat mir aufgetragen, dich recht herzlich zu bitten. OMAR Ich bin kein Unmensch. Doch was kann ich tun? Was verlangst du denn? ABU HASSAN Nur Aufschub! Aber meine Herren, ich kann doch nicht jeden zuerst bezahlen! Und doch möchte ich keinen von euch vor den Kopf stossen! Omar, barmherzigster aller Wechsler, so hilf mir doch aus dieser Not! OMAR Nur Fatime zuliebe würde ich dir helfen. Oh, ich bedauere deine Frau aufrichtig. ABU HASSAN Was nützt mir dein Mitleid? Ich brauche Geld! OMAR Also gut. Ich bitte die Herren in mein Haus. Dort will ich alle Forderungen tilgen. ABU HASSAN Ich danke dir! OMAR Ja, ja, ja, du bist s doch auch zufrieden? ABU HASSAN Ja, ja, ja und du? OMAR Ja, ja, ja, ich bin es wohl zufrieden, doch nicht auf lang geschieden, bald bin ich wieder da. ABU HASSAN Ihr Schurken, reist in Frieden, euch hab ich längst gemieden, wenn ich von fern euch sah. CHOR Wir sind es wohl zufrieden, vergesst nun was geschah, und so sind wir geschieden, vergesst nun was geschah. Dialog ZEMRUD Abu Hassan war es gelungen, sich vorerst die Gläubiger vom Halse zu schaffen. Doch sein Glück war vollkommen, als Fatime aus dem Palast des Kalifen zurückkehrte. FATIME Da schau nur, welch reiche Beute mir dein Tod gebracht hat! ABU HASSAN Wahrhaftig, ein Beutel voller Goldstücke! Wir sind gerettet! Doch du musst wissen, was inzwischen hier geschah. Omar war hier! FATIME Oh, je! ABU HASSAN Mit dem ganzen Schwarm unserer Gläubiger. Sie verlangten sofort ihr Geld! FATIME Und du? ABU HASSAN Ich bezahlte. FATIME Was denn, ohne Geld? ABU HASSAN Ohne Geld! lch sagte ihm, du liessest ihn recht herzlich bitten. FATIME Ach! ABU HASSAN Der alte Sünder biss an, nahm die gauze Sippschaft in sein Haus und zahlt soeben alle meine Schulden! FATIME Gratuliere! ABU HASSAN Doch nun zu dir. Was sagte unsere teuerste Gebieterin zu meinem Tod? FATIME Sie war von Mitleid überwältigt. Sie weinte, weinte... ABU HASSAN Und du? FATIME Ich weinte mit ihr! ABU HASSAN Liebste Fatime! Es sollen die letzten Tränen sein, die du um mich vergossen hast! Nr. 4 - Duett ABU HASSAN Tränen, Tränen sollst du nicht vergiessen du geliebtes, treues Herz, dir das Leben zu versüssen teil ich willig jeden Schmerz. FATIME Tränen sind der Tau der Liebe, unter welchem sie gedeiht, und die Wasser edler Triebe, Treue! Treue und Beständigkeit. ABU HASSAN Prüf dies Herz. FATIME Es ist bewähret. ABU HASSAN Laune, Arg und Verdacht. FATIME Wenn es keine Falschheit nähret, bleibt es sorglos unbewacht. FATIME, ABU HASSAN Wenn das Herz nicht Falschheit nähret, bleibt es sorglos unbewacht. Umgaukelt van Liebe und Treue umfasse voll fröhlichen Mut, mein Liebchen ich täglich auf s Neue mit ewig verjüngender Glut. ABU HASSAN Tränen, Tränen sollst du nicht vergiessen, du geliebtes, treues Herz. FATIME, ABU HASSAN Dir das Leben zu versüssen, teil ich willig jeden Schmerz. Umgaukelt van Liebe und Treue umfasse voll fröhlichen Mut, mein Liebchen ich täglich auf s Neue mit ewig verjüngender Glut. Dialog ABU HASSAN Doch jetzt schnell zum Kalifen! Ich muss ihm deinen Tod melden, bevor er von meinem Ableben erfährt. Leb wohl, Fatime! FATIME Lebe wohl! Ein Glück, dass alles dies nur Scherz! Ich liebe ihn! Was wär mein Leben ohne Abu Hassan? Nr. 5 - Arie FATIME Wird Philomele trauern, dem Käfig kaum entschlüpft, wenn sie im Duft der Rosen von Zweig zu Zweigen hüpft, scheu blickt sie nach dem Fenster, nach dem verhassten Haus, und strömt dann ihre Freude in Dankgesängen aus, und hebt die kleinen Flügel und schwimmet nun auf s Neu im wolkenlosen Aether und jauchzt und fühlt sich frei. Doch Abu Hassan, ohne dich was wäre mir das Leben? Du Trauter nur beseligst mich, nur du kannst mich erheben; ich fühle mich beglückt und frei in deiner sanften Ketten, aus dieser süssen Sklaverei soll nur der Tod mich retten, der Tod. Du trauter nur beseligst mich, nur du kannst mich erheben, teurer Hassan, was wäre das Leben ohne dich? Abu Hassan, ohne dich? Dialog ZEMRUD Während Abu Hassan beim Kalifen den Tod seiner teueren Gattin meldete, um wie sie einen Beutel mit Goldstücken zu erhalten, betrat Omar zum zweiten Mal an diesem Tag sein Haus. OMAR Verzeih, schöne Fatime, ich suche deinen Mann. FATIME Er ist beim Kalifen. OMAR lch möchte dich nicht gerne belästigen, denn am Ende habe ich aus deinem Munde doch nur Kränkungen zu erwarten. FATIME Du verkennst mich, Omar. Warum wohl sollte ich dich kränken? OMAR Du weisst, dass ich dich liebe, dich vergöttere! FATIME Welche Ehre! OMAR Dein Mann hat Schulden, beträchtliche Schulden! FATIME Ja, ich weiss. Mir wird auch ganz bange, wenn ich an das Heer unserer Gläubiger denke. OMAR Ich habe mir erlaubt, euren Gläubigern eure Schulden abzukaufen. Ich bin nun der einzige Gläubiger, der dir gegenübersteht. Doch glaube mir, ich komme nicht in feindlicher Absicht! Nr. 6 - Duett OMAR Siehst du diese grosse Menge, teils von Wechseln, teils yon Scheinen, du vermissest auch nicht einen, auch nicht einen. Alle! Alle! Alle sind nun mein, alle sind nun mein! FATIME Wer entreisst uns dem Gedränge? Wird sich unser Schicksal wenden? ach! ich fühl s in deinen Händen, stehet unser Glück allein! OMAR Siehst du jene grosse Menge, teils von Wechseln, teils von Scheinen. Alle! Alle! Alle sind nun mein! Fasse Mut! FATIME Ich will mich fassen. OMAR Liebst du mich? FATIME Ich kann nicht hassen. OMAR Rede frei. FATIME Oft trügt der Schein. OMAR Unverblümt! FATIME Nein, ja, nein, ja, nein, nein! OMAR Ha, das Närrchen ist gefangen, und geglückt mein schlauer Plan, ach mein Sehnen, mein Verlangen zeigt dies Tiktak deutlich an! FATIME Schon glaubt er, ich sei gefangen, und geglückt sein schlauer Plan, mich verrät die Glut der Wangen, die ich nicht verbergen kann. OMAR Du liebst mich, du liebst mich mein Schätzchen! FATIME Ich lieben? Ich lieben? Ich lieben? Nein! Nein! OMAR O räume mir hier nur ein Plätzchen, ein winziges Plätzchen nur ein. FATIME Ich weiss nicht, mir wird so beklommen, so ängstlich! OMAR Befolg meinen Rat, ein Küsschen zur Stärkung genommen, das Mittel ist wahrlich probat. FATIME Und meinst du, dann würd ich genesen? OMAR Von Geld und von Gütern entblösst kannst du die Wechselchen lösen! FATIME Die Wechsel? OMAR Sie sind schon gelöst. FATIME Ha, der Vogel ist gefangen und misslungen ist sein Plan, alter Tor, verblühte Wangen ziehen nimmer Herzen an! OMAR Ha! Das Närrchen ist gefangen und geglückt ist mein schlauer Plan. Ach die Rosen deiner Wangen ziehen aller Herzen an! Dialog ZEMRUD Omar hoffte auf ein zartes Liebesstündchen und hatte der schönen Fatime alle Wechsel zurückgegeben. Als er nun begann, sich seiner Schönen zärtlich zu nähern, rief sie ... FATIME Weh mir! OMAR Was gibt s? FATIME Wir sind verloren! Mein Mann! OMAR Hilf, Allah, hilf und rette mich! FATIME Zur Flucht ist es zu spät! Hier, schnell in daB Cabinet! ZEMRUD So war Omar gefangen. - Auch Abu Hassan hatte vom Kalifen ein schönes Stück Geld für die Beerdigung seiner lieben Gattin erhalten. Glücklich kam er in sein Haus. ABU HASSAN Da schau, wie reich bei mir die Beute war! FATIME Pst! Leise! Ich habe ihn gefangen! Dort im Cabinet! ABU HASSAN Wen? FATIME Den lockeren Vogel, Omar. Und hier sind aIle deine Wechsel! ABU HASSAN Vortrefflich! Ganz vortrefflich! Doch warte, seine Liebesglut soll gelöscht werden, Blut soll er schwitzen! Warum ist das Cabinet versperrt? Wo ist der Schlüssel? FATIME Der Schlüssel? Ich weiss nicht ... ABU HASSAN Gib ihn heraus! Ich verlange den Schlüssel! Nr. 7 - Terzett FATIME Ich such und such in allen Ecken, wo ist denn das vertrackte Ding? ABU HASSAN Ich sah ihn noch im Schlosse stecken, eh ich zu dem Kalifen ging. OMAR O weh! nun wird er bald entdecken, dass ich hier im Netze hing. ABU HASSAN Und war ich noch so kalten Blutes, so schlich sich doch ein Argwohn ein. FATIME Glaub mir, ich bin getrosten Mutes, denn mein Gewissen fühl ich rein. FATIME UND ABU HASSAN Er weiss sich nicht vor Angst zu fassen und fleht umsonst den Himmel an, nie wird er mehr sich blicken lassen, wenn er entrinnen kann. OMAR Ich weiss mich nicht vor Angst zu fassen O Mahomet, dich fleh ich an, wirst du mich ohne Hilfe lassen, so ist es heut um mich getan. ABU HASSAN Im Cabinette war wohl ein Buhler von dir verstecket, gleich her den Schlüssel, dass ich ihn strafe, dass ich ihn morde, dass schnell dass zürnende Aug ihn entdeckt. FATIME Welche Vermutung wird in der Seele plötzlich geweckt! Du hast den Schlüssel vom Cabinett vorhin, ich wette, zu dir gesteckt. ABU HASSAN Wenn du noch zögerst, spreng ich gewaltsam Riegel und Tür! FATIME Jegliche Falte hab ich durchsuchet, aber der Schlüssel, glaub mir, auf Ehre findet ... ABU HASSAN Sieh hier! OMAR Weh mir! FATIME Er ist verloren, kommt er hinein, er hat ihm den Tod geschworen und nichts soll ihn befrein, kommt er hinein. ABU HASSAN Er ist verloren, komm ich hinein, ich hab ihm den Tod geschworen und nichts soll ihn befrein, komm ich hinein. OMAR Ich bin verloren, kommt er herein, er hat mir den Tod geschworen, soll ich um Hilfe schrei n, soll ich um Hilfe schrei n. Dialog ZEMRUD So trieben sie ihren Spass mit dem dicken Omar, der ängstlich in seinem Versteck schwitzte. Doch dann sah Fatime einen Diener des Kalifen auf ihr Haus zueilen. FATIME Schau nur, er kommt zu uns! ABU HASSAN Geschwind! Leg dich hin, die Füsse gegen Mekka gewendet! Ich will dich zudecken. Er kommt gewiss, um sich von deinem Tod zu überzeugen. Pst! da ist er schon. MESRUR Beim Barte des Propheten, der Kalif hat die Wette gewonnen! ABU HASSAN Was sagt ihr? Eine Wette? MESRUR Denk dir, der Beherrscher der Gläubigen sprach mit seiner Gattin vom Tod der schönen Fatime. Seine Gattin jedoch behauptete, du seist gestorben. Anfangs stritten sie, doch dann einigten sie sich auf eine Wette. Wie ich sehe, hat mein Herr die Wette gewonnen. Fatime ist also wirklich tot. ABU HASSAN Bei Allah! Da liegt sie! MESRUR Bleib standhaft, armer Abu Hassan! Ich eile, meinem Herrn die frohe Botschaft zu überbringen! ZEMRUD Der Diener lief, so schnell ihn seine Füsse trugen, zum Kalifen, um zu berichten, dass wirklich Fatime gestorben sei. Er hatte es schliesslich mit eigenen Augen gesehen. Zur gleichen Zeit schickte Zobeide, die Gattin des Kalifen, mich in das Haus des Abu Hassan. Ihr müsst wissen, dass ich die Dienerin der Zobeide bin. - Doch hatten unsere Helden mich wohl kommen sehen. Als ich das Haus betrat, fand ich Fatime verzweifelt klagend am Lager des toten Abu Hassan. Nr. 8 - Arie FATIME Hier liegt, welch martervolles Los, das Liebste was ich habe. Scharrt ihr es in der Erde Schoss, so tragt auch mich zu Grabe! Ach freudig hätte ich dem Tod für dich mich hingegeben, doch nach des Schicksals Machtgebot stirbst du und ich muss leben. Dialog ZEMRUD Nein, die Frechheit der Männer geht doch zu weit! Arme Fatime! Beim Barte des Propheten beteuert der Kalif, dass nicht den Mann, sondern du gestorben bist! FATIME Bei Allah! Ich wollte, ich läge statt seiner hier! ZEMRUD Aber nein, liebste Fatime! Besser es sterben zehn Männer als eine einzige Frau! Ich bitte dich, lass mich ihn einmal sehen, denn ich muss beschwören, dass er wirklich tot ist. FATIME Da schau! Hier liegt er. Mein besseres ich! Die gute Seele! ZEMRUD Armer Abu Hassan! Arme Fatime! Doch sonderbar, er sieht gar nicht aus, wie andere ehrliche Leute, wenn sie gestorben sind. FATIME Er war doch so jung! Ich kann es selbst noch gar nicht fassen! ZEMRUD Tröste dich! Du bist noch jung und hübsch! Und Abu Hassan war nicht der einzige Mann auf dieser weiten Welt. Adieu! So verliess ich Fatime, um meiner Herrin den Tod Abu Hassans zu bestätigen. Unseren Helden war nicht wohl zumute. Sie hatten ihren Streich recht klug begonnen, aber wie sollte er enden? Nr. 9 Terzett und Chor FATIME UND OMAR Ängstlich klopft es mir im Herzen, wie wird sich das Schicksal wenden? Die Gefahr von uns zu wenden, kann ein Wunder nur allein. ABU HASSAN Zwar klopft es mir ein wenig im Herzen, doch wird es so übel nicht enden, von sich die gefahren zu wenden, vermag die Klugheit nur allein. FATIME Du kannst scherzen? ABU HASSAN Allerdings! FATIME In dieser Lage! Wie wird s gehen? ABU HASSAN Dumme Frage, dumme Frage, das erfährt man hinterdrein. FATIME Ach wie ist mir so beklommen! ABU HASSAN So war mir eh ich entschlief ... FATIME Hörst du nicht? ABU HASSAN O weh, sie kommen. FATIME Zobeide! ABU HASSAN Der Kalif! FATIME, ABU HASSAN UND OMAR O weh, sie kommen! Angst und Schrecken lähmt die Glieder, Wie entrinn ich dieser Not? ABU HASSAN Hurtig, hurtig, leg dich nieder, FATIME Schon zur Hälfte bin ich tot! ABU HASSAN Du erwachst im Morgenrot bald zum neuen Leben wieder. FATIME Hätt ich früher das bedacht, ABU HASSAN, OMAR UND FATIME Stille, stille, gute Nacht, gute Nacht! CHOR VON DES KALIFEN GEFOLGE Öffnet ehrfurchtsvoll die Pforten, werfet tief in Staub euch hin, denn es naht sich diesem Orte Harun und die Sultanin. Dialog KALIF Was sehe ich? Beide tot? lch verstehe die Welt nicht mehr. Mir wurde der Tod der schönen Fatime gemeldet. Doch meiner Gattin meldete man seinen Tod. Die Frage lautet nun, wer ist zuerst gestorben? MESRUR Als ich das Haus betrat, fand ich Fatime tot. Also habt ihr die Wette gewonnen! ZEMRUD Doch ich fand Fatime am Lager des toten Abu Hassan. Also habt ihr die Wette verloren! KALIF Beim grossen Propheten! Ich will demjenigen tausend Goldstücke geben, der mir sagen könnte, wer zuerst gestorben ist. ABU HASSAN Ich, Herr! Ich bin zuerst gestorben! Ich bitte um die tausend Goldstücke! KALIF Was ist das? ABU HASSAN Deine Gnade hat mich zu neuem Leben erweckt! KALIF Und Fatime, deine Gattin? FATIME Ich lebe, Herr! Verzeiht, ich lebe! ABU HASSAN Allein die Not gab uns den Einfall ein. Seht diese Wechsel hier. Sie alle sind nicht eingelöst. Einer meiner Gläubiger, der Fatime mit seiner Liebe verfolgt, setzte sie als Preis ihrer Gegenliebe aus. KALIF Wer ist es? Nenne mir den Namen! ABU HASSAN Omar ist es, euer Geldwechsler. Jetzt sitzt er schwitzend dort im Cabinet. KALIF Er kann es meiner Gnaden danken, wenn ich ihn nicht zu hart bestrafe. Lasst ihn getrost dort noch ein Weilchen schwitzen! Meinem Schatzmeister befehle ich, dir die versprochenen tausend Goldstücke zu zahlen! ABU HASSAN Wir danken dir, Beherrscher der Gläubigen! Wir hatten nicht die Absicht, für immer tot zu bleiben. Wir sind nur schlecht gestorben, um einmal besser leben zu können! Nr. 10 - Schlusschor CHOR Heil ist dem Haus beschieden, dem der Kalif sich naht, und das mit Zobeiden des Herrschers Fuss betrat. Heil, Heil, Heil, Heil, Heil, Heil! EINZIGER AKT Ouvertüre Dialog ZEMRUD Die Geschichte von Abu Hassan und seinem listigen Weibe Fatime will ich Euch erzählen, wie sie sich vor Jahren am Hofe des Kalifen von Bagdad zugetragen hat. Bagdad, wenn man sich von diesem Spass erzählt. Es begann so Wie schon so oft war unserem Freunde Abu Hassan das Geld ausgegangen und so gab es für ihn und sein treues Weib Fatime seit Tagen nichts als Wasser und Brot. Nr. 1 - Duett ABU HASSAN Liebes Weibchen, reiche Wein. FATIME Weder weissen noch roten, Mahomet, Mahomet hat es verboten! ABU HASSAN Drum schenk ihn heimlich ein, gib Sorbet! FATIME Ha! Du willst Wasser? ABU HASSAN Nein, das Wasser ist mein Tod! Fische, Konfitüren, FATIME Prasser! ABU HASSAN ein Pastetchen, FATIME Hier ist Brot! FATIME, ABU HASSAN Kann sich da der Geist erheben? Lohnet sich s der Müh zu leben? Stille Zeugen meiner Not, Brot und Wasser, Brot und Wasser, usw. FATIME Ich will dir ein Liedchen singen Mit Auroren erstem Strahl, ABU HASSAN Zur Verzweiflung wird s mich bringen! FATIME Nein, es stillt des Hungers Qual! ABU HASSAN Liebes Weibchen, reiche Wein, Liebes Weibchen, reiche Wein. FATIME Weder weissen noch roten, Mahomet, Mahomet hat es verboten. FATIME, ABU HASSAN Kann sich da der Geist erheben? Lohnet sich s der Müh zu leben? Stille Zeugen meiner Not, Brot und Wasser, Brot und Wasser, usw. Dialog ABU HASSAN Brot und Wasser! Eine herrliche Mahlzeit! Aber so geht es den Männern, deren Weiber besser zu singen als zu kochen verstehen! FATIME O, du bist mir ein Schelm! Ich schweige aus ehelicher Zärtlichkeit! Du hast die letzte Zechine verprasst! Aber du verdienst auch das einzige Kleinod zu verlieren, das du noch besitzt! ABU HASSAN Was denn? Ich besässe ein Kleinod? Lass mich dich umarmen, teure Fatime und dann, eile es zu verkaufen! FATIME Unverschämter! Ich glaube, du wärest fähig, deine eigene Frau zu verkaufen! ABU HASSAN Wie denn? Du wärest das Kleinod? Dann habe ich mich umsonst gefreut! FATIME Du Grobian! Es gibt Leute, die bereit sind, mir alle ihre Reichtümer zu Füssen zulegen! ABU HASSAN Vortrefflich! Liebste Fatime, schone dich nicht mein Zartgefühl! Nenne mir einen Dummkopf, der bereit wäre, deine Untreue so königlich zu belohnen! FATIME Der reiche Omar ist es, des Kalifen ergebener Wechsler. ABU HASSAN Omar, dieser Geizhals? FATIME Ja, hör zu! Diesen Brief liess er mir heimlich zukommen "Schönste Fatime! Mein Herz lodert in Liebe zu Dir!" - (Hier ist es ) - "Lösche die verzehrende Flamme, indem Du mich erhörst und gebiete dafür über alle meine Schätze! Vergönne Deinem Sklaven, den Staub von Deinen Füssen zu küssen! Omar." ABU HASSAN Und was hast du ihm geantwortet? FATIME Dass ich ihn hasse, ihn verabscheue! ABU HASSAN Brav! Sehr brav! Aber vielleicht hätte man ihn an der Nase herumführen sollen. Wir haben Schulden, entsetzlich viel Schulden. Oh Allah, hilf! Lass uns ein Mittel finden, das uns aus dieser Pein befreit! ZEMRUD Da sassen sie und dachten lange nach. Geld musste her! Er stöhnte "Ach!". Sie stöhnte "Ach!". Und dann, ganz plötzlich, kam ihm der rettende Gedanke. ABU HASSAN Wir werden sterben! FATIME Sterben? Bist du verrückt?! ABU HASSAN Aus Höflichkeit werd ich den Anfang machen. Hör zu! Du läufst zu Zobeide, der Gattin des Kalifen und meldest meinen Tod. Wie s Sitte ist, wird sie dir einen Beutel Geld für die Begräbniskosten geben. Danach spiel ich dieselbe Rolle beim Kalifen und hoffe, ihn nicht weniger freigebig zu finden. FATIME Ich gratuliere! Der Einfall ist vortrefflich! ABU HASSAN Lauf, Liebste, lauf! Verkünde schluchzend meinen Tod! FATIME Adieu, mein toter Herr Gemahl, adieu! ABU HASSAN Da läuft sie hin. Das Possenspiel hat nun begonnen. Mein holdes Weib! Wenn unser Plan gelingt, hat aIle Not ein Ende! Nr. 2 - Arie ABU HASSAN Was nun zu machen, mit Geschmack die kleinen goldnen Schelme in aIle Welt zu senden? Ich gebe Gastereien, mit Liedern, mit Tänzen. Die erste Stelle nimmt mein Weibchen ein, mit Blumen will ich sie bekränzen, sie soll an meiner Seite glänzen, und Königin des Festes sein. He! Sklave! Chierwein! doch streue Rosen drein, und mit den Purpurlippen soll erst Fatime nippen, so! jetzt den Becher her! Auf unser Wohlsein, Liebe, auf dass es stets bleibe, trink ich dies Gläschen leer. Doch heute muss man singen, drum lasst die Lauten bringen, eilt, eilt in schnellem Lauf. Durch Trinken, Singen, Tanzen, löst man die Dissonanzen des Lebens wieder auf. Oh Fatime! meine Traute, die so zärtlich zu mir spricht, glaub mir, der Ton der Laute malet meine Liebe nicht. Ewig, ewig, ewig dir ergeben, freut dass Herz der Fesseln sich, ach! für dich nur will ich leben, und auch sterben nur für dich. Umschwebt nun mein Liebchen in flüchtigen Tänzen der Holden mit Blumen den Schlaf zu bekränzen. Schön! Bravo! Vortrefflich. Sie nahet sich schon, und schalkhaft reicht sie mir ein Küsschen zum Lohn. Doch, sollte mein Plänchen scheitern? Was kümmert s mich und sie? mit Liedern und Tänzen, mit Blumen sich kränzen, als Königin glänzen, Bravo! Herrlich! Ja vortrefflich! Dialog ZEMRUD Abu Hassan war glücklich. - Doch plötzlich offnete sich die Tür und Omar, der reiche Wechsler des Kalifen stand vor ihm. Mit ihm waren aIle Gläubiger gekommen und verlangten energisch ihr Geld. Nr. 3 - Chor der Gläubiger CHOR Geld! Geld! Geld! ich will nicht länger harren, sonst sind wir die Narren am Ende geprellt. Geld! Geld! Geld! ABU HASSAN So habt doch Erbarmen und geduldet euch noch einen Tag! CHOR Nein, nein, nein, der Wechsel ist verfallen, und ich muss nun vor Allen zuerst bezahlet sein. OMAR Nun wie steht es? Willst du zahlen? ABU HASSAN Ich möchte schon, nur fehlt es mir an Geld ... OMAR Wir aIle, wie du uns hier siehst, sind entschlossen, nicht länger zu warten. ABU HASSAN Geduldet euch! Ihr sollt ja euer Geld bekommen. Gerade eben ist mein Weib zu Zobeide gelaufen, um eine Summe Geldes zu erlangen. Wenn sie zurück ist, geh ich in gleicher Absicht zum Kalifen. OMAR Das sind nur leere Ausflüchte! Doch wir lassen uns nicht länger hinhalten. Wir wollen unser Geld! ABU HASSAN Noch heute morgen lobte Fatime, mein liebes Weib, deine Grossmut und deine Güte! OMAR Da hat sie recht! Grossmütig bin ich - oder kann es sein. ABU HASSAN Dann beweise es jetzt! Fatime hat mir aufgetragen, dich recht herzlich zu bitten. OMAR Ich bin kein Unmensch. Doch was kann ich tun? Was verlangst du denn? ABU HASSAN Nur Aufschub! Aber meine Herren, ich kann doch nicht jeden zuerst bezahlen! Und doch möchte ich keinen von euch vor den Kopf stossen! Omar, barmherzigster aller Wechsler, so hilf mir doch aus dieser Not! OMAR Nur Fatime zuliebe würde ich dir helfen. Oh, ich bedauere deine Frau aufrichtig. ABU HASSAN Was nützt mir dein Mitleid? Ich brauche Geld! OMAR Also gut. Ich bitte die Herren in mein Haus. Dort will ich alle Forderungen tilgen. ABU HASSAN Ich danke dir! OMAR Ja, ja, ja, du bist s doch auch zufrieden? ABU HASSAN Ja, ja, ja und du? OMAR Ja, ja, ja, ich bin es wohl zufrieden, doch nicht auf lang geschieden, bald bin ich wieder da. ABU HASSAN Ihr Schurken, reist in Frieden, euch hab ich längst gemieden, wenn ich von fern euch sah. CHOR Wir sind es wohl zufrieden, vergesst nun was geschah, und so sind wir geschieden, vergesst nun was geschah. Dialog ZEMRUD Abu Hassan war es gelungen, sich vorerst die Gläubiger vom Halse zu schaffen. Doch sein Glück war vollkommen, als Fatime aus dem Palast des Kalifen zurückkehrte. FATIME Da schau nur, welch reiche Beute mir dein Tod gebracht hat! ABU HASSAN Wahrhaftig, ein Beutel voller Goldstücke! Wir sind gerettet! Doch du musst wissen, was inzwischen hier geschah. Omar war hier! FATIME Oh, je! ABU HASSAN Mit dem ganzen Schwarm unserer Gläubiger. Sie verlangten sofort ihr Geld! FATIME Und du? ABU HASSAN Ich bezahlte. FATIME Was denn, ohne Geld? ABU HASSAN Ohne Geld! lch sagte ihm, du liessest ihn recht herzlich bitten. FATIME Ach! ABU HASSAN Der alte Sünder biss an, nahm die gauze Sippschaft in sein Haus und zahlt soeben alle meine Schulden! FATIME Gratuliere! ABU HASSAN Doch nun zu dir. Was sagte unsere teuerste Gebieterin zu meinem Tod? FATIME Sie war von Mitleid überwältigt. Sie weinte, weinte... ABU HASSAN Und du? FATIME Ich weinte mit ihr! ABU HASSAN Liebste Fatime! Es sollen die letzten Tränen sein, die du um mich vergossen hast! Nr. 4 - Duett ABU HASSAN Tränen, Tränen sollst du nicht vergiessen du geliebtes, treues Herz, dir das Leben zu versüssen teil ich willig jeden Schmerz. FATIME Tränen sind der Tau der Liebe, unter welchem sie gedeiht, und die Wasser edler Triebe, Treue! Treue und Beständigkeit. ABU HASSAN Prüf dies Herz. FATIME Es ist bewähret. ABU HASSAN Laune, Arg und Verdacht. FATIME Wenn es keine Falschheit nähret, bleibt es sorglos unbewacht. FATIME, ABU HASSAN Wenn das Herz nicht Falschheit nähret, bleibt es sorglos unbewacht. Umgaukelt van Liebe und Treue umfasse voll fröhlichen Mut, mein Liebchen ich täglich auf s Neue mit ewig verjüngender Glut. ABU HASSAN Tränen, Tränen sollst du nicht vergiessen, du geliebtes, treues Herz. FATIME, ABU HASSAN Dir das Leben zu versüssen, teil ich willig jeden Schmerz. Umgaukelt van Liebe und Treue umfasse voll fröhlichen Mut, mein Liebchen ich täglich auf s Neue mit ewig verjüngender Glut. Dialog ABU HASSAN Doch jetzt schnell zum Kalifen! Ich muss ihm deinen Tod melden, bevor er von meinem Ableben erfährt. Leb wohl, Fatime! FATIME Lebe wohl! Ein Glück, dass alles dies nur Scherz! Ich liebe ihn! Was wär mein Leben ohne Abu Hassan? Nr. 5 - Arie FATIME Wird Philomele trauern, dem Käfig kaum entschlüpft, wenn sie im Duft der Rosen von Zweig zu Zweigen hüpft, scheu blickt sie nach dem Fenster, nach dem verhassten Haus, und strömt dann ihre Freude in Dankgesängen aus, und hebt die kleinen Flügel und schwimmet nun auf s Neu im wolkenlosen Aether und jauchzt und fühlt sich frei. Doch Abu Hassan, ohne dich was wäre mir das Leben? Du Trauter nur beseligst mich, nur du kannst mich erheben; ich fühle mich beglückt und frei in deiner sanften Ketten, aus dieser süssen Sklaverei soll nur der Tod mich retten, der Tod. Du trauter nur beseligst mich, nur du kannst mich erheben, teurer Hassan, was wäre das Leben ohne dich? Abu Hassan, ohne dich? Dialog ZEMRUD Während Abu Hassan beim Kalifen den Tod seiner teueren Gattin meldete, um wie sie einen Beutel mit Goldstücken zu erhalten, betrat Omar zum zweiten Mal an diesem Tag sein Haus. OMAR Verzeih, schöne Fatime, ich suche deinen Mann. FATIME Er ist beim Kalifen. OMAR lch möchte dich nicht gerne belästigen, denn am Ende habe ich aus deinem Munde doch nur Kränkungen zu erwarten. FATIME Du verkennst mich, Omar. Warum wohl sollte ich dich kränken? OMAR Du weisst, dass ich dich liebe, dich vergöttere! FATIME Welche Ehre! OMAR Dein Mann hat Schulden, beträchtliche Schulden! FATIME Ja, ich weiss. Mir wird auch ganz bange, wenn ich an das Heer unserer Gläubiger denke. OMAR Ich habe mir erlaubt, euren Gläubigern eure Schulden abzukaufen. Ich bin nun der einzige Gläubiger, der dir gegenübersteht. Doch glaube mir, ich komme nicht in feindlicher Absicht! Nr. 6 - Duett OMAR Siehst du diese grosse Menge, teils von Wechseln, teils yon Scheinen, du vermissest auch nicht einen, auch nicht einen. Alle! Alle! Alle sind nun mein, alle sind nun mein! FATIME Wer entreisst uns dem Gedränge? Wird sich unser Schicksal wenden? ach! ich fühl s in deinen Händen, stehet unser Glück allein! OMAR Siehst du jene grosse Menge, teils von Wechseln, teils von Scheinen. Alle! Alle! Alle sind nun mein! Fasse Mut! FATIME Ich will mich fassen. OMAR Liebst du mich? FATIME Ich kann nicht hassen. OMAR Rede frei. FATIME Oft trügt der Schein. OMAR Unverblümt! FATIME Nein, ja, nein, ja, nein, nein! OMAR Ha, das Närrchen ist gefangen, und geglückt mein schlauer Plan, ach mein Sehnen, mein Verlangen zeigt dies Tiktak deutlich an! FATIME Schon glaubt er, ich sei gefangen, und geglückt sein schlauer Plan, mich verrät die Glut der Wangen, die ich nicht verbergen kann. OMAR Du liebst mich, du liebst mich mein Schätzchen! FATIME Ich lieben? Ich lieben? Ich lieben? Nein! Nein! OMAR O räume mir hier nur ein Plätzchen, ein winziges Plätzchen nur ein. FATIME Ich weiss nicht, mir wird so beklommen, so ängstlich! OMAR Befolg meinen Rat, ein Küsschen zur Stärkung genommen, das Mittel ist wahrlich probat. FATIME Und meinst du, dann würd ich genesen? OMAR Von Geld und von Gütern entblösst kannst du die Wechselchen lösen! FATIME Die Wechsel? OMAR Sie sind schon gelöst. FATIME Ha, der Vogel ist gefangen und misslungen ist sein Plan, alter Tor, verblühte Wangen ziehen nimmer Herzen an! OMAR Ha! Das Närrchen ist gefangen und geglückt ist mein schlauer Plan. Ach die Rosen deiner Wangen ziehen aller Herzen an! Dialog ZEMRUD Omar hoffte auf ein zartes Liebesstündchen und hatte der schönen Fatime alle Wechsel zurückgegeben. Als er nun begann, sich seiner Schönen zärtlich zu nähern, rief sie ... FATIME Weh mir! OMAR Was gibt s? FATIME Wir sind verloren! Mein Mann! OMAR Hilf, Allah, hilf und rette mich! FATIME Zur Flucht ist es zu spät! Hier, schnell in daB Cabinet! ZEMRUD So war Omar gefangen. - Auch Abu Hassan hatte vom Kalifen ein schönes Stück Geld für die Beerdigung seiner lieben Gattin erhalten. Glücklich kam er in sein Haus. ABU HASSAN Da schau, wie reich bei mir die Beute war! FATIME Pst! Leise! Ich habe ihn gefangen! Dort im Cabinet! ABU HASSAN Wen? FATIME Den lockeren Vogel, Omar. Und hier sind aIle deine Wechsel! ABU HASSAN Vortrefflich! Ganz vortrefflich! Doch warte, seine Liebesglut soll gelöscht werden, Blut soll er schwitzen! Warum ist das Cabinet versperrt? Wo ist der Schlüssel? FATIME Der Schlüssel? Ich weiss nicht ... ABU HASSAN Gib ihn heraus! Ich verlange den Schlüssel! Nr. 7 - Terzett FATIME Ich such und such in allen Ecken, wo ist denn das vertrackte Ding? ABU HASSAN Ich sah ihn noch im Schlosse stecken, eh ich zu dem Kalifen ging. OMAR O weh! nun wird er bald entdecken, dass ich hier im Netze hing. ABU HASSAN Und war ich noch so kalten Blutes, so schlich sich doch ein Argwohn ein. FATIME Glaub mir, ich bin getrosten Mutes, denn mein Gewissen fühl ich rein. FATIME UND ABU HASSAN Er weiss sich nicht vor Angst zu fassen und fleht umsonst den Himmel an, nie wird er mehr sich blicken lassen, wenn er entrinnen kann. OMAR Ich weiss mich nicht vor Angst zu fassen O Mahomet, dich fleh ich an, wirst du mich ohne Hilfe lassen, so ist es heut um mich getan. ABU HASSAN Im Cabinette war wohl ein Buhler von dir verstecket, gleich her den Schlüssel, dass ich ihn strafe, dass ich ihn morde, dass schnell dass zürnende Aug ihn entdeckt. FATIME Welche Vermutung wird in der Seele plötzlich geweckt! Du hast den Schlüssel vom Cabinett vorhin, ich wette, zu dir gesteckt. ABU HASSAN Wenn du noch zögerst, spreng ich gewaltsam Riegel und Tür! FATIME Jegliche Falte hab ich durchsuchet, aber der Schlüssel, glaub mir, auf Ehre findet ... ABU HASSAN Sieh hier! OMAR Weh mir! FATIME Er ist verloren, kommt er hinein, er hat ihm den Tod geschworen und nichts soll ihn befrein, kommt er hinein. ABU HASSAN Er ist verloren, komm ich hinein, ich hab ihm den Tod geschworen und nichts soll ihn befrein, komm ich hinein. OMAR Ich bin verloren, kommt er herein, er hat mir den Tod geschworen, soll ich um Hilfe schrei n, soll ich um Hilfe schrei n. Dialog ZEMRUD So trieben sie ihren Spass mit dem dicken Omar, der ängstlich in seinem Versteck schwitzte. Doch dann sah Fatime einen Diener des Kalifen auf ihr Haus zueilen. FATIME Schau nur, er kommt zu uns! ABU HASSAN Geschwind! Leg dich hin, die Füsse gegen Mekka gewendet! Ich will dich zudecken. Er kommt gewiss, um sich von deinem Tod zu überzeugen. Pst! da ist er schon. MESRUR Beim Barte des Propheten, der Kalif hat die Wette gewonnen! ABU HASSAN Was sagt ihr? Eine Wette? MESRUR Denk dir, der Beherrscher der Gläubigen sprach mit seiner Gattin vom Tod der schönen Fatime. Seine Gattin jedoch behauptete, du seist gestorben. Anfangs stritten sie, doch dann einigten sie sich auf eine Wette. Wie ich sehe, hat mein Herr die Wette gewonnen. Fatime ist also wirklich tot. ABU HASSAN Bei Allah! Da liegt sie! MESRUR Bleib standhaft, armer Abu Hassan! Ich eile, meinem Herrn die frohe Botschaft zu überbringen! ZEMRUD Der Diener lief, so schnell ihn seine Füsse trugen, zum Kalifen, um zu berichten, dass wirklich Fatime gestorben sei. Er hatte es schliesslich mit eigenen Augen gesehen. Zur gleichen Zeit schickte Zobeide, die Gattin des Kalifen, mich in das Haus des Abu Hassan. Ihr müsst wissen, dass ich die Dienerin der Zobeide bin. - Doch hatten unsere Helden mich wohl kommen sehen. Als ich das Haus betrat, fand ich Fatime verzweifelt klagend am Lager des toten Abu Hassan. Nr. 8 - Arie FATIME Hier liegt, welch martervolles Los, das Liebste was ich habe. Scharrt ihr es in der Erde Schoss, so tragt auch mich zu Grabe! Ach freudig hätte ich dem Tod für dich mich hingegeben, doch nach des Schicksals Machtgebot stirbst du und ich muss leben. Dialog ZEMRUD Nein, die Frechheit der Männer geht doch zu weit! Arme Fatime! Beim Barte des Propheten beteuert der Kalif, dass nicht den Mann, sondern du gestorben bist! FATIME Bei Allah! Ich wollte, ich läge statt seiner hier! ZEMRUD Aber nein, liebste Fatime! Besser es sterben zehn Männer als eine einzige Frau! Ich bitte dich, lass mich ihn einmal sehen, denn ich muss beschwören, dass er wirklich tot ist. FATIME Da schau! Hier liegt er. Mein besseres ich! Die gute Seele! ZEMRUD Armer Abu Hassan! Arme Fatime! Doch sonderbar, er sieht gar nicht aus, wie andere ehrliche Leute, wenn sie gestorben sind. FATIME Er war doch so jung! Ich kann es selbst noch gar nicht fassen! ZEMRUD Tröste dich! Du bist noch jung und hübsch! Und Abu Hassan war nicht der einzige Mann auf dieser weiten Welt. Adieu! So verliess ich Fatime, um meiner Herrin den Tod Abu Hassans zu bestätigen. Unseren Helden war nicht wohl zumute. Sie hatten ihren Streich recht klug begonnen, aber wie sollte er enden? Nr. 9 Terzett und Chor FATIME UND OMAR Ängstlich klopft es mir im Herzen, wie wird sich das Schicksal wenden? Die Gefahr von uns zu wenden, kann ein Wunder nur allein. ABU HASSAN Zwar klopft es mir ein wenig im Herzen, doch wird es so übel nicht enden, von sich die gefahren zu wenden, vermag die Klugheit nur allein. FATIME Du kannst scherzen? ABU HASSAN Allerdings! FATIME In dieser Lage! Wie wird s gehen? ABU HASSAN Dumme Frage, dumme Frage, das erfährt man hinterdrein. FATIME Ach wie ist mir so beklommen! ABU HASSAN So war mir eh ich entschlief ... FATIME Hörst du nicht? ABU HASSAN O weh, sie kommen. FATIME Zobeide! ABU HASSAN Der Kalif! FATIME, ABU HASSAN UND OMAR O weh, sie kommen! Angst und Schrecken lähmt die Glieder, Wie entrinn ich dieser Not? ABU HASSAN Hurtig, hurtig, leg dich nieder, FATIME Schon zur Hälfte bin ich tot! ABU HASSAN Du erwachst im Morgenrot bald zum neuen Leben wieder. FATIME Hätt ich früher das bedacht, ABU HASSAN, OMAR UND FATIME Stille, stille, gute Nacht, gute Nacht! CHOR VON DES KALIFEN GEFOLGE Öffnet ehrfurchtsvoll die Pforten, werfet tief in Staub euch hin, denn es naht sich diesem Orte Harun und die Sultanin. Dialog KALIF Was sehe ich? Beide tot? lch verstehe die Welt nicht mehr. Mir wurde der Tod der schönen Fatime gemeldet. Doch meiner Gattin meldete man seinen Tod. Die Frage lautet nun, wer ist zuerst gestorben? MESRUR Als ich das Haus betrat, fand ich Fatime tot. Also habt ihr die Wette gewonnen! ZEMRUD Doch ich fand Fatime am Lager des toten Abu Hassan. Also habt ihr die Wette verloren! KALIF Beim grossen Propheten! Ich will demjenigen tausend Goldstücke geben, der mir sagen könnte, wer zuerst gestorben ist. ABU HASSAN Ich, Herr! Ich bin zuerst gestorben! Ich bitte um die tausend Goldstücke! KALIF Was ist das? ABU HASSAN Deine Gnade hat mich zu neuem Leben erweckt! KALIF Und Fatime, deine Gattin? FATIME Ich lebe, Herr! Verzeiht, ich lebe! ABU HASSAN Allein die Not gab uns den Einfall ein. Seht diese Wechsel hier. Sie alle sind nicht eingelöst. Einer meiner Gläubiger, der Fatime mit seiner Liebe verfolgt, setzte sie als Preis ihrer Gegenliebe aus. KALIF Wer ist es? Nenne mir den Namen! ABU HASSAN Omar ist es, euer Geldwechsler. Jetzt sitzt er schwitzend dort im Cabinet. KALIF Er kann es meiner Gnaden danken, wenn ich ihn nicht zu hart bestrafe. Lasst ihn getrost dort noch ein Weilchen schwitzen! Meinem Schatzmeister befehle ich, dir die versprochenen tausend Goldstücke zu zahlen! ABU HASSAN Wir danken dir, Beherrscher der Gläubigen! Wir hatten nicht die Absicht, für immer tot zu bleiben. Wir sind nur schlecht gestorben, um einmal besser leben zu können! Nr. 10 - Schlusschor CHOR Heil ist dem Haus beschieden, dem der Kalif sich naht, und das mit Zobeiden des Herrschers Fuss betrat. Heil, Heil, Heil, Heil, Heil, Heil! Weber,Carl Maria von/Abu Hassan
https://w.atwiki.jp/oper/pages/1813.html
ERSTER TEIL FLUCH DES ELIAS Einleitung ELIAS So wahr der Herr, der Gott Israels lebet, vor dem ich stehe Es soll diese Jahre weder Tau noch Regen kommen, ich sage es denn. Ouvertüre KLAGE, GEBET UND VERHEISSUNG 1. CHOR DAS VOLK Hilf, Herr! Hilf, Herr! Willst du uns denn gar vertilgen? Die Ernte ist vergangen, der Sommer ist dahin, und uns ist keine Hilfe gekommen! Will denn der Herr nicht mehr Gott sein in Zion? Rezitativ Die Tiefe ist versieget! Und die Ströme sind vertrocknet! Dem Säugling klebt die Zunge am Gaumen vor Durst! Die jungen Kinder heischen Brot! Und da ist niemand, der es ihnen breche! 2. Duett mit CHOR DAS VOLK Herr, höre unser Gebet! Sopran I und II Zion streckt ihre Hände aus, und da ist niemand, der sie tröste. 3. Rezitativ OBADJAH Zerreißet eure Herzen und nicht eure Kleider! Um unsrer Sünden willen hat Elias den Himmel verschlossen durch das Wort des Herrn! So bekehret euch zu dem Herrn eurem Gott, denn er ist gnädig, barmherzig, geduldig und von großer Güte und reut ihn bald der Strafe. 4. Arie OBADJAH "So ihr mich von ganzem Herzen suchet, so will ich mich finden lassen", spricht unser Gott. Ach, daß ich wüßte, wie ich ihn finden und zu seinem Stuhle kommen möchte! 5. CHOR DAS VOLK Aber der Herr sieht es nicht, er spottet unser! Der Fluch ist über uns gekommen. Er wird uns verfolgen, bis er uns tötet! "Denn ich der Herr, dein Gott, ich bin ein eifriger Gott, der da heimsucht der Väter Missetat an den Kindern bis ins dritte und vierte Glied derer, die mich hassen. Und tue Barmherzigkeit an vielen Tausenden, die mich liebhaben und meine Gebote halten." WUNDER DER ERWECKUNG 6. Rezitativ EIN ENGEL Elias, gehe weg von hinnen und wende dich gen Morgen und verbirg dich am Bache Crith! Du sollst vom Bache trinken, und die Raben werden dir Brot bringen des Morgens und des Abends, nach dem Wort deines Gottes. 7. Doppelquartett DIE ENGEL Denn er hat seinen Engeln befohlen über dir, daß sie dich behüten auf allen deinen Wegen, daß sie dich auf den Händen tragen und du deinen Fuß nicht an einen Stein stoßest. Rezitativ EIN ENGEL Nun auch der Bach vertrocknet ist, Elias, mache dich auf, gehe gen Zarpath und bleibe daselbst! Denn der Herr hat daselbst einer Witwe geboten, daß sie dich versorge. Das Mehl im Cad soll nicht verzehret werden, und dem Ölkruge soll nichts mangeln bis auf den Tag, da der Herr regnen lassen wird auf Erden. 8. Rezitativ, Arie und Duett DIE WITWE Was hast du an mir getan, du Mann Gottes! Du bist zu mir hereingekommen, daß meiner Missetat gedacht und mein Sohn getötet werde! Hilf mir, du Mann Gottes! Mein Sohn ist krank, und seine Krankheit ist so hart, daß kein Odem mehr in ihm blieb. Ich netze mit meinen Tränen mein Lager die ganze Nacht. Du schaust das Elend, sei du der Armen Helfer! Hilf meinem Sohn! Es ist kein Odem mehr in ihm! ELIAS Gib mir her deinen Sohn! Herr, mein Gott, vernimm mein Fleh n! Wende dich, Herr, und sei ihr gnädig, und hilf dem Sohne deiner Magd! Denn du bist gnädig, barmherzig, geduldig und von großer Güte und Treue! Herr, mein Gott, lasse die Seele dieses Kindes wieder zu ihm kommen! DIE WITWE Wirst du denn unter den Toten Wunder tun? Es ist kein Odem mehr in ihm! ELIAS Herr, mein Gott, lasse die Seele dieses Kindes wieder zu ihm kommen! DIE WITWE Werden die Gestorb nen aufsteh n und dir danken? ELIAS Herr, mein Gott, lasse die Seele dieses Kindes wieder zu ihm kommen! DIE WITWE Der Herr erhört deine Stimme, die Seele des Kindes kommt wieder! Es wird lebendig! ELIAS Siehe da, dein Sohn lebet! DIE WITWE Nun erkenne ich, daß du ein Mann Gottes bist, und des Herrn Wort in deinem Munde ist Wahrheit! Wie soll ich dem Herrn vergelten alle seine Wohltat, die er an mir tut? ELIAS Du sollst den Herrn, deinen Gott, liebhaben von ganzem Herzen. ELIAS, DIE WITWE Von ganzer Seele, von allem Vermögen. Wohl dem, der den Herrn fürchtet. 9. CHOR Wohl dem, der den Herrn fürchtet und auf seinen Wegen geht! Wohl dem, der auf Gottes Wegen geht! Dem Frommen geht das Licht auf in der Finsternis. Dem Frommen geht das Licht auf von dem Gnädigen, Barmherzigen und Gerechten. WUNDER DES FEUERS 10. Rezitativ mit Chor ELIAS So wahr der Herr Zebaoth lebet, vor dem ich stehe Heute, im dritten Jahre, will ich mich dem Könige zeigen, und der Herr wird wieder regnen lassen auf Erden. KÖNIG AHAB Bist du s, Elias, bist du s, der Israel verwirrt? DAS VOLK Du bist s, Elias, du bist s, der Israelverwirrt! ELIAS Ich verwirre Israel nicht, sondern du, König, und deines Vaters Haus, damit, daß ihr des Herrn Gebot verlaßt und wandelt Baalim nach. Wohlan! So sende nun hin und versammle zu mir das ganze Israel auf den Berg Carmel, und alle Propheten Baals, und alle Propheten des Hains, die vom Tische der Königin essen Da wollen wir sehn, ob Gott der Herr ist. DAS VOLK Da wollen wir sehn, ob Gott der Herr ist. ELIAS Auf denn, ihr Propheten Baals, erwählet einen Farren, und legt kein Feuer daran, und rufet ihr an den Namen eures Gottes, und ich will den Namen des Herrn anrufen. Welcher Gott nun mit Feuer antworten wird, der sei Gott. DAS VOLK Ja, welcher Gott nun mit Feuer antworten wird, der sei Gott. ELIAS Rufet euren Gott zuerst, denn eurer sind viele! Ich aber bin allein übrig geblieben, ein Prophet des Herrn. Ruft eure Feldgötter und eure Berggötter! 11. CHOR PROPHETEN BAALS Baal, erhöre uns! Wende dich zu unserm Opfer, Baal, erhöre uns! Höre uns, mächtiger Gott! Send uns dein Feuer und vertilge den Feind! 12. Rezitativ und Chor ELIAS Rufet lauter! Denn er ist ja Gott. Er dichtet, oder er hat zu schaffen, oder er ist über Feld, oder schläft er vielleicht, daß er aufwache. Rufet lauter, rufet lauter! PROPHETEN BAALS Baal, erhöre uns, wache auf! Warum schläfst du? 13. Rezitativ und Chor ELIAS Rufet lauter! Er hört euch nicht! Ritzt euch mit Messern und mit Pfriemen nach eurer Weise. Hinkt um den Altar, den ihr gemacht, rufet und weissagt! Da wird keine Stimme sein, keine Antwort, kein Aufmerken. PROPHETEN BAALS Baal! Gib uns Antwort, Baal! Siehe, die Feinde verspotten uns! ELIAS Kommt her, alles Volk, kommt her zu mir! 14. Arie ELIAS Herr, Gott Abrahams, Isaaks und Israels, laß heut kund werden, daß du Gott bist und ich dein Knecht. Herr, Gott Abrahams! Und daß ich solches alles nach deinem Worte getan! Erhöre mich, Herr, erhöre mich! Herr, Gott Abrahams, Isaaks und Israels, erhöre mich, Herr, erhöre mich, daß dies Volk wisse, daß du der Herr Gott bist, daß du ihr Herz danach bekehrest! 15. Quartett ENGEL Wirf dein Anliegen auf den Herrn, der wird dich versorgen, und wird den Gerechten nicht ewiglich in Unruhe lassen. Denn seine Gnade reicht so weit der Himmel ist, und keiner wird zuschanden, der seiner harret. 16. Rezitativ mit Chor ELIAS Der du deine Diener machst zu Geistern und deine Engel zu Feuerflammen, sende sie herab! DAS VOLK Das Feuer fiel herab! Feuer! Die Flamme fraß das Brandopfer! Fallt nieder auf euer Angesicht! Der Herr ist Gott, der Herr ist Gott! Der Herr, unser Gott, ist ein einiger Herr, und es sind keine anderen Götter neben ihm. ELIAS Greift die Propheten Baals, daß ihrer keiner entrinne, führt sie hinab an den Bach und schlachtet sie daselbst! DAS VOLK Greift die Propheten Baals, daß ihrer keiner entrinne! 17. Arie ELIAS Ist nicht des Herrn Wort wie ein Feuer und wie ein Hammer, der Felsen zerschlägt? Sein Wort ist wie ein Feuer und wie ein Hammer, der Felsen zerschlägt. Gott ist ein rechter Richter, und ein Gott, der täglich droht. Will man sich nicht bekehren, so hat er sein Schwert gewetzt und seinen Bogen gespannt und zielet! 18. Arioso Alt Weh ihnen, daß sie von mir weichen! Sie müssen verstöret werden, denn sie sind abtrünnig von mir geworden. Ich wollte sie wohl erlösen, wenn sie nicht Lügen wider mich lehrten. Ich wollte sie wohl erlösen, aber sie hören es nicht. Weh ihnen! Weh ihnen! WUNDER DES REGENS 19. Rezitativ mit CHOR OBADJAH Hilf deinem Volk, du Mann Gottes! Es ist doch ja unter der Heiden Götzen keiner, der Regen könnte geben. So kann der Himmel auch nicht regnen, denn Gott allein kann solches alles tun. ELIAS O Herr! Du hast nun deine Feinde verworfen und zerschlagen! So schaue nun vom Himmel herab und wende die Not deines Volkes. Öffne den Himmel und fahre herab. Hilf deinem Knecht, o du mein Gott! DAS VOLK Öffne den Himmel und fahre herab. Hilf deinem Knecht, o du mein Gott! ELIAS Gehe hinauf, Knabe, und schaue zum Meere zu, ob der Herr mein Gebet erhört. DER KNABE Ich sehe nichts; der Himmel ist ehern über meinem Haupte. ELIAS Wenn der Himmel verschlossen wird, weil sie an dir gesündigt haben, und sie werden beten und deinen Namen bekennen und sich von ihren Sünden bekehren, so wollest du ihnen gnädig sein. Hilf deinem Knecht, o du, mein Gott! DAS VOLK So wollest du uns gnädig sein, hilf deinem Knecht, o du, mein Gott! ELIAS Gehe wieder hin und schaue dem Meere zu. DER KNABE Ich sehe nichts; die Erde ist eisern unter mir! ELIAS Rauscht es nicht, als wollte es regnen? Siehest du noch nichts vom Meer her? DER KNABE Ich sehe nichts! ELIAS Wende dich zum Gebet deines Knechts, zu seinem Fleh n, Herr! Herr, du mein Gott! Wenn ich rufe zu dir, Herr, mein Hort, so schweige mir nicht! Gedenke, Herr, an deine Barmherzigkeit. DER KNABE Es gehet eine kleine Wolke auf aus dem Meere, wie eines Mannes Hand; der Himmel wird schwarz von Wolken und Wind; es rauschet stärker und stärker! DAS VOLK Danket dem Herrn, denn er ist freundlich. ELIAS Danket dem Herrn, denn er ist freundlich, und seine Güte währet ewiglich! 20. CHOR DAS VOLK Dank sei dir Gott, du tränkest das durst ge Land! Die Wasserströme erheben sich, sie erheben ihr Brausen. Die Wasserwogen sind groß und brausen gewaltig. Doch der Herr ist noch größer in der Höhe. ERSTER TEIL FLUCH DES ELIAS Einleitung ELIAS So wahr der Herr, der Gott Israels lebet, vor dem ich stehe Es soll diese Jahre weder Tau noch Regen kommen, ich sage es denn. Ouvertüre KLAGE, GEBET UND VERHEISSUNG 1. CHOR DAS VOLK Hilf, Herr! Hilf, Herr! Willst du uns denn gar vertilgen? Die Ernte ist vergangen, der Sommer ist dahin, und uns ist keine Hilfe gekommen! Will denn der Herr nicht mehr Gott sein in Zion? Rezitativ Die Tiefe ist versieget! Und die Ströme sind vertrocknet! Dem Säugling klebt die Zunge am Gaumen vor Durst! Die jungen Kinder heischen Brot! Und da ist niemand, der es ihnen breche! 2. Duett mit CHOR DAS VOLK Herr, höre unser Gebet! Sopran I und II Zion streckt ihre Hände aus, und da ist niemand, der sie tröste. 3. Rezitativ OBADJAH Zerreißet eure Herzen und nicht eure Kleider! Um unsrer Sünden willen hat Elias den Himmel verschlossen durch das Wort des Herrn! So bekehret euch zu dem Herrn eurem Gott, denn er ist gnädig, barmherzig, geduldig und von großer Güte und reut ihn bald der Strafe. 4. Arie OBADJAH "So ihr mich von ganzem Herzen suchet, so will ich mich finden lassen", spricht unser Gott. Ach, daß ich wüßte, wie ich ihn finden und zu seinem Stuhle kommen möchte! 5. CHOR DAS VOLK Aber der Herr sieht es nicht, er spottet unser! Der Fluch ist über uns gekommen. Er wird uns verfolgen, bis er uns tötet! "Denn ich der Herr, dein Gott, ich bin ein eifriger Gott, der da heimsucht der Väter Missetat an den Kindern bis ins dritte und vierte Glied derer, die mich hassen. Und tue Barmherzigkeit an vielen Tausenden, die mich liebhaben und meine Gebote halten." WUNDER DER ERWECKUNG 6. Rezitativ EIN ENGEL Elias, gehe weg von hinnen und wende dich gen Morgen und verbirg dich am Bache Crith! Du sollst vom Bache trinken, und die Raben werden dir Brot bringen des Morgens und des Abends, nach dem Wort deines Gottes. 7. Doppelquartett DIE ENGEL Denn er hat seinen Engeln befohlen über dir, daß sie dich behüten auf allen deinen Wegen, daß sie dich auf den Händen tragen und du deinen Fuß nicht an einen Stein stoßest. Rezitativ EIN ENGEL Nun auch der Bach vertrocknet ist, Elias, mache dich auf, gehe gen Zarpath und bleibe daselbst! Denn der Herr hat daselbst einer Witwe geboten, daß sie dich versorge. Das Mehl im Cad soll nicht verzehret werden, und dem Ölkruge soll nichts mangeln bis auf den Tag, da der Herr regnen lassen wird auf Erden. 8. Rezitativ, Arie und Duett DIE WITWE Was hast du an mir getan, du Mann Gottes! Du bist zu mir hereingekommen, daß meiner Missetat gedacht und mein Sohn getötet werde! Hilf mir, du Mann Gottes! Mein Sohn ist krank, und seine Krankheit ist so hart, daß kein Odem mehr in ihm blieb. Ich netze mit meinen Tränen mein Lager die ganze Nacht. Du schaust das Elend, sei du der Armen Helfer! Hilf meinem Sohn! Es ist kein Odem mehr in ihm! ELIAS Gib mir her deinen Sohn! Herr, mein Gott, vernimm mein Fleh n! Wende dich, Herr, und sei ihr gnädig, und hilf dem Sohne deiner Magd! Denn du bist gnädig, barmherzig, geduldig und von großer Güte und Treue! Herr, mein Gott, lasse die Seele dieses Kindes wieder zu ihm kommen! DIE WITWE Wirst du denn unter den Toten Wunder tun? Es ist kein Odem mehr in ihm! ELIAS Herr, mein Gott, lasse die Seele dieses Kindes wieder zu ihm kommen! DIE WITWE Werden die Gestorb nen aufsteh n und dir danken? ELIAS Herr, mein Gott, lasse die Seele dieses Kindes wieder zu ihm kommen! DIE WITWE Der Herr erhört deine Stimme, die Seele des Kindes kommt wieder! Es wird lebendig! ELIAS Siehe da, dein Sohn lebet! DIE WITWE Nun erkenne ich, daß du ein Mann Gottes bist, und des Herrn Wort in deinem Munde ist Wahrheit! Wie soll ich dem Herrn vergelten alle seine Wohltat, die er an mir tut? ELIAS Du sollst den Herrn, deinen Gott, liebhaben von ganzem Herzen. ELIAS, DIE WITWE Von ganzer Seele, von allem Vermögen. Wohl dem, der den Herrn fürchtet. 9. CHOR Wohl dem, der den Herrn fürchtet und auf seinen Wegen geht! Wohl dem, der auf Gottes Wegen geht! Dem Frommen geht das Licht auf in der Finsternis. Dem Frommen geht das Licht auf von dem Gnädigen, Barmherzigen und Gerechten. WUNDER DES FEUERS 10. Rezitativ mit Chor ELIAS So wahr der Herr Zebaoth lebet, vor dem ich stehe Heute, im dritten Jahre, will ich mich dem Könige zeigen, und der Herr wird wieder regnen lassen auf Erden. KÖNIG AHAB Bist du s, Elias, bist du s, der Israel verwirrt? DAS VOLK Du bist s, Elias, du bist s, der Israelverwirrt! ELIAS Ich verwirre Israel nicht, sondern du, König, und deines Vaters Haus, damit, daß ihr des Herrn Gebot verlaßt und wandelt Baalim nach. Wohlan! So sende nun hin und versammle zu mir das ganze Israel auf den Berg Carmel, und alle Propheten Baals, und alle Propheten des Hains, die vom Tische der Königin essen Da wollen wir sehn, ob Gott der Herr ist. DAS VOLK Da wollen wir sehn, ob Gott der Herr ist. ELIAS Auf denn, ihr Propheten Baals, erwählet einen Farren, und legt kein Feuer daran, und rufet ihr an den Namen eures Gottes, und ich will den Namen des Herrn anrufen. Welcher Gott nun mit Feuer antworten wird, der sei Gott. DAS VOLK Ja, welcher Gott nun mit Feuer antworten wird, der sei Gott. ELIAS Rufet euren Gott zuerst, denn eurer sind viele! Ich aber bin allein übrig geblieben, ein Prophet des Herrn. Ruft eure Feldgötter und eure Berggötter! 11. CHOR PROPHETEN BAALS Baal, erhöre uns! Wende dich zu unserm Opfer, Baal, erhöre uns! Höre uns, mächtiger Gott! Send uns dein Feuer und vertilge den Feind! 12. Rezitativ und Chor ELIAS Rufet lauter! Denn er ist ja Gott. Er dichtet, oder er hat zu schaffen, oder er ist über Feld, oder schläft er vielleicht, daß er aufwache. Rufet lauter, rufet lauter! PROPHETEN BAALS Baal, erhöre uns, wache auf! Warum schläfst du? 13. Rezitativ und Chor ELIAS Rufet lauter! Er hört euch nicht! Ritzt euch mit Messern und mit Pfriemen nach eurer Weise. Hinkt um den Altar, den ihr gemacht, rufet und weissagt! Da wird keine Stimme sein, keine Antwort, kein Aufmerken. PROPHETEN BAALS Baal! Gib uns Antwort, Baal! Siehe, die Feinde verspotten uns! ELIAS Kommt her, alles Volk, kommt her zu mir! 14. Arie ELIAS Herr, Gott Abrahams, Isaaks und Israels, laß heut kund werden, daß du Gott bist und ich dein Knecht. Herr, Gott Abrahams! Und daß ich solches alles nach deinem Worte getan! Erhöre mich, Herr, erhöre mich! Herr, Gott Abrahams, Isaaks und Israels, erhöre mich, Herr, erhöre mich, daß dies Volk wisse, daß du der Herr Gott bist, daß du ihr Herz danach bekehrest! 15. Quartett ENGEL Wirf dein Anliegen auf den Herrn, der wird dich versorgen, und wird den Gerechten nicht ewiglich in Unruhe lassen. Denn seine Gnade reicht so weit der Himmel ist, und keiner wird zuschanden, der seiner harret. 16. Rezitativ mit Chor ELIAS Der du deine Diener machst zu Geistern und deine Engel zu Feuerflammen, sende sie herab! DAS VOLK Das Feuer fiel herab! Feuer! Die Flamme fraß das Brandopfer! Fallt nieder auf euer Angesicht! Der Herr ist Gott, der Herr ist Gott! Der Herr, unser Gott, ist ein einiger Herr, und es sind keine anderen Götter neben ihm. ELIAS Greift die Propheten Baals, daß ihrer keiner entrinne, führt sie hinab an den Bach und schlachtet sie daselbst! DAS VOLK Greift die Propheten Baals, daß ihrer keiner entrinne! 17. Arie ELIAS Ist nicht des Herrn Wort wie ein Feuer und wie ein Hammer, der Felsen zerschlägt? Sein Wort ist wie ein Feuer und wie ein Hammer, der Felsen zerschlägt. Gott ist ein rechter Richter, und ein Gott, der täglich droht. Will man sich nicht bekehren, so hat er sein Schwert gewetzt und seinen Bogen gespannt und zielet! 18. Arioso Alt Weh ihnen, daß sie von mir weichen! Sie müssen verstöret werden, denn sie sind abtrünnig von mir geworden. Ich wollte sie wohl erlösen, wenn sie nicht Lügen wider mich lehrten. Ich wollte sie wohl erlösen, aber sie hören es nicht. Weh ihnen! Weh ihnen! WUNDER DES REGENS 19. Rezitativ mit CHOR OBADJAH Hilf deinem Volk, du Mann Gottes! Es ist doch ja unter der Heiden Götzen keiner, der Regen könnte geben. So kann der Himmel auch nicht regnen, denn Gott allein kann solches alles tun. ELIAS O Herr! Du hast nun deine Feinde verworfen und zerschlagen! So schaue nun vom Himmel herab und wende die Not deines Volkes. Öffne den Himmel und fahre herab. Hilf deinem Knecht, o du mein Gott! DAS VOLK Öffne den Himmel und fahre herab. Hilf deinem Knecht, o du mein Gott! ELIAS Gehe hinauf, Knabe, und schaue zum Meere zu, ob der Herr mein Gebet erhört. DER KNABE Ich sehe nichts; der Himmel ist ehern über meinem Haupte. ELIAS Wenn der Himmel verschlossen wird, weil sie an dir gesündigt haben, und sie werden beten und deinen Namen bekennen und sich von ihren Sünden bekehren, so wollest du ihnen gnädig sein. Hilf deinem Knecht, o du, mein Gott! DAS VOLK So wollest du uns gnädig sein, hilf deinem Knecht, o du, mein Gott! ELIAS Gehe wieder hin und schaue dem Meere zu. DER KNABE Ich sehe nichts; die Erde ist eisern unter mir! ELIAS Rauscht es nicht, als wollte es regnen? Siehest du noch nichts vom Meer her? DER KNABE Ich sehe nichts! ELIAS Wende dich zum Gebet deines Knechts, zu seinem Fleh n, Herr! Herr, du mein Gott! Wenn ich rufe zu dir, Herr, mein Hort, so schweige mir nicht! Gedenke, Herr, an deine Barmherzigkeit. DER KNABE Es gehet eine kleine Wolke auf aus dem Meere, wie eines Mannes Hand; der Himmel wird schwarz von Wolken und Wind; es rauschet stärker und stärker! DAS VOLK Danket dem Herrn, denn er ist freundlich. ELIAS Danket dem Herrn, denn er ist freundlich, und seine Güte währet ewiglich! 20. CHOR DAS VOLK Dank sei dir Gott, du tränkest das durst ge Land! Die Wasserströme erheben sich, sie erheben ihr Brausen. Die Wasserwogen sind groß und brausen gewaltig. Doch der Herr ist noch größer in der Höhe. Mendelssohn,Felix/Elias/II
https://w.atwiki.jp/elvis/pages/1688.html
The Steadfast Tin Soldier Bt Bound?Hans Christian AndersenFred Marcellino? Das grosse Hans Christian Andersen Maerchenbuch. Goldmann Wilhelm GmbH?Hans Christian Andersen Hans Christian Andersen. Des Maerchendichters Leben und Werk Hanser, Carl GmbH + Co.?Elias Bredsdorff? The Emperor's New Clothes Bt Bound?Hans Christian AndersenAngela Barrett?Naomi Lewis? Amazing Paper Cuttings of Hans Christian Andersen Bt Bound?Beth Wagner Brust? Liebe, Leiden und Unsterblichkeit. Das Maerchen von der Kleinen Meerjungfrau. Herder Verlag GmbH?Eugen Drewermann? The Ugly Duckling (A Golden Storytime Book) Golden Pr?Ben Cruise?Hans Christian AndersenLisa McCue? Little Match Girl G. P. Putnam s Sons?Hans Christian AndersenH. C. Andersen?Rachel Isadora? The Ugly Duckling (Classic) Golden Pr Audio?Hans Christian Andersen Ugly Duckling Nord-Sud Verlag?Bernadette Watts?Hans Christian Andersen Emperor's New Clothes Rebound by Sagebrush?Hans Christian AndersenDorothee Duntze? The Little Match Girl (Picture Puffin Books (Sagebrush)) Tandem Library?Jerry Pinkney?Hans Christian Andersen Thumbelina Dial Books?Hans Christian Andersen Nightingale Michael Neugebauer?Hans Christian AndersenLisbeth Zwerger?Anthea Bell? Meine Blumenmaerchen. Mit Blumenstilleben aus der Andersen- Zeit Herder Verlag GmbH?Hans Christian Andersen My First Picture Book of Hans Christian Andersen Bookthrift Co? Maerchen GLB Parkland Vlgsges.Mbh?Hans Christian Andersen Spoken Arts Treasury of Hans Christian Andersen Fairy Tales Spoken Arts?Eve Watkinson? Fliedermuetterchen Insel Verlag?Hans Christian AndersenAnne Heseler? Snow Queen Dove Entertainment Inc?Hans Christian AndersenSiqourney Weaver? Maerchen, Geschichten, Briefe Insel Verlag?Hans Christian Andersen Fairy Tales of Hans Christian Andersen Little, Brown?H.C. Andersen?Hans Christian Anderson?Isabelle Brent? Pulgarcita Thumbelina Santillana USA Pub Co Inc?Carlo Frabetti?Hans Christian AndersenDon Bluth? Thumbelina (Piccolo Picture Books) Pan Australia?Hans Christian AndersenAnna Dzierzek? Fairy Tales Viking Pr?Hans Christian Andersen The Wild Swans (Picturemacs) Macmillan Children s Books?Hans Christian AndersenSusan Jeffers? Die Schneekoenigin. CD Jumbo Neue Medien + Verla?Hans Christian Andersen Reise von Leipzig nach Dresden und in die Saechsische Schweiz Insel Verlag?Hans Christian Andersen The Red Shoes (Viking Kestrel Picture Books) Viking Children s Books?ILLUS. PAUL HUNT HANS CHRISTIAN ANDERSEN? Cuentos de Hadas Para Ninos I Gaviota?Hans Christian Andersen Es ist wahrhaftig wahr. Die schoensten Maerchen von Hans Christian Andersen Winkler, Mchn.?Hans Christian Andersen Snow Queen Silver Burdett Pr?Hans Christian Andersen The Ugly Duckling (Tell Me a Story) Silver Burdett Pr?M. Eulalia Valeri?Hans Christian AndersenMaria Rius? Maerchen meines Lebens. Ohne Dichtung. Eine Skizze Insel Verlag?Hans Christian Andersen Glueckspeter. Insel Verlag?Hans Christian AndersenAlfred Thon? Spaziergang in der Sylvesternacht 1828/29. Insel Verlag?Hans Christian Andersen Cuentos de Hadas Para Ninos II Everest Pub?Hans Christian Andersen Der standhafte Zinnsoldat. CD Jumbo Neue Medien + Verla?Hans Christian Andersen Das Feuerzeug Lappan Verlag GmbH?Hans Christian AndersenSvend Otto S.? Thumbelina (Little Simon) Simon & Schuster?Marianna Mayer?Hans Christian AndersenJohn O Brien? El Traje Nuevo Del Emperador Sudamericana (Argentina)?Hans Christian AndersenNatalia Mendez?Carlus Rodriguez? El Pequeno Ruisenor/the Little Nightingale (Coleccion "Mi Primera Biblioteca"/My First Library Series) Everest De Ediciones Y Distribucion?Hans Christian AndersenElena Del Amo De Laiglesia?Lisbeth Zwerger? Die schoensten Maerchen. 6 CDs Jumbo Neue Medien + Verla?Hans Christian Andersen Die kleine Meerjungfrau. Cassette Jumbo Neue Medien + Verla?Hans Christian Andersen Emperor's New Clothes and the Princess and the Pea (A Read-Along Recording from the Children's Literature Series) Amer School Pub?Hans Christian Andersen Tinder Box Mcgraw Hill/Tdm Audio?Hans Christian Andersen Die Prinzessin auf der Erbse Ravensburger Buchverlag G?Hans Christian AndersenAnnegert Fuchshuber? Mein bunter Maerchenschatz Ravensburger Buchverlag G?Jacob GrimmWilhelm GrimmHans Christian Andersen Hans Christian Andersen His Poems and the Story of His Life Caedmon Audio Cassette?H.C. Andersen?Murray Brown? The Wild Swans Alfred a Knopf?Deborah Hautzig?Hans Christian AndersenKaarina Kaila? Die Schneekoenigin. CD- ROM fuer Windows ab 3.1/95, Mac 7.0. Klassische Maerchen werden lebendig. Von 7-99 Jahren Ravensburger Buchverlag G?Hans Christian Andersen Rumpelstilzchen. Cassette. Rapunzel / Die goldene Gans / Toelpel- Hans Ravensburger Buchverlag G?Jacob GrimmWilhelm GrimmHans Christian AndersenElmar Gunsch? Thumbelina Alfred a Knopf?Hans Christian AndersenDeborah Hautzig? Hans im Glueck. Cassette. Frau Holle / Das Feuerzeug / Sterntaler Ravensburger Buchverlag G?Jacob GrimmWilhelm GrimmHans Christian AndersenElmar Gunsch? The Emperor's New Clothes Random House Childrens Books (Lib)?Hans Christian AndersenJack Delano?Irene Delano? Die Bremer Stadtmusikanten. Cassette Ravensburger Buchverlag G?Jacob GrimmWilhelm GrimmHans Christian AndersenElmar Gunsch? Tischlein deck dich / Die wilden Schwaene. Cassette Ravensburger Buchverlag G?Jacob GrimmWilhelm GrimmHans Christian AndersenElmar Gunsch? Steadfast Tin Soldier Atheneum?Hans Christian Andersen Rotkaeppchen. Cassette Ravensburger Buchverlag G?Jacob GrimmWilhelm GrimmHans Christian AndersenElmar Gunsch? Des Kaisers neue Kleider Esslinger Verlag?Hans Christian AndersenAnastassija Archipowa? Das Maedchen mit den Schwefelhoelzchen Esslinger Verlag?Hans Christian AndersenAnastassija Archipowa? Die Schneekoenigin Esslinger Verlag?Hans Christian AndersenAnastassija Archipowa?Arnica Esterl? The Swineherd William Morrow & Co?Hans Christian AndersenLisbeth Zwerger? Snow Queen Dove Entertainment Inc?Hans Christian AndersenSiqourney Weaver? Andersens Maerchen Esslinger Verlag?Hans Christian AndersenAnastassija Archipowa? Pulgarcita Sudamericana (Argentina)?Hans Christian AndersenNatalia Mendez?Cristian Turdera? Coleccion Habla Una Vez Sudamericana (Argentina)?Charles Perrault?Hans Christian AndersenMarie Le Prince De Beaumont? The Little Match Girl (Sandcastle Books) Putnam Pub Group?Hans Christian AndersenRachel Isadora? Die kleine Meerjungfrau. CD Jumbo Neue Medien + Verla?Hans Christian Andersen The Ugly Duckling Imagination Studio?Hans Christian Andersen Die schoensten Maerchen. 7 CDs Jumbo Neue Medien + Verla?Hans Christian Andersen Brothers, Very Far Away and Other Poems Mermaid Pr?Hans Christian Andersen Andersens Maerchenreise. CD . Im Maerchenland von Hans Christian Andersen Jumbo Neue Medien + Verla?Helmut Peters? Thumbelina Simon & Schuster (Juv)?Hans Christian Andersen Thumbelina (PBS Little Books) Neugebauer Press?Hans Christian AndersenLisbeth Zwerger? Die Schneekoenigin. Cassette Jumbo Neue Medien + Verla?Hans Christian Andersen The Princess and the Pea Methuen young books?Hans Christian AndersenPaul Galdone? The Steadfast Tin Soldier William Heinemann?Hans Christian AndersenPaul Galdone? El Muneco De Nieve (Primeros Lectores) Grupo Anaya Comercial?Hans Christian AndersenMax? Die Schneekoenigin. CD Jumbo Neue Medien + Verla?Hans Christian Andersen Mein schoenster Maerchenschatz. Sammelband Esslinger Verlag?Hans Christian AndersenJacob GrimmWilhelm Grimm Die schoensten Maerchen. 2 CDs. Patmos /Audios?Hans Christian Andersen Die Reise zur Schneekoenigin. CD Baumhaus Buchverlag GmbH?Hans Christian Andersen Fir Tree Van Nostrand Reinhold?Hans Christian Andersen Maerchen und Geschichten. Rowohlt TB-V., Rnb.?Hans Christian AndersenGisela Perlet? Die schoensten Maerchen Altberliner Vlg., Bln.?Hans Christian AndersenChrista Unzner? Die Schneekoenigin Schroedel Verlag GmbH?Liselotte Eversmann?Hans Christian Andersen Die roten Schuhe Neugebauer Michael Vlg.?Chihiro Iwasaki?Hans Christian Andersen The Emperor's New Clothes Ty Crowell Co?Hans Christian AndersenAnne F. Rockwell? The Little Match Girl Paper Star?Hans Christian AndersenRachel Isadora? Des Kaisers Nachtigall Suedwest Verlag?Hans Christian Andersen Romantische Harzreisen D. Lax Vlg., Hild.?Joseph von Eichendorff?Heinrich Heine?Hans Christian. Andersen?Rolf. Denecke?Ludwig. Richter? Maerchen Loewe Verlag GmbH?Hans Christian Andersen Maerchen Heel Verlag GmbH?Hans Christian Andersen Das haessliche Entlein Heye Vlg., Unterhaching?Hans Christian AndersenSvend Otto S.? Die schoensten Maerchen von Andersen I Magnus Verlag?Hans Christian Andersen Cuentos De Andersen, Grimm Y Perrault/Tales of Andersen, Grimm, and Perrault Hans Christian Andersen Elf Hill Tales from Hans Christian Andersen Frances Lincoln Ltd?Naomi Lewis?Emma Chichester Clark? Das haessliche Entlein Coppenrath F?Hans Christian AndersenAnne Heseler? Des Kaisers neue Kleider Thienemann Verlag GmbH?Hans Christian AndersenUlf Loefgren? Listen Read the Little Mermaid (Dover Audio Thrift Classics) Dover Pubns?Hans Christian Andersen Das Feuerzeug Thienemann Verlag GmbH?Hans Christian AndersenUlf Loefgren? Die wilden Schwaene Lappan Verlag GmbH?Hans Christian AndersenSvend Otto S.? Der Schweinehirt Thienemann Verlag GmbH?Hans Christian AndersenUlf Loefgren?Hansjoerg Weitbrecht? Der Toelpelhans Thienemann Verlag GmbH?Hans Christian AndersenUlf Loefgren?Hansjoerg Weitbrecht? Der kleine Klaus und der grosse Klaus Thienemann Verlag GmbH?Hans Christian AndersenUlf Loefgren? The Fir Tree Methuen young books?Hans Christian AndersenS.Svend Otto?M.R. James? Hans Christian Andersen Activity Set Dover Pubns?Dover? Was Vater tut, ist immer recht Thienemann Verlag GmbH?Hans Christian AndersenUlf Loefgren? Maerchen. Die blaue Giraffe?Hans Christian Andersen
https://w.atwiki.jp/metalmetabo/pages/33.html
- visitors Metabolic network analysis of Streptomyces tenebrarius, a Streptomyces species with an active Entner-Doudoroff pathway nih.gov [HTML]I Borodina, C Scholler, A Eliasson, J … - Applied and …, 2005 - Am Soc Microbiol http //scholar.google.com/scholar?q=related vbWz9Ak9HjwJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 Streptomyces tenebrarius is an industrially important microorganism, producing an antibiotic complex that mainly consists of the aminoglycosides apramycin, tobramycin carbamate, and kanamycin B carbamate. When S. tenebrarius is used for industrial tobramycin ... Genome-scale reconstruction and in silico analysis of the Clostridium acetobutylicum ATCC 824 metabolic network J Lee, H Yun, AM Feist, BØ Palsson, SY Lee - Applied microbiology and …, 2008 - Springer http //scholar.google.com/scholar?q=related 6k93cgR0CzwJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 Page 1. GENOMICS AND PROTEOMICS Genome-scale reconstruction and in silico analysis of the Clostridium acetobutylicum ATCC 824 metabolic network Joungmin Lee Hongseok Yun Adam M. Feist Bernhard Ø. Palsson Sang Yup Lee ... Metabolic networks in motion 13C-based flux analysis nih.gov [HTML]U Sauer - Molecular systems biology, 2006 - nature.com http //scholar.google.com/scholar?q=related B0vTesydGZwJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 ... Curr Opin Biotechnol 16 350–355 | Article | PubMed | ISI | ChemPort |; Borodina I, Schöller C, Eliasson A, Nielsen J (2005) Metabolic network analysis of Streptomyces tenebrarius, a Streptomyces species with an active Entner–Doudoroff pathway. ... Combining genomics, metabolome analysis, and biochemical modelling to understand metabolic networks hindawi.com [PDF]O Fiehn - Comparative and Functional Genomics, 2001 - Wiley Online Library http //scholar.google.com/scholar?q=related -r0O-RbpfxsJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 ... Metabolomics. The obvious next step in metabolic network analysis is to try to determine metabolic snapshots in a broad and comprehensive way. ... 13 Christensen B, Nielsen J. Metabolic network analysis a powerful tool in metabolic engineering. ... A metabolic network analysis NMR experiment design tool with user interface-driven model construction for depth-first search analysis T Zhu, C Phalakornkule, S Ghosh, IE Grossmann, … - Metabolic …, 2003 - Elsevier http //scholar.google.com/scholar?q=related Ov3p-3IVXxsJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 A Windows program for metabolic engineering analysis and experimental design has been developed. A graphical user interface enables the pictorial, “on-screen” construction of a metabolic network. Once a model is composed, balance equations are automatically generated. ... Genome-scale reconstruction and analysis of the Pseudomonas putida KT2440 metabolic network facilitates applications in biotechnology plos.org [HTML]J Puchałka, MA Oberhardt, M Godinho, A Bielecka, … - PLoS Comput …, 2008 - dx.plos.org PLoS Computational Biology is an open-access. http //scholar.google.com/scholar?q=related V6wktboEeLMJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 Integrated analysis of regulatory and metabolic networks reveals novel regulatory mechanisms in Saccharomyces cerevisiae cshlp.org [HTML]MJ Herrgård, BS Lee, V Portnoy, BØ … - Genome research, 2006 - genome.cshlp.org http //scholar.google.com/scholar?q=related -IQUN4gFKUgJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 ... biomass composition). The integration of the metabolic network analysis and the transcriptional regulatory network model described above is accomplished using the regulated flux balance analysis approach (Covert et al. 2001). In ... Validation of a metabolic network for Saccharomyces cerevisiae using mixed substrate studies ulaval.ca [PDF]PA Vanrolleghem, P de Jong-Gubbels, … - Biotechnology …, 1996 - interscience.wiley.com http //scholar.google.com/scholar?q=related jaCs_pUlSXcJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 Page 1. ARTICLES Validation of a Metabolic Network for Saccharomyces cerevisiae Using Mixed Substrate Studies Peter A. Vanrolleghem,*,† Patricia de Jong-Gubbels,‡ Walter M. van Gulik,§ Jack T. Pronk,‡ Johannes P. van Dijken,‡ and Sef Heijnen† ... Metabolic‐flux analysis of Saccharomyces cerevisiae CEN. PK113‐7D based on mass isotopomer measurements of 13C‐labeled primary metabolites WA Winden, JC Dam, C Ras, RJ Kleijn, JL … - FEMS yeast …, 2005 - Wiley Online Library Skip to Main Content. ... http //scholar.google.com/scholar?q=related fM6Xi9-F_GIJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 The efficiency of multi-target drugs the network approach might help drug design arxiv.org [PDF]P Csermely, V Agoston, S Pongor - Trends in pharmacological sciences, 2005 - Elsevier http //scholar.google.com/scholar?q=related U0rlpj3tgrYJ scholar.google.com/ hl=ja as_sdt=2000 ... 6111–6121. Full Text via CrossRef | View Record in Scopus | Cited By in Scopus (53). 8 B. Papp et al., Metabolic network analysis of the causes and evolution of enzyme dispensability in yeast, Nature 429 (2004), pp. 661–664. Full Text via CrossRef | View Record in Scopus |.
https://w.atwiki.jp/oper/pages/3336.html
第一幕 (切り立った岩に囲まれた岸辺。海が舞台の大部分を占め、はるか遠くまで続いているのが見える。岩山は峡谷を描きながら舞台の両脇を囲み、その間からこだまが聞こえてくる。ー 天候が悪く、激しい嵐。風が吹きすさび、海が荒れ狂って岩に波が当たるのが見える。時々風の唸る音が聞こえる。ー ちょうどダーラントの船が岸辺に着き、錨を投げ込んだところ。船員たちはがやがやと、帆を張ったり、ロープを投げたりして仕事にいそしんでいる。ダーラントはもう陸に上がっていて、岩の一つに登り、内陸のほうをうかがって場所を確かめようとしている。) 水夫たち (仕事をしながら) ヨホヘ!ハロヨ!ホホハ!ハロヨ! ホー!ハー!ハー!ヤー!ハラハ!ハラホーヤ! ダーラント (岩から降りてきて) まったく!たっぷり七マイルは 嵐に追われてきたぞ。 長い航海ももう終わり、と思いきや、 まだこんな苦労が残っていたとはね! (舵手が船から呼ばわる。) 舵手 (両手を口にかざして) おーい、船長さん! ダーラント 船はどんな具合だね? 舵手 大丈夫ですよ!ちゃんと錨ははまってるんで。 ダーラント ここはザンドヴィーケだ、この入り江には見覚えがある。 ちくしょう!対岸にはもう我が家が見えてるじゃないか。 今頃は可愛いゼンタが迎えてくれているはずだったのに、 こんな場所に止まっとかなくちゃならんとはな! 何のために嵐が起きたんだ、まったく悪魔の仕業だ! 仕方ない!ここは辛抱だ。嵐も収まってきたようだな。 あれだけ続いたんだから、もうやむ頃だろう。 (船の甲板に歩いて行く) おい、きみたち!皆、だいぶ休んどらんだろう。 ちょっと寝てきたらいい。心配はいらんから。 (船員たちは船室へ下りて行く) さて、舵取りさん、悪いが見張りを引き受けてくれんかね? 危険はあるまいが、見張ってもらったほうが安心だからな。 舵手 ご心配なく!おやすみなさい、船長! (ダーラントは自分の部屋に入る。嵐はほとんど収まり、時々風が岩にあたる程度になる。海にはまだ激しい波の名残がある。舵手は船をひと回りしてから疲れきって、倒れるように舵の前に座りこむ。あくびが出る ー が、体を揺すって眠くならないように努力する。) 舵手 はるかな海から嵐とともに、 いとしい人よ、僕はきみのもとへ向かう。 南の海から荒れ狂う潮をものともせず、 いとしい人よ、僕は帰ってきた! でも、愛する人よ、もし南風の助けがなければ 僕は決してきみのもとへ帰れない。 優しき南風よ、もっと吹いておくれ! いとしい人が僕を待ちわびているのだから! ホホヤー!ハロホホー!ヨロホホホー!ヘホー! (大きな波が押し寄せてきて、船が激しく揺れる。舵手はびっくりして、船が壊れたかと様子を窺うが、すぐに安心してまた舵の前に座りこむ。ますます眠くなってくる。ー あくびをする。) はるか遠く、南国の岸辺で 僕はきみのことを想った。 ムーア人の海辺から、嵐を乗り越え、 きみに素敵なものを持ってきたよ。 いとしい人よ、南風を讃えておくれ、 きみにたくさんの宝を持ち帰ったのだから! 南風よ、とにかく吹いてくれ! あの子はきっと黄金を喜ぶさ。 ホーホー!ヤー!ホラホー! (彼は完全に眠り込んでしまう。海はまた荒れはじめる。ー 黒いマストと血のように赤い帆を張ったさまよえるオランダ人の船が遠くに見え、ものすごい速さで海岸へ近づいてくる。船はノルウェー船の真向かいに停まり、ぞっとするような轟音とともに錨を投げ込む。ー 舵手は飛び上がって、舵の向こうを見やるが、何事もないと思ってまた座る。) いとしい人、もし南風が・・・ (また眠ってしまう。オランダ船の船員たちは幽霊のごとく、かすかな物音も立てずに帆を上げたり、他の仕事をする。スペイン風の黒いマントを羽織ったオランダ人が陸に上がる。) オランダ人 期限は切れ・・・またしても七年が 過ぎた・・・。海はうんざりしたように私を 陸へ投げ出す・・・。 (まだそれほど激してはなく、 半ば嘲るように海を振り返って) 強き大洋! おまえはすぐにまた私を背負うことになるのだ! 海の誇りはくじけようとも、私の苦悩は終わらない! (疲れ果て、悲しげにうなだれて) 大地で私が求める救いは、もはや決して 得られまい!世界で潮を上げる海よ、私はおまえに 忠誠を捧げよう。最後の波が 砕けるまで・・・最後の水が干上がるまで・・・。 幾たびも海の奥深くへと 憧れをもって身を投じたが、 それでも、死を得ることはできなかった! 船の墓場と呼ばれるところへ行けば、 岩礁の底へ沈めてもみたが、 それでも、墓は閉じてくれなかった! 海賊を嘲って煽り、 激しい戦いで死を望みもした。 「来い、おまえの腕前を見せてみろ、 この船は宝があり余るほどだ!」 ああ、だが!海の悪しき手下までもが、 十字を切り、逃げ去ってしまう・・・。 幾たび死に憧れて 海の奥底に身を投じたことか。 難船する恐ろしい墓へ 幾度船を誘いこんだことか。 どこにも墓はない!死は決して得られない! これこそ呪いの恐ろしい掟なのか。 (眼差しを天に向けて) 私に救いの希望を与えてくれた気高き天使よ、 どうか教えてほしい。 あたかも解放されるように期待させて、 あなたは不幸な私を嘲ったのか? むなしい希望!あんなもの、幻想に過ぎない! 世界のどこにも永遠の誠など存在しないのだ! 私に残された望みはただ一つ、 それは揺るぎないただ一つだけの望みだ。 どれほど大地が栄えようとも、 いずれ破滅する時が来るだろう。 あの裁きの日、最後の審判の日だ。 おまえはいつ私の夜を破ってくれるのだ。 いったいいつ、この世の終わりが 訪れるのか。 死者がよみがえる時、 私は滅び行くことができるのだ。 世界よ、廻るのをやめよ! 永遠の破滅よ、私を受け入れてくれ! (オランダ人は腕を組み、暗い物思いにふけりながら岩壁に寄りかかる。) 合唱 (オランダ船員たち ー 船室から、 姿は見えず) 永遠の破滅よ、我々を受け入れたまえ! (ダーラントが船長室から出てきて、風向きを確かめ、見知らぬ船を見つける。) ダーラント (舵手を捜して) おーい、舵手、どこだ! 舵手 (半ば寝ぼけたまま起き上がり) 異常はありません。異常はなし! (起きていたことを証明しようとして、 歌を歌う) ああ、南風よ、もっと吹いておくれ、 あの子は・・・ ダーラント (舵手を揺さぶって) 異常なしだって?やれやれ、ずいぶん立派な見張りだな! あそこの船は何だ?いったいどれだけ寝ていた? 舵手 (すばやく立ち上がって) ちくしょう、そんな!すみません、船長! (メガフォンを口に当て、船べりから呼ばわる) 誰ですか? (長い沈黙) 誰ですか? (長い沈黙) ダーラント どうやら、あちらも我々に負けず劣らず くたびれてるらしいな。 舵手 (前と同じように) お返事願います!船でも旗でもご返事を! ダーラント (陸にいるオランダ人を見つけて) もういい!たぶん、あの方が船長だろう。 (オランダ人に呼びかける) おーい、おまえ、船乗りだろう?名を名乗れ!どこから来た? (静まり返った長い沈黙) オランダ人 (姿勢を変えないまま) 私は遠いところから来た・・・。嵐を避け、ここで錨を 下ろしたが、いけなかったのか? ダーラント まさか! 船乗りは快く他人をもてなすものだ。 (陸のほうに行きながら) あなたの名は? オランダ人 ホーレンダーだ。 ダーラント よろしく!ということは、あなたも 嵐のせいで、この面白くもない岩にたどり着いたのかな? わしもうまくいかなかったんだよ。あと数マイルで 故郷に着くところなのに、あろうことか 出直す羽目になった。さてと、 どちらからいらしたのかな?船は傷んでないかね? オランダ人 私の船は丈夫なのだ。おかげでどこも傷んではない。 (感情豊かだが、どこか冷めた口調で) 私は嵐と悪しき風に追い立てられながら 海の上をあちこちさまよってきた身なのだ。 どれほど長くさすらったかは言えない。 私自身、年を数えることもできないほどだから。 これまで見てきた国を一つひとつ語るなど、 気が遠くなりそうなほどだ。 ただ一つ言えるのは、私が憧れてやまないところ、 真の意味での故郷は見つからなかったということだけだ。 つかの間でもあなたの家に泊めていただけないだろうか? ご親切にはきっとお礼をするから。 私の船には世界中から選りすぐった宝が ぎっしり詰まっている。決してあなたの 損になることはないはずだ。 ダーラント そりゃびっくりな話だな!ほんとうかね? まさに不運の星のもとに生まれたようなものじゃないか。 あなたの役に立つことなら喜んでしよう・・・ だが、ちょっといいかな?船には何が積んであるんだね? (オランダ人は自分の船の見張りに合図を送り、それに応えて見張りは一つの木箱を陸まで運んでくる。) オランダ人 宝の中でも特に珍しいものをお目にかけよう。 高価な真珠や希少価値の高い宝石。 (箱を開けて) どうぞ、ご自分でいかほどの価値があるものか 確かめてほしい。一夜の宿のお礼には この宝を、と考えているが。 ダーラント (箱の中身を吟味しながら驚き) ええっ!嘘だろ!この宝を? これをお礼と言うなど、いったいどれほど金持ちなんだ! オランダ人 「お礼と言うなど」か。私の言葉に偽りはない。 これを一夜の宿の報いとさせてほしい。 だがこの宝など、私の持つ財宝からすればほんの一部。 船室にはあふれんばかりに積んであるのだから。 宝が何の役に立つのか。 私には妻も子もないのに。 そして故郷さえ見つからないのだ。 もし、あなたが新たな故郷を与えてくれるというなら、 宝はすべてあなたに譲ろう。 ダーラント おいおい、それは何とも・・・ オランダ人 あなたに娘はおいでか? ダーラント いや、まあ、忠実な娘が一人いるが。 オランダ人 彼女を私の妻にください! ダーラント (戸惑いながらも嬉しそうに) 何?聞き間違いか?わしの娘を妻にくれ、と。 まったくこの方は物言いがはっきりしておいでだな。 さてと、どうするか。わしがためらっていたら、 彼の決意はぐらつくだろうし。 まずは夢か現実か、区別せんことには始まらん。 これよりいい花婿など存在するものかな? いやいや、こんな幸運を逃しちゃ愚の骨頂だ! 喜んで手を打つとしようか。 オランダ人 私には妻も子もなく、 この世に喜びを感じるものは何もない。 運命は休みなく私を追い立てるばかりで、 苦悩だけが道連れだった。 故郷には決してたどり着けず、 こんな境遇で宝など何の役に立つだろうか? あなたが私を家族としてくれるのならば、 どうぞ、私の宝をすべて受けてほしい! ダーラント たしかに、わしにはきれいな娘がいるよ。 父親想いの子でね、びっくりするくらい誠実な子だ。 あの子はわしの自慢で、いちばん大事な宝なんだよ。 悲しい時は何よりの慰めだし、幸福の時には喜びだ。 オランダ人 彼女はそれほど父親を愛しているのか。 父に忠実なら - 夫にも誠実かもしれない。 ダーラント あなたはなるほど宝石も高価な真珠も持っているようだが、 最も大切な宝 - 誠実な妻がいない・・・ オランダ人 紹介していただけるだろうか? ダーラント 約束しよう。 あなたには同情せずにはいられんよ。こんなに気前が良くて、 しかも見るからに高貴で精神性の高いあなたが不幸だとは・・・わしが婿に望むのはまさにあなたのような方だ。たとえ、これほど金持ちでなくとも、わしはあなたを選ぶぞ! オランダ人 ありがとう!今日にもお嬢さんに会わせていただけるだろうか? ダーラント 次にいい風が吹いたら家に帰れるからな。 そうすれば娘に会える。 - で、お気に召せば・・・ オランダ人 そうすれば私のものだ。・・・ (独白) 彼女は私の天使になるだろうか? 憧れが、恐怖の苦悩から救いへと、 私を駆り立てる。 定められたあの希望を夢見ることが まだ許されるのだろうか? 神の使いが私に授けたあの幻想に 想いを馳せてよいのか。 私の頭を覆う暗黒はついに 待ち焦がれた救いに打ち破られるのだろうか。 ああ、私には希望も何もないが、 思い切ってこの運命に賭けてみたい! ダーラント この岸辺に追い立てられたのも悪くはなかったな。 今は嵐に感謝したいくらいだ! たしかに、今こそ決断する時だったのだ。 何といってもこんな素敵なことはない。 彼をこの海岸に連れてきてくれた風には どんなに感謝してもしたりない! いやあ、親父連中は妬くだろうなあ。 だが、この豊かな男はわしの婿と決まった。 そうとも!裕福で心構えもいいこの紳士に わしは喜んで娘も家もゆだねるぞ! (天候はすっかり回復する。 - 風向きが変わる。) 舵手 南風だ!南風だ! ああ、南風ちゃん、もっと吹いておくれ! 水夫たち (帽子を振りながら) ハロホー!ホホホー!ハロホー!ハロホー! ハロホー!ホー!ホー!ホー! ダーラント ごらん、あなたに運が向いてきた。 風は穏やかだし、海も静かだ。 さあ、すぐに錨を上げて、 故郷へ走らせようじゃないか。 オランダ人 悪いが、一足先に行っておいてくれないか。 風は気持ちがいいが、私の船員たちはくたびれきっている。 少し休ませてやりたいのだ。 - それから向かおう。 ダーラント だが、風向きが・・・ オランダ人 まだまだ南風はつづくだろう。 私の船は速いから、すぐに追いつけると思う。 ダーラント ほんとうか?じゃ、そういうことにしようか。 では、またあとで!今日中に会いたいんだろう? オランダ人 もちろんだ! ダーラント (自分の船の甲板に上がっていきながら) おお、帆がもうなびいているな! おーい!おーい! (呼び子で合図を送る) さあ、若い者ども、元気よく出航だ! (船が岸を離れる) 水夫たち (船を走らせながら) 遠くの海から嵐に追われて、 いとしい人よ、僕は帰ってきたよ!万歳! 南の国から荒れ狂う海をものともせずに、 いとしい人、僕はここにいる!万歳! いとしい人よ、もし南風がなかったなら、 僕は決してきみのもとに帰れまい! 南風、頼むから吹いておくれ! あの子が僕を待ってるのだから。 ホー!ホー!ヨロホー!ホホホホホー! (オランダ人が自分の船の甲板に戻ったところで幕が下りる。) ERSTER AUFZUG Steiles Felsenufer. Das Meer nimmt den grössten Teil der Bühne ein; weite Aussicht auf dasselbe. Die Felsen im Vordergrund bilden auf beiden Seiten Schluchten, aus denen die Echos antworten. - Finsteres Wetter; heftiger Sturm; zwischen den Felsen selbst verliert der Wind, den man in offener See die Wogen peitschen sieht, seine Macht; nur von Zeit zu Zeit scheint das Heulen des Sturms hereinzudringen. - Das Schiff Dalands hat soeben dicht am Ufer Anker geworfen; die Mannschaft ist in geräuschvoller Arbeit beschäftigt, die Segel aufzustreichen, Taue auszuwerfen usw. Daland ist ans Land gegangen; er steigt auf einen Felsen und sucht landeinwärts die Gegend zu erkennen MATROSEN während der Arbeit Johohe! Hallajo! Hohoha! Hallojo! Ho! Ha! Ha! Ja! Hallajo! Hallaha! Hallahoja! DALAND kommt vom Felsen herab Kein Zweifel! Sieben Meilen fort trieb uns der Sturm vom sichren Port. So nah dem Ziel nach langer Fahrt, war mir der Streich noch aufgespart! Der Steuermann ruft vom Schiff her STEUERMANN durch die hohlen Hände Ho! Kapitän! DALAND Am Bord bei euch - wie steht s? STEUERMANN Gut, Kapitän! Wir haben sich ren Grund! DALAND Sandwike ist s, genau kenn ich die Bucht. Verwünscht! Schon sah am Ufer ich mein Haus, Senta, mein Kind, glaubt ich schon zu umarmen - da bläst es aus dem Teufelsloch heraus … Wer baut auf Wind, baut auf Satans Erbarmen! Was hilft s? Geduld! Der Sturm lässt nach; wenn so er tobte, währt s nicht lang. Er geht am Bord des Schiffes He, Bursche! Lange wart ihr wach, - zur Ruhe denn! Mir ist nicht bang! Die Matrosen steigen in den Schiffsraum hinab Nun, Steuermann, die Wache nimmst du wohl für mich? Gefahr ist nicht, doch gut ist s, wenn du wachst. STEUERMANN Seid ausser Sorg! Schlaft ruhig, Kapitän! Daland geht in die Kajüte. Der Sturm hat sich gelegt; nur in abgesetzten Pausen dringen gemilderte Windstösse in die Schlucht. Auf offener See türmen sich die Wogen. Der Steuermann macht die Schiffsrunde; von Müdigkeit überfallen setzt er sich dann am Steuerruder nieder. Er gähnt - Er schüttelt sich auf, als ihm der Schlaf kommt STEUERMANN Mit Gewitter und Sturm aus fernem Meer - mein Mädel, bin dir nah! Über turmhohe Flut vom Süden her - Mein Mädel, ich bin da! Mein Mädel, wenn nicht Südwind wär, ich nimmer wohl käm zu dir; ach, lieber Südwind, blas noch mehr! Mein Mädel verlangt nach mir! Hohoja! Hallohoho Jollohohoho! Heho! Eine grosse Woge naht dem Schiffe un rüttelt es heftig. - Der Steuermann fährt auf; er sieht nach, ob das Schiff Schaden genommen habe. Beruhigt setzt er sich wieder am Steuer nieder. Der Schlaf kommt ihn immer mehr an. - Er gähnt Von des Südens Gestad, aus weitem Land - ich hab an dich gedacht! Durch Gewitter und Meer vom Mohrenstrand - hab dir was mitgebracht. Mein Mädel, preis den Südwind hoch, ich bring dir ein gülden Band! Ach, lieber Südwind, blase doch! Mein Mädel hätt gern den Tand. Hoho! Ja! Hollaho! Er schläft völlig ein; das Meer wird von neuem unruhiger. - Das Schiff des Fliegenden Holländers, mit schwarzen Masten und blutroten Segeln, zeigt sich in der Ferne, und naht sich mit grosser Schnelle der Küste. Es legt auf der dem norwegischen Schiffe entgegengesetzte Seite an. Mit einem furchtbaren Krach sinkt der Anker an der Kette in den Grund. - Der Steuermann fährt auf und siehr nach dem Steuer; überzeugt, dass nichts geschehen, setzt er sich wieder Mein Mädel, wenn nicht Südwind wär... Er schläft von neuem ein. Stumm und ohne ferneres Geräusch zieht die gespenstische Mannschaft des Holländers die Segel auf usw. Der Holländer geht an Land, er trägt schwarze spanische Tracht HOLLÄNDER Die Frist ist um,… und abermals verstrichen sind sieben Jahr…voll Überdruss wirft mich das Meer ans Land … Noch nicht eigentlich leidenschaftlich, den Kopf wie in Hohn halb nach dem Meere gewendet Ha! Stolzer Ozean! In kurzer Frist sollst du mich wieder tragen! Dein Trotz ist beugsam, doch ewig meine Qual! Er senkt wieder, wie müde und traurig, das Haupt Das Heil, das auf dem Land ich suche, nie werd ich es finden! Euch, des Weltmeers Fluten bleib ich getreu - bis eure letzte Welle sich bricht - und euer letztes Nass versiegt! Wie oft in Meeres tiefsten Schund stürzt ich voll Sehnsucht mich hinab doch ach! Den Tod, ich fand ihn nicht! Da, wo der Schiffe furchtbar Grab, trieb mein Schiff ich zum Klippengrund doch ach! mein Grab, es schloss sich nicht! Verhöhnend droht ich dem Piraten, in wildem Kampfe hofft ich Tod Hier - rief ich - "zeige deine Taten! Von Schätzen voll ist Schiff und Boot!" - Doch ach! des Meer s barbar scher Sohn schlägt bang das Kreuz und flieht davon… Wie oft in Meeres tiefsten Grund stürzt ich voll Sehnsucht mich hinab! Da, wo der Schiffe furchtbar Grab, trieb mein Schiff ich zum Klippengrund Nirgends ein Grab! Niemals der Tod! Dies der Verdammnis Schreckgebot. Er richtet seinen Blick gen Himmel Dich frage ich, gepries ner Engel Gottes, der meines Heils Bedingung mir gewann! War ich Unsel ger Spielwerk deines Spottes, als die Erlösung du mir zeigtest an? Vergeb ne Hoffnung! Furchtbar eitler Wahn! Un ew ge Treu auf Erden - ist s getan! Nur eine Hoffnung soll mir bleiben, nur eine unerschüttert steh n - so lang der Erde Keim auch treiben, so muss sie doch zugrunde gehn. Tag des Gerichtes! Jüngster Tag! Wann brichst du an in meine Nacht? Wann dröhnt er, der Vernichtungs-Schlag, mit dem die Welt zusammenkracht? Wann alle Toten auferstehn, dann werde ich in Nichts vergehn! Ihr Welten, endet euren Lauf! Ew ge Vernichtung, nimm mich auf! Der Holländer lehnt sich mit verschränkten Armen, dumpf in sich gekehrt, an einer Felswand CHOR der Mannschaft des Holländers - im Schiffsraum - unsichtbar Ew ge Vernichtung, nimm uns auf! Daland kommt aus der Kajüte; er sieht sich nach dem Wind um und erblickt das fremde Schiff DALAND sich nach dem Steuermann umsehend He! Holla! Steuermann! STEUERMANN sich schlaftrunken halb aufrichtend s ist nichts! s ist nichts! Um seine Munterkeit zu bezeugen, nimmt er sein Lied auf Ach, lieber Südwind, blas noch mehr! mein Mädel … DALAND den Steuermann aufrüttelnd Du siehst nichts? Gelt, du wachest brav, mein Bursch! Dort liegt ein Schiff … wie lange schliefst du schon? STEUERMANN rasch auffahrend Zum Teufel auch! Verzeiht mir, Kapitän! Er setzt schnell das Sprachrohr an und ruft über Bord Wer da? Lange Pause Wer da? Lange Pause DALAND Es scheint, sie sind gerad so faul als wir. STEUERMANN wie vorher Gebt Anwort! Schiff und Flagge? DALAND erblickt den Holländer am Lande Lass ab! Mich dünkt, ich seh den Kapitän! den Holländer anrufend He! Holla! Seemann! Nenne dich! Wes Landes? Langes Stillschweigen HOLLÄNDER ohne seine Stellung zu verlassen Weit komm ich her… Verwehrt bei Sturm und Wetter ihr mir den Ankerplatz? DALAND Behüt es Gott! Gastfreundschaft kennt der Seemann - an das Land gehend Wer bist du? HOLLÄNDER Holländer. DALAND Gott zum Gruss! So trieb auch dich der Sturm an diesen nackten Felsenstrand? Mir ging s nicht besser… wenig Meilen nur von hier ist meine Heimat, fast erreicht, musst ich aufs neu mich von ihr wenden. Sag, woher kommst du? Hast Schaden du genommen? HOLLÄNDER Mein Schiff ist fest … es leidet keinen Schaden. mit Ausdruck aber ohne Leidenschaft Durch Sturm und bösen Wind verschlagen, irr auf den Wassern ich umher; wie lange? weiss ich kaum zu sagen, schon zähl ich nicht die Jahre mehr. Unmöglich dünkt mich, dass ich nenne die Länder alle, die ich fand - das Eine nur, nach dem ich brenne, ich find es nicht - mein Heimatland! Vergönne mir auf kurze Frist dein Haus, und deine Freundschaft soll dich nicht gereun! Mit Schätzen aller Gegenden und Zonen ist reich mein Schiff beladen; willst du handeln, so sollst du sicher deines Vorteils sein. DALAND Wie wunderbar! Soll deinem Wort ich glauben? Ein Unstern, scheint s, hat dich bis jetzt verfolgt - Um dir zu frommen, biet ich, was ich kann … doch darf ich fragen … was dein Schiff enthält? Der Holländer gibt der Wache seines Schiffs ein Zeichen, auf welches man von demselben eine Kiste an das Land bringt HOLLÄNDER Die seltensten der Schätze sollst du sehn; kostbare Perlen, edelstes Gestein. Er öffnet die Kiste Blick hin, und überzeuge dich vom Werte des Preises, den ich für ein gastlich Dach dir biete! DALAND voll Erstaunen den Inhalt der Kiste prüfend Wie? Ist s möglich? Diese Schätze! Wer ist so reich, den Preis dafür zu bieten? HOLLÄNDER Den Preis? Soeben hab ich ihn genannt dies für das Obdach einer einz gen Nacht! Doch, was du siehst, ist nur der kleinste Teil von dem, was meines Schiffes Raum verschliesst… Was frommt der Schatz? Ich habe weder Weib noch Kind, und meine Heimat find ich nie! All meinen Reichtum biet ich dir, wenn bei den Deinen du mir neue Heimat gibst. DALAND Was muss ich hören! HOLLÄNDER Hast du eine Tochter? DALAND Fürwahr, ein treues Kind. HOLLÄNDER Sie sei mein Weib! - DALAND freudig betroffen Wie? Hört ich recht? Mein Tochter sein Weib! Er selbst spricht aus den Gedanken! Fast fürcht ich, wenn unentschlossen ich bleib, er müsste im Vorsatze wanken. Wüsst ich, ob ich wach oder träume! Kann ein Eidam willkommener sein? Ein Tor! - wenn das Glück ich versäume! Voll Entzücken schlage ich ein. HOLLÄNDER Ach, ohne Weib, ohne Kind bin ich, nichts fesselt mich an die Erde. Rastlos verfolgt das Schicksal mich. die Qual nur war mir Gefährte. Nie werd ich die Heimat erreichen zu was frommt mir der Güter Gewinn? Lässt du zu dem Bund dich erweichen, oh! so nimm meine Schätze dahin! DALAND Wohl, Fremding, hab ich eine schöne Tochter, mit treuer Kindeslieb ergeben mir; sie ist mein Stolz, das höchste meiner Güter, - mein Trost im Unglück, meine Freud im Glück! HOLLÄNDER Dem Vater stets bewahr sie ihre Liebe! Ihm treu - wird sie auch treu dem Gatten sein. DALAND Du gibst Juwelen, unschätzbare Perlen - das höchste Kleinod doch,- ein treues Weib … HOLLÄNDER Du gibst es mir? DALAND Ich gebe dir mein Wort! Mich rührt dein Los; - freigebig, wie du bist, zeigst Edelmut und hohen Sinn du mir … den Eidam wünscht ich so, - und wär dein Gut auch nicht so reich, wählt ich doch keinen andren!. HOLLÄNDER Hab Dank! Werd ich die Tochter heut noch sehn? DALAND Der nächste günst ge Wind bringt uns nach Haus; du sollst sie sehn - und wenn sie dir gefällt … HOLLÄNDER So ist sie mein … für sich Wird sie mein Engel sein? Wenn aus der Qualen Schreckgewalten die Sehnsucht nach dem Heil mich treibt, ist mir s erlaubt, mich festzuhalten an einer Hoffnung, die mir bleibt? Darf ich in jenem Wahn noch schmachten, dass sich ein Engel mir erweicht? Der Qualen, die mein Haupt umnachten, ersehntes Ziel hätt ich erreicht? Ach! ohne Hoffnung, wie ich bin, geb ich mich doch der Hoffnung hin! DALAND Gepriesen seid, des Sturmes Gewalten, die ihr an diesen Strand mich triebt! Fürwahr, bloss brauch ich festzuhalten was sich so schön von selbst mir gibt. Die ihn an diese Küste brachten, ihr Winde, sollt gesegnet sein! Ha, wonach alle Väter trachten, ein reicher Eidam, er ist mein! Ja! dem Mann mit Gut und hohem Sinn geb froh ich Haus und Tochter hin! Das Wetter hat sch völlig aufgeklärt, - der Wind ist umgeschlagen STEUERMANN Südwind! Südwind! Ach! lieber Südwind, blas noch mehr! MATROSEN die Mütze schwenkend Halloho! Hohoho! Halloho! Halloho! Halloho! Ho! Ho! Ho! DALAND Du siehst, das Glück ist günstig dir, der Wind ist gut, die See in Ruh. Sogleich die Anker lichten wir, und segeln froh der Heimat zu. HOLLÄNDER Darf ich dich bitten, so segelst du voran; - der Wind ist frisch, doch meine Mannschaft müd; ich gönn ihr kurze Ruh - und folge dann. DALAND Doch - unser Wind? HOLLÄNDER Er bläst noch lang aus Süd. Mein Schiff ist schnell, es holt dich sicher ein. DALAND Du glaubst? - Wohlan! Es möge denn so sein. Leb wohl! Mögst heute du mein Kind noch sehn! HOLLÄNDER Gewiss! DALAND an Bord seines Schiffes gehend Heil! Wie die Segel schon sich blähn! Hallo! Hallo! Er gibt ein Signal auf der Schiffspfeife Frisch, Jungen, greifet an! Das Schiff wird losgemacht MATROSEN im Absegeln Mit Gewitter und Sturm aus fernem Meer - mein Mädel, bin dir nah! Hurrah! Über sturmhohe Flut vom Süden her - mein Mädel, bin ich da! Hurrah! Mein Mädel, wenn nicht Südwind wär, ich nimmer wohl käm zu dir! Ach! lieber Südwind, blas noch mehr! Mein Mädel verlangt nach mir. Ho! Ho! Joloho! Hohohohoho! Der Holländer ist an Bord seines Schiffes gegangen, der Vorhang fällt All rights reserved © Maria Fujioka Wagner,Richard/Der fliegende Holländer+/II
https://w.atwiki.jp/oper/pages/3060.html
I. 大収穫謝恩歌 汝を取り囲みし、夜と闇とを讃えよ 集い来たれ 仰ぎて天を見よ 今この時からは、もはや逃れられぬのだ 天の思し召しの僅かなることを、心から讃えよ 天は知る由もない 汝らの名も、また顔も 汝らの生くることをも、知る者とてないのだ 汝らの傍らで生き死にする草木と獣物とを讃えよ その様を見よ 草木と獣物とは生き また、汝らと共に死んでいくのだ 寒冷と暗黒と腐敗とを讃えよ 見上げるが良い 汝らにもたらされる物は無い そして誰にも惜しまれずに死んでいくのだ II. 物語詩 溺れ死んだ娘について その娘が溺れ死んで、川を流されて行った時のこと 小さなせせらぎから大きな河へと漂い 空はとても不思議なオパールの色に輝いていた まるで骸を慰めてでもいるかのように 水草や藻に絡め取られるものだから 骸はゆっくりと重さを増していった 冷やかに魚たちは娘の股座に潜り込む 草木や動物はなおも娘の最期の道行きを重いものにするのだ 暮れ方になると空は煙るように暗くなり 夜には満天の星空が天に浮かぶ明かりとなった だが朝が来れば明るくなる、その繰り返し まだ娘の元にも、昼と夜とが訪れるのだ 娘の血の気ない身体が水の中で腐れていった時に やがて(本当にゆっくりだったけど)、神様もだんだんと娘のことを忘れていった まずはその顔を、そしてその手を、、最後の最後にその髪を やがて娘は塵芥となり、流れの中の塵芥の中に紛れていった III. 慰霊碑 ここに乙女眠る ここに眠れる乙女はヨハンナ・ベック 亡くなった時、既にその純潔は失われていた 男たちが引導を渡したのだ かくして乙女は甘美な生から逃れ去ったのだ 安らかに眠れ、安らかに眠れ IV. 凱旋門の下に埋められた無名兵士についての第一の報告 我らは山々より来たり 我らは山々から、また大海原から来た あいつをぶち殺すために 我らはあいつを荒縄で捕らようと、手を伸ばして モスクワからマルセイユの都まで包囲した それから大砲を用意して、あいつに狙いを定めた いつ何時でも、どこへあいつが逃れたとしても撃てるように あいつが我らを見つけて逃げたとしても撃てるように 我らは四年の長きに渡って、集まってきたのだ 我らの務めをたゆまず果たして、立ち上がったのだ 瓦礫の山と化した街に向かい、我らは数多の言語で呼びかけた 山々から大海原にいたるまで あいつのいるところで 四年目にしてようやく、あいつをぶち殺したのだ そこに我らは立ち会ったのだ あいつが生まれ落ちたのは 死の際にあって見るためだったのだ 我ら全員を そこには一人の女もいて、あいつを産み落とした女だった 女は黙したままでいた、我らがあいつを連れ出しても こんな母胎など引き裂かれてしまえばいい アーメン! 女は自らあいつをぶち殺して 我らはあいつに暴行を加えたから、あいつの顔はメチャメチャになった 我らの拳で殴り続けて あいつが誰なのかも、分からないようにしたのだ もはや、あいつは誰かの息子ではなくなったのだ あいつの身体は鉱石の下に埋めた あいつの故郷でもある我らの街まで運び 石の下に葬ったのだ、そこは門の下で 凱旋門と呼ばれていた 石の目方は一千貫目もあった かくして無名兵士は 裁きの日まで、いつまでも立ち続け そして、それと目に止まることもないままに 神の前を歩くのだ それでもなお、再び光の中へ向かい 我らに認めさせようとするのだ 公正を求めて V. 凱旋門の下に埋められた無名兵士についての第二の報告 全てを我は語れり 私の語ったすべて 無名兵士の殺害と死 その顔が滅茶苦茶にされたこと それから私の語った殺害者たちの骨折りも その復活を阻止しようとしてしたことも これは事実なのだ だが、兵士は二度と帰らないのだ その顔は君らと同じように生き生きとしていたんだ 打ちのめされて、二目と見られないものになるまでは それから兵士は この世界で再びまみえることはない 完全な形でも、粉々の欠片でも 今日この日でも、終末の日でも その口も 最後の審判が来ても開かれることはない そこに裁きはない 君らの兄弟は 死んでしまって、その骸の上には岩が置かれている だから私は嘆くんだ いかなる嘲りであろうと、だから私は悲しみを胸に秘めておこう だが私は君らに請う、この兵士を 再び打ち殺そうとしているようだけれど 静まるんだ! 新たにことを起こすんじゃない 争いだなんて、もう兵士は死んでいるのだから それでも、なお、お願いする、また兵士のことも もはや、ぶち殺されているのだから ほんの小さな石でも取り除いて欲しい その骸に置かれた石を 勝利の雄叫びは いらないんだ、そんなことすると 私を苦しめるんだ、だから私が その撃ち殺された者のことを もう忘れてしまったとしても、兵士を思い出すんだ 君たちは毎日、君たちはまだ 生きていて、それに君たちは 今もなお、撃ち殺されていないのだから なぜ、それでいけないんだ? VI. 大収穫謝恩歌(ダ・カーポ) 汝を取り囲みし、夜と闇とを讃えよ 集い来たれ 仰ぎて天を見よ 今この時からは、もはや逃れられぬのだ 寒冷と暗黒と腐敗とを讃えよ 見上げるが良い 汝らにもたらされる物は無い そして誰にも惜しまれずに死んでいくのだ (「III. 慰霊碑」の差し替えられる前の歌詞) III. 墓碑銘 紅の薔薇に 赤のローザもまた、今はもういない もう死んでしまって、葬られた場所を知る者もいないのだ 貧乏人たちに真実を教えてやったから 金持ちたちには生かしてはおけなかったのだ 安らかに眠れ、安らかに眠れ (製作時にスコアからカットされた曲) I. 樫の下なるポツダムを 樫の下なるポツダムを、 とある真昼時のこと、歩いて行く行列があった。 先頭は太鼓でしんがりは旗。 その間には棺が一つ、人々は運んでいった。 樫の下なるポツダムを、 百年来の塵の中を、 六人の者達が一つの棺を運んでいった。 鉄兜と柏葉の勲章で飾りつけて。 棺には真っ赤な文字で、 銘が記されていた。 不格好な書体で、 「かくて英雄故郷へ帰る。 かくて英雄故郷へ帰る。」と。 それは、死んでいった多くの者達への、 思い出のためだった。 その故郷に生を請け、 シュマン・ドゥ・ダムの地に果てていった者達への。 「お国のため」と言う言葉に踊らされ、 誠心誠意を尽くして這いずり回った者達に、 故国はこの棺でそれに報いたのだ。 かくて英雄故郷へ帰る! そこで彼らはポツダム中を練り歩いた。 シュマン・ドゥ・ダムで死んだ男のために。 でもそこへ緑色の制服を着た警官がやって来て、 彼らみんなを叩きのめしてしまった。 II. 死んだ兵隊の伝説 開戦から四年も経つというのに 平和の訪れる望みはなかった。 兵隊はその責任を果たそうとして 戦場で死を遂げた。 それで戦争が終わった訳ではなかったから それを聞いて皇帝はがっかりした。 彼の兵隊が死んでしまったことが いささか時期尚早に思われたのだ。 墓地にも夏が訪れて 兵隊は安らかに眠っていた。 ある夜、そこへやって来たのは 軍事医務委員会御一行だった。 医務委員会の連中は のこのこ墓場までやって来て 聖別された墓掘り用のスコップで 戦死した兵隊を掘り起こした。 兵隊、あるいはかつては兵隊だった物体を ドクトルは子細に診察した。 ドクトルの診断は「甲種合格」 臆病風に吹かれて逃げ出しただけだ。 そこで彼らはすぐに兵隊を連れ出した。 その夜は青々として晴れ渡っていた。 鉄かぶとを被せられていなかったなら 故郷の星も見えただろうに。 兵隊の腐れ果てた身体に 彼らは火酒を注いだ。 兵隊の腕には二人の看護婦がすがり付き もう一人、なかば裸の女もくっ付いていた。 兵隊の腐敗臭がひどかったために びっこの坊主が先導を務め、 兵隊の廻りで香炉を振って 臭わないように気を配った。 楽の音がジャンジャカジャンと鳴り響き 勇壮に行進曲を奏で出すと、 兵隊は訓練されたとおりに ケツから足を振り上げてみせた。 兵隊の腕を取って両脇から支えながら 仲よく歩いていたのは二人の衛生兵。 一度でも手を放すと兵隊は転んで糞まみれになってしまうし、 そんなことは許されない行為だったからだ。 彼らは兵隊の経帷子を 黒白赤に染め抜いた。 彼らがそれを捧げ持って運べば、 糞の色はもう分からなくなっていた。 燕尾服を着た一紳士が 胸を張って一行の先導を務めた。 彼は一人のドイツ人として 自らの責務に目覚めたのだ。 ジャンジャカジャンと彼らは兵隊を引っ張って 薄暗い石畳の道を下っていった。 兵隊はふらつきながらも彼らと歩調を合わせていた。 さながら嵐の中の雪の一ひらのように。 猫がニャーニャー鳴いて、犬はワンワン吠え、 野鼠までチューチュー言ってうるさかった。 動物にはフランス式の知らんぷりなんかできない。 それじゃあ礼儀に欠けるから。 一行が村を通り過ぎた時に 村中の女たちが出迎えた。 木々までが腰を屈め、空には満月が輝き、 そして誰も彼もが万歳の声を上げた。 ジャンジャカジャンにご機嫌よう! 女に犬にハゲ坊主! その真ん中の死んだ兵隊は 酔っ払いの猿みたいだった。 一行が村を通り過ぎた時に いつの間にか兵隊の姿は見えなくなった。 兵隊の廻りの一帯は一杯だったのだ。 ジャンジャカジャンと万歳で。 歌ったり踊ったりの大騒ぎの中で 兵隊の姿は見えなくなった。 上から見れば見えただろうが 空には星しかいなかった。 空の星もいつかは消えて やがては夜明けが訪れる。 けれども兵隊は訓練されたとおりに 戦場で死を遂げるために進んでいくのだった。 I. Großer Dankchoral Lobet die Nacht und die Finsternis, die euch umfangen! Kommet zuhauf! Schaut in den Himmel hinauf Schon ist der Tag euch verfangen. Lobet von Herzen das schlechte Gedächtnis des Himmels! Und dass er nicht Weiß euren Nam noch Gesicht. Niemand weiß, dass ihr noch da seid. Lobet das Gras und die Tiere, die neben euch leben und sterben! Sehet, wie ihr Lebet das Gras und das Tier. Und es muss auch mit euch sterben. Lobet die Kälte, die Finsternis und das Verderben! Schauet hinan Es kommet nicht auf euch an. Und ihr könnt unbesorgt sterben II. Ballade Vom ertrunkenem Mädchen Als sie ertrunken war und hinunter schwamm Von den Bächen in die größeren Flüsse, Schien der Opal des Himmels sehr wundersam, Als ob er die Leiche begütigen müsse. Tang und Algen hielten sich an ihr ein, So dass sie langsam viel schwerer ward. Kühl die Fische schwammen an ihrem Bein, Pflanzen und Tiere beschwerten noch ihre letzte Fahrt. Und der Himmel ward abends dunkel wie Rauch Und hielt nachts mit den Sternen das Licht in Schwebe. Aber früh ward er hell, dass es auch Noch für sie Morgen und Abend gebe. Als ihr bleicher Leib im Wasser verfaulet war, Geschah es (sehr langsam), dass Gott sie allmählich vergaß. Erst ihr Gesicht, dann die Hände und ganz zuletzt erst ihr Haar. Dann ward sie Aas in Flüssen mit vielem Aas. III. Marterl Hier ruht die Jungfrau Hier ruht die Jungfrau Johanna Beck. Als sie starb, war ihre Unschuld schon vorher weg. Die Männer haben ihr den Rest gegeben, Drum floh sie aus diesem süßen Leben. Ruhe sanft, ruhe sanft. IV. Erster Bericht über den Unbekannten Soldaten unter dem Triumphbogen Wir kamen von den Gebirgen Wir kamen von den Gebirgen und vom Weltmeer, Um ihn zu erschlagen. Wir fingen ihn mit Stricken, langend Von Moskau bis zur Stadt Marseille Und stellten auf Kanonen, ihn erreichend An jedem Punkt, wo er hinfliehen konnte, Wenn er uns sah. Wir versammelten uns vier Jahre lang, Legten nieder unsere Arbeit und standen In den zerfallenen Städten, uns zurufend in vielen Sprachen Von den Gebirgen bis zum Weltmeer, Wo er sei. So erschlugen wir ihn im vierten Jahr. Dabei waren, Die er war geboren zu sehn Um sich stehend zur Zeit seines Todes Wir alle. Und dabei war eine Frau, die ihn geboren hatte Und die geschwiegen hatte, als wir ihn holten. Der Schoß sei ihr ausgerissen, Amen! Als sie ihn aber erschlagen hatten, Richteten wir ihn zu, dass er sein Gesicht verlor Durch die Spuren unsrer Fäuste. So machten wir ihn unkenntlich, Dass er keines Menschen Sohn mehr sei. Und gruben ihn aus unter dem Erz, Trugen ihn heim in unsere Stadt und Begruben ihn unter dem Stein, und zwar unter einem Bogen, genannt Bogen des Triumphs, Welcher wog tausend Zentner, dass Der Unbekannte Soldat Keinesfalls aufstünde am Tag des Gerichts Und unkenntlich Wandelte vor Gott, Dennoch wieder im Licht Und bezeichnete uns Kenntliche Zur Gerechtigkeit. V. Zweiter Bericht über den Unbekannten Soldaten unter dem Triumphbogen Alles, was ich euch sagte Alles was ich euch sagte Über Ermordung und Tod des Unbekannten Soldaten Und die Verwüstung seines Gesichts, Auch was ich euch sagte über die Bemühung seiner Mörder, Ihn zu hindern am Wiederkommen, Ist wahr. Aber er kommt nicht wieder Sein Gesicht war lebendig wie das eure, Bis es zerschmettert wurde und nicht mehr war. Und er ward Nicht mehr gesehen auf dieser Welt, Weder ganz noch zerschmettert, Weder heute noch am Ende der Tage, Und sein Mund Wird nicht reden am Jüngsten Gericht. Es wird kein Gericht sein, Sondern euer Bruder Ist tot und tot ist der Stein über ihm, Und ich bedaure Jeglichen Hohn, und ziehe zurück meine Klage. Aber ich bitte euch, da ihr ihn Nun einmal erschlagen habt, Still! Fangt nicht von neuen an Zu streiten, da er doch tot ist. Aber doch bitte ich, da ihr ihn also Erschlagen habt Entfernt wenigstens Den Stein über ihm, Denn dieses Triumphgeheul Ist doch nicht nötig und macht Mir Kummer, denn mich, Der ich den Erschlagenen Schon vergessen hatte, erinnert er Täglich an euch, die ihr noch Lebt, und die ihr Immer noch nicht erschlagen seid. Warum denn nicht? VI. Großer Dankchoral (da capo) Lobet die Nacht und die Finsternis, die euch umfangen! Kommet zuhauf! Schaut in den Himmel hinauf Schon ist der Tag euch verfangen. Lobet die Kälte, die Finsternis und das Verderben! Schauet hinan Es kommet nicht auf euch an. Und ihr könnt unbesorgt sterben (Alternate of III. Marterl) III. Grabschrift Die rote Rosa Die rote Rosa schon lang verschwand. Die ist tot, ihr Aufenthaltsort ist unbekannt. Weil sie den Armen hat die Wahrheit gesaget Drum haben sie die Reichen aus dem Leben gejaget. Ruhe sanft, Ruhe sanft. (Deleted from the score) I. Zu Potsdam unter den Eichen Zu Potsdam unter den Eichen Im hellen Mittag ein Zug Vorn eine Trommel und hinten eine Fahn In der Mitte einen Sarg man trug. Zu Potsdam unter den Eichen Im hundertjährigen Staub Da trugen sechse einen Sarg Mit Helm und Eichenlaub. Und auf dem Sarge mit Menigerot Da war geschrieben ein Reim Die Buchstaben sahen häßlich aus »Jedem Krieger sein Heim! Jedem Krieger sein Heim!« Das war zum Angedenken An manchen toten Mann Geboren in der Heimat Gefallen am Chemin des Dames. Gekrochen einst mit Herz und Hand Dem Vaterland auf den Leim Belohnt mit dem Sarge vom Vaterland Jedem Krieger sein Heim! So zogen sie durch Potzdam Für den Mann am chemin des Dames Da kam die grüne Polizei Und haute sie zusamm. II. Legende vom toten Soldaten Und als der Krieg im vierten Jahr Keinen Ausblick auf Frieden bot Da zog der Soldat seine Konsequenz Und starb den Heldentod. Der Krieg war aber noch nicht gar Drum tat es dem Kaiser leid Daß seine Soldat gestorben war Es schien ihm noch vor der Zeit. Der Sommer zog über die Gräber her Und der Soldat schlief schon Da kam eines Nachts eine militär- ische ärztliche Kommission. Es zog die ärztliche Kommission Zum Gottesacker hinaus Und grub mit geweihtem Spaten den Gefallnen Soldaten aus. Der Doktor besah den Soldaten genau Oder was von ihm noch da war Und der Doktor fand, der Soldat war k.v. Und er drückte sich vor der Gefahr. Und sie nahmen sogleich den Soldaten mit Die Nacht war blau und schön. Mann konnte, wenn man keinen Helm aufhatte Die Sterne der Heimat sehn. Sie schütteten ihm einen feurigen Schnaps In den verwesten Leib Und hängten zwei Schwestern in seinen Arm Und ein halb entblößtes Weib. Und weil der Soldat nach Verwesung stinkt Drum hinkt ein Pfaffe voran Der über ihn ein Weihrauchfaß schwingt Daß er nicht stinken kann. Voran die Musik mit Tschindrara Spielt einen flotten Marsch. Und der Soldat, so wie er’s gelernt Schmeißt seine Beine vom Arsch. Und brüderlich den Arm um ihn Zwei Sanitäter gehn Sonst flög er noch in den Dreck ihnen hin Und das darf nicht geschehn. Sie malten auf sein Leichenhemd Die Farben Schwarz-Weiß-Rot Und trugen’s vor ihm her; man sah Vor Farben nicht mehr den Kot. Ein Herr im Frack schritt auch voran Mit einer gestärkten Brust Der war sich als ein deutscher Mann Seiner Pflicht genau bewußt. So zogen sie mit Tschindrara Hinab die dunkle Chaussee Und der Soldat zog taumelnd mit Wie im Sturm die Flocke Schnee. Die Katzen und die Hunde schrein Die Ratzen im Feld pfeifen wüst Sie wollen nicht französisch sein Weil das eine Schande ist. Und wenn sie durch die Dörfer ziehn Waren alle Weiber da Die Bäume verneigten sich, Vollmond schien Und alles schrie hurra. Mit Tschindrara und Wiedersehn! Und Weib und Hund und Pfaff! Und mitten drin der tote Soldat Wie ein besoffner Aff. Und wenn sie durch die Dörfer ziehn Kommt’s, daß ihn keiner sah So viele waren herum um ihn Mit Tschindrara und Hurra. So viele tanzten und johlten um ihn Daß ihn keiner sah. Mann konnte ihn einzig von oben noch sehn Und da sind nur Sterne da. Die Sterne sind nicht immer da Es kommt ein Morgenrot. Doch der Soldat, so wie er’s gelernt Zieht in den Heldentod. この日本語テキストは、 クリエイティブ・コモンズ・ライセンス の下でライセンスされています。@ hanmyo Weill,Kurt/Das Berliner Requiem
https://w.atwiki.jp/oper/pages/2208.html
VIERTER AKT (Plumketts Wohnung wie im zweiten Aufzug.Lady und Nancy) Nr. 15 - Entre-Akt, Rezitativ und Arie ▼LADY▲ zu Nancy ▼O Zum treuen Freunde geh,▲ Den Plan ihm zu entdecken, Den mein bereuend' Herz Voll Zuversicht erdacht, Aus dumpfer Schwermut Traum Den Teuren zu erwecken Mit neuem Hoffnungsstrahl Nach trüber Kerkernacht. (Nancy geht ab.) ▼LADY▲ Noch vernahm er nicht die Kunde, Wie die Zukunft schön ihm lacht, Ja, ich heile selbst die Wunde, Die ich schlug! - Es sei gewagt! Arie Den Teuren zu versöhnen Durch wahre Reu', Sein Dasein zu verschönen Mit Lieb' und Treu', Mein Los mit ihm zu teilen, Durch's Leben hinzueilen, Ach, welch Glück! Den Teuren zu versöhnen … usw. Ja, nun darf ich frei ihm sagen, Wie mein Herz, seit ich ihn sah, Nur für ihn geschlagen! Ja! Wie sein Bild mir immer nah. O seliger Gedanke, o Hoffnungsschein! Es sank die Trennungsschranke, Ja, mein wird er, mein, ja mein. Nr. 16 - Rezitativ und Duett (Lady, Nancy, Plumkett) ▼NANCY▲ Lady! ▼PLUMKETT▲ Mylady! ▼LADY▲ Treuer Freund! Hat Nancy Euch erzählt, Was ich ersann? ▼PLUMKETT▲ Ja! Sie sprach dies und das - Und ich - ich hört' ihr zu Und hab' sie angeschaut. Verstanden hab' ich's nicht, Weiss nicht, war's Ernst, war's Spass. ▼LADY▲ Doch er? ▼NANCY▲ Er starrt betrübt und still zu Boden nieder Und spricht und hört kein Wort - Dem kehrt das Glück nicht wieder. ▼LADY▲ O geht! Lasst mich allein! Ich ruf' ihn leise, leise Mit wohlbekanntem Lied, Mit lockend trauter Weise! (Nancy und Plumkett entfernen sich.) ▼LADY▲ Der Lenz ist gekommen, die Rosen erblühn, Es strahlet die Zukunft in freundlichem Grün, Es flattern die Blätter in heiterer Luft, Den Matten erlabet balsamischer Duft. ▼LYONEL▲ (der während der letzten Worte eingetreten ist) Ha! Sie! - Sie ist's! ▼LADY▲ Lyonel! ▼LYONEL▲ Willst du mich täuschen, gaukelndes Bild, Falsche Sirene, mit lockendem Kosen? (Nimmt Marthas Strauss von der Brust und entblättert ihn.) Sieh, wie dein gleissendes Lied sich erfüllt; Sieh, wie sie flattern, die duftenden Rosen! ▼LADY▲ Lyonel - hört mich! ▼LYONEL▲ Ich kenn' dein Wort, Weiss, wie es fesselt mit eisernen Banden, Weiss, wie es zieht zum Verderben fort, Bis dem Verlockten die Sinne schwanden. ▼LADY▲ Habe Erbarmen! ▼LYONEL▲ Erbarmen gleich dir, Die mich geopfert dem Hohn, der Schande! ▼LADY▲ Sieh mich bereuend zur Sünde hier, Wie ich gelöst deine schmachvollen Bande. Ich, ich selber brachte das Pfand, Das dein Vater dir sterbend verliehn, Brachte den Ring, den des Freundes Hand Du vertrautest, zur Herrscherin. Lyonel! Hört' mich! Dein edler Vater War Graf Derby, der schuldlos Verbannte. ▼LYONEL▲ O mein Vater! ▼LADY▲ Der Königin Gnade lohnt es dem Sohne Jetzt huldreich und mild. (reicht ihm eine Urkunde) Graf von Derby! Auf ruhmvollem Pfade Tragt Eurer Ahnen glorreiches Schild. ▼LYONEL▲ Ich - Graf Derby! ▼LADY▲ Und diese Hand, Die dir reichet der Zukunft Segen, Beut sich der deinen als Unterpfand Meiner Reue, meiner Liebe entgegen. ▼LYONEL▲ Diese Hand? ▼LADY▲ In Lieb' und Reue. ▼LYONEL▲ Diese Hand, die sich gewendet, Um mich schmachvoll fortzuweisen, Diese Hand, die mir gesendet Harter Bande kaltes Eisen, Die bald winket, bald verscheuchet Und mit schnödem Netz umflicht, Diese Hand, die sich mir reichet, Diese Hand - ich will sie nicht! (Er wirft ihr die Urkunde vor die Füsse.) ▼LADY▲ Grosser Gott! ▼LYONEL▲ (für sich) O wehe mir! Sie war mein Stern, Mein höchstes Gut! Ihr weiht' ich gern Mein teures Blut. Sie war mein Glück! Zu Himmelslust Durchdrang ihr Blick Die hochbeseelte Brust! ▼LADY▲ Sieh meinen Schmerz, Sieh meine Reu', Es schlägt mein Herz Dir wahr und treu. Gewiss! Es kehrt Das Heil zurück, Und neu verklärt Sich unser Glück. Ja, es kehrt das Heil zurück! Lyonel, erbarme dich! Lyonel, du tötest mich! ▼LYONEL▲ Nein, nimmer kehrt mein Heil zurück, Dahin, zerstört ist all mein Glück! Fort, hinweg, ich hasse dich! Falsches Weib, ich hasse dich! (Lyonel stürzt davon.) Nr. 17 - Rezitativ und Duett (Nancy und Plumkett treten ein.) ▼NANCY▲ Fasst Euch, Lady! ▼PLUMKETT▲ (Lyonel nachsehend) Hu! Er eilet fort, als brenn' der Kopf ihm schier. Na, den habt ihr schön geheilet, Der ist stolzer jetzt als Ihr! ▼LADY▲ Wohl! So gilt's das Letzte wagen! Treue Freunde! Seid zur Hand! Dass zu heiter schönen Tagen Eine sich der Liebe Band. (Sie geht ab.) ▼NANCY▲ Ja, was nun? Was nun tun? ▼PLUMKETT▲ Ja! Was nun tun? ▼NANCY▲ Schnell der Lady Wunsch erfüllen, Treu vollführen ihren Willen. Bis der stolze Herr geneigt, Sich herabzulassen zeigt. ▼PLUMKETT▲ Aber dann? ▼NANCY▲ Ja, was dann? ▼PLUMKETT▲ Wenn's getan, was dann? ▼NANCY▲ Was dann? ▼PLUMKETT▲ Ach, dann sitz' ich ganz alleine Abends bei des Lämpchens Scheine Einsam hier im öden Haus. Ei, das halt' ein andrer aus! ▼NANCY▲ Ja, dann sitzt Ihr ganz alleine Abends bei des Lämpchens Scheine Einsam hier im trüben Haus. Nein, das haltet Ihr nicht aus! Trüb ist das! ▼PLUMKETT▲ Ja! Kein Spass! ▼NANCY▲ Wisst Ihr was? ▼PLUMKETT▲ Nun was? Ja, was? ▼NANCY▲ Gelt! Ihr müsst ein Weibchen wählen, Seid ja alt genug - und reich. ▼PLUMKETT▲ Na! Das sollte mich nicht quälen, Nachbars Polly nimmt mich gleich! ▼NANCY▲ So? Das scheint ihn nicht zu quälen. Nachbars Polly nimmt ihn gleich. Wohl! Nur zu! ▼PLUMKETT▲ Lasst mich in Ruh'! ▼NANCY▲ Doch warum? ▼PLUMKETT▲ Sie ist so dumm! ▼NANCY▲ Müsst denn eine andre nehmen. Ob's an Mädchen wohl gebricht? ▼PLUMKETT▲ Richters Ann würd' sich bequemen. Aber nein, die mag ich nicht! ▼NANCY▲ Suchet denn … ▼PLUMKETT▲ Ja wer, ja wo? ▼NANCY▲ Weiss denn ich's? ▼PLUMKETT▲ Ja so! Ah so! Oh! Ich wüsst wohl schon eine, Ist sie gleich sehr hoch hinaus, Passt sie gleich - die, die ich meine, Gar nicht für mein einfach' Haus. Kann sie gleich nicht einmal spinnen, Ist sie gleich sehr ungeschickt, Wusst' sie doch mich zu gewinnen, Seit ich ihr ins Aug' geblickt. ▼NANCY▲ Ei! Ihr malet, wie ich meine, Sie höchst schmeichelhaft mir aus, Zwar sie passet nicht - die eine, Die Ihr meint, für Euer Haus. Doch sie lernt wohl bald zu spinnen, Bleibt nicht immer ungeschickt, Wenn es gilt, Euch zu gewinnen, Wenn sie solchen Mann erblickt. ▼PLUMKETT▲ (vergnügt) Wahr? ▼NANCY▲ Ei, freilich! ▼PLUMKETT▲ Oh, dann sagt mir … ▼NANCY▲ Was? ▼PLUMKETT▲ Nein, sagt's noch nicht! Lyonel geht vor - denn heilig Ist mir treuer Freundschaft Pflicht. ▼NANCY▲ Ach! ▼PLUMKETT▲ Ja, ach! ▼NANCY▲ So sprecht! ▼PLUMKETT▲ Gemach! ▼NANCY▲ Ach, so sprecht! ▼PLUMKETT▲ Nur erst der Freundschaft Stimme hör' ich, Seinen starren Sinn beschwör' ich, Und dann wag' ich und dann sag' ich, Und dann frag' ich Euch ein Wort. ▼NANCY▲ Erst der Freundschaft Stimme hört er, Seinen starren Sinn beschwört er, Und dann wagt er und dann sagt er, Und dann fraget er ein Wort. (Verwandlung Ein Platz vor dem Pächterhaus. Die Landleute sind eifrig dabei, den Markt von Richmond hier genau nachzubauen.) Nr. 18 - Finale ▼LANDLEUTE▲ Hier die Buden, dort die Schenke, Hier die Zelte, vorn die Bänke, Hier der Tisch für den Notar, Gerade wie es damals war. ▼LADY▲ (in der Kleidung der Martha) Nun, ihr Freunde! Ist's geschehen? ▼FRAUEN▲ Nach Befehl! ▼MÄNNER▲ Mögt selber sehen. ▼LANDLEUTE▲ Hier die Buden, dort die Schenke, Hier die Zelte, vorn die Bänke, Hier der Tisch für den Notar, Gerade wie es dorten war. ▼NANCY▲ (als Julia) Seht! Dort naht er, trüb gelehnt Auf den Freund, der ihn begleitet. ▼LADY▲ Ach! Mir bangt … ▼LANDLEUTE▲ Der Stolze ahnt noch nicht, Wohin die List ihn leitet. Jetzt, ihr Freunde jung und alt Der Markt beginnt, die Glocke schallt! ▼MÄGDE▲ Ich kann nähen, Ich kann mähen, Ich kann säen, Fäden drehen, Ich kann bügeln, Ich kann striegeln Und versehen Hof und Haus. ▼PÄCHTER▲ Wollen sehen, Wie sie mähen, Wie sie säen, Fäden drehen, Wie sie bügeln, Wie sie striegeln Und versehen Hof und Haus. ▼PLUMKETT▲ (Lyonel hereinziehend) Na, nur zu - und nicht so blöde, Mach's wie ich und sei nicht spröde! ▼LYONEL▲ (ohne Martha zu gewahren) Ha! Was seh' ich! ▼PLUMKETT▲ Hübsche Kinder, Die, und die, und die nicht minder. (zur Lady, die sich verborgen gehalten hatte) Sprich! Was kannst du? Sag es frei! ▼LYONEL▲ Martha! Martha! Grosser Gott! ▼LADY▲ (zu Lyonel) Ich kann entsagen Dem Glanz, dem Schimmmer, Kann ohne Zagen Sie fliehn auf immer. Ich kann dem Treuen Mein Dasein weihen, Ich kann ihm sagen Nur dir allein Will ich mich weihn. ▼LYONEL▲ ▼O Himmelsglück!▲ ▼PLUMKETT▲ (zu Nancy) Na! Du Mädel! Was kannst du? ▼NANCY▲ Feines Linnen Kann ich spinnen … ▼PLUMKETT▲ Du kannst lügen Und betrügen … ▼NANCY▲ Und dich schmiegen Und dich biegen, Zu erliegen meinem Joch! ▼PLUMKETT▲ Topp! Mädels, 's gilt der Kauf! (Er hält ihr den Mund hin.) ▼NANCY▲ Topp! Nimm das Handgeld drauf! (Sie gibt ihm einen leichten Klaps.) ▼PLUMKETT▲ Solches Handgeld soll mir frommen, Wart, das soll dir schön bekommen ▼LANDLEUTE▲ Hahahahaha, er hat's genommen, Mag das Handgeld ihm bekommen. Hahahaha! ▼LADY▲ (Lyonel ihren Strauss reichend) Der Lenz ist gekommen, die Rosen erblühn … ▼LYONEL▲ Es strahlet die Zukunft in freundlichem Grün … ▼BEIDE▲ Es flattern die Blätter in heiterer Luft; Zum Heile, zum Glücke Das Dasein uns ruft. ▼ALLE▲ Zum Heile, zum Glücke Das Dasein uns ruft. VIERTER AKT Plumketts Wohnung wie im zweiten Aufzug.Lady und Nancy Nr. 15 - Entre-Akt, Rezitativ und Arie LADY zu Nancy O Zum treuen Freunde geh, Den Plan ihm zu entdecken, Den mein bereuend' Herz Voll Zuversicht erdacht, Aus dumpfer Schwermut Traum Den Teuren zu erwecken Mit neuem Hoffnungsstrahl Nach trüber Kerkernacht. Nancy geht ab. LADY Noch vernahm er nicht die Kunde, Wie die Zukunft schön ihm lacht, Ja, ich heile selbst die Wunde, Die ich schlug! - Es sei gewagt! Arie Den Teuren zu versöhnen Durch wahre Reu', Sein Dasein zu verschönen Mit Lieb' und Treu', Mein Los mit ihm zu teilen, Durch's Leben hinzueilen, Ach, welch Glück! Den Teuren zu versöhnen … usw. Ja, nun darf ich frei ihm sagen, Wie mein Herz, seit ich ihn sah, Nur für ihn geschlagen! Ja! Wie sein Bild mir immer nah. O seliger Gedanke, o Hoffnungsschein! Es sank die Trennungsschranke, Ja, mein wird er, mein, ja mein. Nr. 16 - Rezitativ und Duett Lady, Nancy, Plumkett NANCY Lady! PLUMKETT Mylady! LADY Treuer Freund! Hat Nancy Euch erzählt, Was ich ersann? PLUMKETT Ja! Sie sprach dies und das - Und ich - ich hört' ihr zu Und hab' sie angeschaut. Verstanden hab' ich's nicht, Weiss nicht, war's Ernst, war's Spass. LADY Doch er? NANCY Er starrt betrübt und still zu Boden nieder Und spricht und hört kein Wort - Dem kehrt das Glück nicht wieder. LADY O geht! Lasst mich allein! Ich ruf' ihn leise, leise Mit wohlbekanntem Lied, Mit lockend trauter Weise! Nancy und Plumkett entfernen sich. LADY Der Lenz ist gekommen, die Rosen erblühn, Es strahlet die Zukunft in freundlichem Grün, Es flattern die Blätter in heiterer Luft, Den Matten erlabet balsamischer Duft. LYONEL der während der letzten Worte eingetreten ist Ha! Sie! - Sie ist's! LADY Lyonel! LYONEL Willst du mich täuschen, gaukelndes Bild, Falsche Sirene, mit lockendem Kosen? Nimmt Marthas Strauss von der Brust und entblättert ihn. Sieh, wie dein gleissendes Lied sich erfüllt; Sieh, wie sie flattern, die duftenden Rosen! LADY Lyonel - hört mich! LYONEL Ich kenn' dein Wort, Weiss, wie es fesselt mit eisernen Banden, Weiss, wie es zieht zum Verderben fort, Bis dem Verlockten die Sinne schwanden. LADY Habe Erbarmen! LYONEL Erbarmen gleich dir, Die mich geopfert dem Hohn, der Schande! LADY Sieh mich bereuend zur Sünde hier, Wie ich gelöst deine schmachvollen Bande. Ich, ich selber brachte das Pfand, Das dein Vater dir sterbend verliehn, Brachte den Ring, den des Freundes Hand Du vertrautest, zur Herrscherin. Lyonel! Hört' mich! Dein edler Vater War Graf Derby, der schuldlos Verbannte. LYONEL O mein Vater! LADY Der Königin Gnade lohnt es dem Sohne Jetzt huldreich und mild. reicht ihm eine Urkunde Graf von Derby! Auf ruhmvollem Pfade Tragt Eurer Ahnen glorreiches Schild. LYONEL Ich - Graf Derby! LADY Und diese Hand, Die dir reichet der Zukunft Segen, Beut sich der deinen als Unterpfand Meiner Reue, meiner Liebe entgegen. LYONEL Diese Hand? LADY In Lieb' und Reue. LYONEL Diese Hand, die sich gewendet, Um mich schmachvoll fortzuweisen, Diese Hand, die mir gesendet Harter Bande kaltes Eisen, Die bald winket, bald verscheuchet Und mit schnödem Netz umflicht, Diese Hand, die sich mir reichet, Diese Hand - ich will sie nicht! Er wirft ihr die Urkunde vor die Füsse. LADY Grosser Gott! LYONEL für sich O wehe mir! Sie war mein Stern, Mein höchstes Gut! Ihr weiht' ich gern Mein teures Blut. Sie war mein Glück! Zu Himmelslust Durchdrang ihr Blick Die hochbeseelte Brust! LADY Sieh meinen Schmerz, Sieh meine Reu', Es schlägt mein Herz Dir wahr und treu. Gewiss! Es kehrt Das Heil zurück, Und neu verklärt Sich unser Glück. Ja, es kehrt das Heil zurück! Lyonel, erbarme dich! Lyonel, du tötest mich! LYONEL Nein, nimmer kehrt mein Heil zurück, Dahin, zerstört ist all mein Glück! Fort, hinweg, ich hasse dich! Falsches Weib, ich hasse dich! Lyonel stürzt davon. Nr. 17 - Rezitativ und Duett Nancy und Plumkett treten ein. NANCY Fasst Euch, Lady! PLUMKETT Lyonel nachsehend Hu! Er eilet fort, als brenn' der Kopf ihm schier. Na, den habt ihr schön geheilet, Der ist stolzer jetzt als Ihr! LADY Wohl! So gilt's das Letzte wagen! Treue Freunde! Seid zur Hand! Dass zu heiter schönen Tagen Eine sich der Liebe Band. Sie geht ab. NANCY Ja, was nun? Was nun tun? PLUMKETT Ja! Was nun tun? NANCY Schnell der Lady Wunsch erfüllen, Treu vollführen ihren Willen. Bis der stolze Herr geneigt, Sich herabzulassen zeigt. PLUMKETT Aber dann? NANCY Ja, was dann? PLUMKETT Wenn's getan, was dann? NANCY Was dann? PLUMKETT Ach, dann sitz' ich ganz alleine Abends bei des Lämpchens Scheine Einsam hier im öden Haus. Ei, das halt' ein andrer aus! NANCY Ja, dann sitzt Ihr ganz alleine Abends bei des Lämpchens Scheine Einsam hier im trüben Haus. Nein, das haltet Ihr nicht aus! Trüb ist das! PLUMKETT Ja! Kein Spass! NANCY Wisst Ihr was? PLUMKETT Nun was? Ja, was? NANCY Gelt! Ihr müsst ein Weibchen wählen, Seid ja alt genug - und reich. PLUMKETT Na! Das sollte mich nicht quälen, Nachbars Polly nimmt mich gleich! NANCY So? Das scheint ihn nicht zu quälen. Nachbars Polly nimmt ihn gleich. Wohl! Nur zu! PLUMKETT Lasst mich in Ruh'! NANCY Doch warum? PLUMKETT Sie ist so dumm! NANCY Müsst denn eine andre nehmen. Ob's an Mädchen wohl gebricht? PLUMKETT Richters Ann würd' sich bequemen. Aber nein, die mag ich nicht! NANCY Suchet denn … PLUMKETT Ja wer, ja wo? NANCY Weiss denn ich's? PLUMKETT Ja so! Ah so! Oh! Ich wüsst wohl schon eine, Ist sie gleich sehr hoch hinaus, Passt sie gleich - die, die ich meine, Gar nicht für mein einfach' Haus. Kann sie gleich nicht einmal spinnen, Ist sie gleich sehr ungeschickt, Wusst' sie doch mich zu gewinnen, Seit ich ihr ins Aug' geblickt. NANCY Ei! Ihr malet, wie ich meine, Sie höchst schmeichelhaft mir aus, Zwar sie passet nicht - die eine, Die Ihr meint, für Euer Haus. Doch sie lernt wohl bald zu spinnen, Bleibt nicht immer ungeschickt, Wenn es gilt, Euch zu gewinnen, Wenn sie solchen Mann erblickt. PLUMKETT vergnügt Wahr? NANCY Ei, freilich! PLUMKETT Oh, dann sagt mir … NANCY Was? PLUMKETT Nein, sagt's noch nicht! Lyonel geht vor - denn heilig Ist mir treuer Freundschaft Pflicht. NANCY Ach! PLUMKETT Ja, ach! NANCY So sprecht! PLUMKETT Gemach! NANCY Ach, so sprecht! PLUMKETT Nur erst der Freundschaft Stimme hör' ich, Seinen starren Sinn beschwör' ich, Und dann wag' ich und dann sag' ich, Und dann frag' ich Euch ein Wort. NANCY Erst der Freundschaft Stimme hört er, Seinen starren Sinn beschwört er, Und dann wagt er und dann sagt er, Und dann fraget er ein Wort. Verwandlung Ein Platz vor dem Pächterhaus. Die Landleute sind eifrig dabei, den Markt von Richmond hier genau nachzubauen. Nr. 18 - Finale LANDLEUTE Hier die Buden, dort die Schenke, Hier die Zelte, vorn die Bänke, Hier der Tisch für den Notar, Gerade wie es damals war. LADY in der Kleidung der Martha Nun, ihr Freunde! Ist's geschehen? FRAUEN Nach Befehl! MÄNNER Mögt selber sehen. LANDLEUTE Hier die Buden, dort die Schenke, Hier die Zelte, vorn die Bänke, Hier der Tisch für den Notar, Gerade wie es dorten war. NANCY als Julia Seht! Dort naht er, trüb gelehnt Auf den Freund, der ihn begleitet. LADY Ach! Mir bangt … LANDLEUTE Der Stolze ahnt noch nicht, Wohin die List ihn leitet. Jetzt, ihr Freunde jung und alt Der Markt beginnt, die Glocke schallt! MÄGDE Ich kann nähen, Ich kann mähen, Ich kann säen, Fäden drehen, Ich kann bügeln, Ich kann striegeln Und versehen Hof und Haus. PÄCHTER Wollen sehen, Wie sie mähen, Wie sie säen, Fäden drehen, Wie sie bügeln, Wie sie striegeln Und versehen Hof und Haus. PLUMKETT Lyonel hereinziehend Na, nur zu - und nicht so blöde, Mach's wie ich und sei nicht spröde! LYONEL ohne Martha zu gewahren Ha! Was seh' ich! PLUMKETT Hübsche Kinder, Die, und die, und die nicht minder. zur Lady, die sich verborgen gehalten hatte Sprich! Was kannst du? Sag es frei! LYONEL Martha! Martha! Grosser Gott! LADY zu Lyonel Ich kann entsagen Dem Glanz, dem Schimmmer, Kann ohne Zagen Sie fliehn auf immer. Ich kann dem Treuen Mein Dasein weihen, Ich kann ihm sagen Nur dir allein Will ich mich weihn. LYONEL O Himmelsglück! PLUMKETT zu Nancy Na! Du Mädel! Was kannst du? NANCY Feines Linnen Kann ich spinnen … PLUMKETT Du kannst lügen Und betrügen … NANCY Und dich schmiegen Und dich biegen, Zu erliegen meinem Joch! PLUMKETT Topp! Mädels, 's gilt der Kauf! Er hält ihr den Mund hin. NANCY Topp! Nimm das Handgeld drauf! Sie gibt ihm einen leichten Klaps. PLUMKETT Solches Handgeld soll mir frommen, Wart, das soll dir schön bekommen LANDLEUTE Hahahahaha, er hat's genommen, Mag das Handgeld ihm bekommen. Hahahaha! LADY Lyonel ihren Strauss reichend Der Lenz ist gekommen, die Rosen erblühn … LYONEL Es strahlet die Zukunft in freundlichem Grün … BEIDE Es flattern die Blätter in heiterer Luft; Zum Heile, zum Glücke Das Dasein uns ruft. ALLE Zum Heile, zum Glücke Das Dasein uns ruft. Flotow,Friedrich von/Martha
https://w.atwiki.jp/oper/pages/2351.html
第七場 (グレートヒェン、ナネッテ) ナネッテ お嬢さん、ほんとうにあの先生が恋人なんですか? グレートヒェン 恋人?ちがうわ、婚約者よ。 ナネッテ しかし、どうしてまたあれほどお年の方と結婚なさるのです? グレートヒェン あなたは事情を知らないからそんなこと言えるのよ。あたしたちみたいに二十五歳で、おまけにまだ独身だったら巷ではもうオールドミス扱いなのよ。あれ、ほんとうに不愉快だから誰だってあんな言われるくらいなら年寄りとでも結婚したほうがいいって思うわ。特にセバスティアンは収入もいいのよ。この村は大きいし、教える子どもたちがいて・・・。あなたにはわからないでしょうけど、あたしたたちはいつも子どもたちの祝福を受けてるのよ。 ナネッテ 結婚式はいつ? グレートヒェン 一週間以内には式を挙げるつもりなんだけど・・・。でも、セバスティアンが職をなくしてしまったらどうしたらいいか。 ナネッテ まあ、僕の立場ではあまり心配していないが。 グレートヒェン 何て失礼な! (親しげに) どうしてそんなこと言うの? ナネッテ 万一の時は僕が校長になろうかと思ってね。もし・・・花嫁を得られるのなら。 グレートヒェン やめてよ!そんなつるつるした肌で校長だなんて不可能だわ。子どもたちから尊敬してもらえないわよ。 ナネッテ そんなこと、気にしないよ。愛があれば困難など切り抜けられるさ。もし、この望みがかなえば・・・。抱きしめておくれ、グレートヒェン。 グレートヒェン ちょっと、恥だと思いなさい!まじめな娘を相手にそんなことを持ちかけるなんて。放してよ。あたし、お客さんのところに行かないといけないんだから。きっとどこにいるのかと思ってるわ。 ナネッテ だが、お客がいなくなったら・・・ グレートヒェン そしたらまたすることが待ってるの。洗濯物を仕分けして、ほかにも家事がいっぱい・・・ (自分の住まいを指し、もったいぶって) とにかくね、嫁入り前にはすることが山ほどあるんだから。 ナネッテ 何か手伝おうか? グレートヒェン たしかに、あなたはうまくやれそうね。 ナネッテ あなたの婚約者さまから任務を言いつかってるものだから。ノートを取りながらお相手ができれば。 グレートヒェン とんでもない、おしゃべりしてたら考えはまとまらないわよ。 ナネッテ でも、僕が勉強していることについてだったら? グレートヒェン だったら大丈夫かもね。窓のところに立って何かお話しして。 ナネッテ 寝どられ男のジークフリートの話でもしようか? グレートヒェン どんな人だったの? ナネッテ ジークフリートの名まえは有名だよ。角笛を持ってる男さ。 グレートヒェン それって面白いお話? ナネッテ ああ、とっても面白いよ。 グレートヒェン すてき。ぜひ聞きたいわ、あたしの知識を増やせそう。ねえ、ノートなんか取らないでおいたら?すごく退屈よ。それよりここのベンチに座ってお話しして。 ナネッテ あまり長くはいられないよ。雨が降り出しそうだし・・・空が曇ってきてるよ。 グレートヒェン もちろん、雨が降ったら外にいられないわよ。当たり前じゃない。 (恥ずかしそうに) 降りだしたら、家の中に来てもいいわよ、ほんのちょっとだけなら。そのかわりちゃんと節度をわきまえてよね。さもないと・・・ 第八場 (前場の人々、バクルス。) バクルス おい、節度はわきまえているだろうな? グレートヒェン もちろんよ。いろいろとお教えしていたところ。 バクルス おまえが?そりゃ感心だ。さあ、学生さんはもう行きたまえ。友達が待ってるぞ。 ナネッテ じゃあ、またあとでね、お嬢さん。 (退場) バクルス 待ってろ。「またあとでね」など、そうはさせんからな。 グレートヒェン もう、セバスティアン。彼はいい人よ。 バクルス 何だ、まだ半人前じゃないか。勉強することしか眼中にない。 グレートヒェン 彼はね、お話を聞かせてくれようとしていたのよ、寝どられセバスティアンの・・・ バクルス えっ?寝どられ何だって? グレートヒェン ジークフリートの言い間違いよ。 バクルス いいかね、グレーテ。あの若いやつはスパイなんだかどうだか知らんが、とにかくあいつのことは話したくない。でなきゃ、私はここを動かないか、あるいは全員を追いだしてしまうぞ。今はお客さんのところに行って、それが済んだら部屋に閉じこもっておとなしくしていなさい。誰にも寝どられるか寝どられないかなど話させちゃいかん。 グレートヒェン 歩いて行くの? バクルス 歩かなくて済むと思ってるのかね? グレートヒェン ああ、そうよね。あなたのロバが・・・ バクルス 「ヌラ・マルヘウリタス・ソロ」。ラテン語で泣きっ面に蜂って意味さ。近所に行く時はいつもあいつにまたがっていたんだがな。それがここ数日はちょっと遠くても歩かなくちゃならん。 グレートヒェン ロバさんはきっと帰ってくるわよ、すごくいい子だもの。 バクルス ああ、そう願ってはいるんだが。あの子と私は心が通い合ってた。人が言うには、やつは私そっくりだとか・・・ (続く音楽の序奏が始まる。) あの吹奏楽は何だ? 何とかあの音楽から逃げ出さんことには。 (背景をうかがって、) ああ、生きた心地がしない。領主さまが狩の一行といっしょにおいでだ。 グレートヒェン 伯爵が? バクルス (グレートヒェンを押しやって) 急げ、あっちに行ってろ。姿を見せちゃだめだ。ここに長くおいでかもしれん。 グレートヒェン 音楽を聴きたいのに。 バクルス 明日、オルガンで演奏してやる。さ、早く、早く! (彼女を居酒屋に引っぱっていく。) 第九場 (伯爵と男爵が狩りの仲間を連れて登場。) Nr. 5 - 狩りの歌 伯爵、男爵、狩人たち あそこの元気のいい狩人をごらん、 銃を背中にかけ、いかにも野性的。 彼は朝早く起きだして、 静かな家から森へと走る。 嬉しそうに目を輝かせ、 角笛を携えて。 これがなくては始まらない、 彼は楽しい思いを角笛に込める。 だから狩人は角笛が大好き、 銃を肩に背負った野生の男は。 トララ!トララ!トララ! 夕暮れが近づき、 山が黄金色に染まりはじめると、 彼は歩みの向きを変え、 恋人のことを考え始めたようす。 狩人の角笛が奏でる歌は 森じゅうに響き渡り、 彼の恋人を涼しげなオークの林へと 呼び寄せる。 だから狩人は角笛が大好き、 銃を肩に背負った野生の男は。 トララ!トララ!トララ! 恋人が狩人のそばに座ると、 彼は彼女に甘いキスをして、 喜びを吸い上げる。 もう角笛の楽しみは忘れてしまった。 彼は角笛を地面に置く、 獲物にした野ウサギのそばに。 そして恋人の胸に飛び込み、 うっとりと幸せに酔うのだ! 今は狩人も角笛はいらない、 銃を肩に背負ったおとなしい男だ。 トララ!トララ!トララ! 伯爵 (狩人たちに) ちょっと休んでから先に行こう。喉を潤してくるといい。 (狩人たちは居酒屋に入って行く。) 伯爵 (バクルスの家の前に置かれたベンチに座った男爵に) 狩りに疲れたのかね?それとも愛の幸せを歌った狩りの歌でまた感傷的な気分になったのか? 男爵 仮にそうだとしても悪くは思わないでくれるだろう?だって、きみも知ってるとおり・・・ 伯爵 頼むから勘弁してくれ。きみの不幸な結婚についての話はもう耳にタコができそうだよ!もう喪は開けたんだぜ。向こうにはいやっていうくらい女の子がたくさんいる。悪いことは言わないから気に入ったのがいないか探してみたまえ。で、誰もきみの心にかなう人がいないとなったら、わが妹の出番だ。私は彼女の到着を待ちわびているんだよ。きみと妹がともに幸せになるならこれより嬉しいことはない。すでに妹には手紙できみのことを匂わせているんだ。 男爵 やめてくれよ。再婚を避けるためにわざわざ馬屋番のふりをしてここに来たんだから。姉はーつまりきみの奥さんのことだがー僕が小さかった頃に家を出てしまったから、まさか僕が自分の弟とは気づいてないだろう。それで、ちょっとばかり宮廷に仕えることにしたのさ。 伯爵 おいおい、いたずらだな。それがわが妻に対する扱いか? で、いつまで偽名を使ってるつもりだね? 男爵 遅くとも明日までだな。明日になったら結婚するか先に行くか決める。 伯爵 妹に会わないつもりか? 男爵 それについては約束できない。万一、気に入られたりしたら傷つけるだけで終わるし。僕は自分の気持ちに忠実でいたいんだ。もし次に結婚するとしても、身分なんか気にしないよ。 伯爵 例えば、メイドを好きになったとしても? 男爵 もちろんさ。 伯爵 農家の娘とか? 男爵 とにかく身分なんかどうでもいい。 伯爵 きみの気がぱっと晴れてくれたらなあ。まあ、男が恋人や妻を失うと落ち込まないわけはないがね。 男爵 何を考えてるんだい?僕の信念は堅いよ。 伯爵 (にやっとして、) へえ、そうかい? 男爵 笑ってるな。気分を害するからやめてくれよ。僕のこと、自分と同じように考えないでほしい。 伯爵 いけないのかね? 男爵 あたりまえだよ。非情な世間ではね、きみの周りに集まってくる娘には用心、ってことになってるんだ。 伯爵 とんでもない中傷だな!なに、この私だって信念は持っているのだよ。どんな娘たちよりも我が妻を一番崇拝している。ー我々がなぜ結婚したか知っているかね?私はもともと貧しかったが、彼女は裕福でね。私は若かったが、彼女ははっきり言ってもう若くなかったんだ。二人とも別に恋人がいたし、そのうえここまで不釣合いでは結婚がうまくいくはずもないんだ。私があの時もうちょっと分別を持っていたら・・・ (居酒屋から乾杯の声が聞こえてくる。) 伯爵 あれはいったい何だ? 男爵 きっとお祭りだね。 伯爵 結婚式だ!おい、農民の結婚式ほどいいものはないぞ!行こうじゃないか。 男爵 いやだね。楽しげな人たちのところでどうしろっていうのさ? 伯爵 ふさぎの虫を追い払ってくれよ、私のためと思って! 男爵 いいよ。楽しんで来いよ。邪魔はしないから。 伯爵 (男爵を引っぱって行って、) おい、何だか信念が揺らいできそうな気がしないか? 男爵 (ちょっと考えてみてから) いや、思わないね。 伯爵 (男爵をしっかり押さえこんだまま) とにかく!みんな居酒屋から出てくるようだ。我々の仲間はそろそろ出発するころと思って、来たんだな。 男爵 じゃ、ここで待とう。 伯爵 (開いたドアから中を窺って) おお、かわいい娘たちだ。もうどうとでもなれ!ちょっとお邪魔しようじゃないか。 第十場 (前場の人々。バクルス、客人たち。まず客人たちが現れ、バクルスは彼らを見送るように後ろからついてくるが、伯爵を目にすると、急いで逃げ戻り、戸口の前に立ったままでいる。) Nr. 6 - フィナーレ 農民たち そろそろおいとまいたします。 ほんとうにありがとうございました。 あんなにたくさんのごちそうをいただいて、 お腹いっぱいになりました。 伯爵 (進み出て、) こんばんは、皆さん! 農民たち 伯爵!おいででしたか! 伯爵 私が見たところ、何かお祝いが あったようだが。ちがうかね? 農民たち ええ、そうなんです、伯爵さま。 伯爵 (男爵に) おい、きれいな娘たちじゃないか。気に入らないかね? 男爵 かわいい人たちだ! 伯爵 この中で一人くらい 胸が高鳴るのはいないのかなあ。 男爵 僕の心は暗くて、頭は重い。 思い出はどうしても忘れられない。 でも、まあ、きみのためだ。 一度やってみよう。 (彼は娘たちのほうに行き、ふざけあう。) 伯爵 (独白) 見ていろ、私は賭けてるからな。 おまえの苦しみがどんなに大きかろうと、 目的はもう定まってるんだ。 バクルスは、伯爵らの注意が自分からそれている間に、客人たちに歩み寄り、自分の婚約については言わないように頼む。 農民たち (お互いに) こりゃふしぎだ。 なぜ今日のお祝いが彼の婚約だって 言っちゃいけないんだろう? 第十一場 (前場の人々。グレートヒェンが興味津々で居酒屋から出てくる。) グレートヒェン まだ伯爵さまはおいでなの? 伯爵、男爵 おい、おい、きれいな子じゃないか! もっとこっちにおいでよ、いい子だから。 バクルス (ちょっと大きな声で) だが。グレーテ、 おまえはやることがいっぱいあるだろうに! 農民たち ほら、焼きもちだ。たぶん、あの紳士方を 恐れてるんだろうよ。 (バクルスまたもや身振りで、グレーテと自分の関係を気づかれないようにしてほしいと合図する。) 伯爵、男爵 この瞳、この頬。 憧れと望みを呼び起こさずにはいられない。 かわいいお嬢さん、名まえは何というの? グレートヒェン (おびえ、しきりに脅すように合図しているバクルスのほうを見ながら) 恐れ入りながらグレートヒェンと申します。 伯爵 グレートヒェンか!いい名まえだ。 男爵 そうだね。女神のように魅惑的で、 清らかな牧歌性も兼ね備えた名まえだ。 伯爵 おやおや、私が見たところ、 きみにも追っかける気が出てきて、 悲しみは和らいだようだな。 男爵 それもこれもきみのためさ。 だから楽にできるんだよ。 伯爵 これは面白くなるぞ。 笑わずにはいられないね。 この表情ときたら! 弱虫もいいとこだ。 まるで高名な英雄よろしく すぐ愛の犠牲になるんだからな。 たいしたものだ! 男爵 彼女は楽しみに誘い込んでくるような気がする。 間違っても恋に落ちるようなことだけは 避けなくては。 僕は何て臆病なんだろう。 久しく感じていなかった 熱い想いがこみ上げてくる。 気をつけなくては。 グレートヒェン 先生ってば、ほんとおかしいわ。 笑うなったって無理よ。 あの表情ときたら! 見てよ、あの臆病者。 焼きもちでおかしくなってるわ。 まだ結婚してもないのにね。 ほんと弱虫よ! バクルス 何たる騒ぎ!おお、恐ろしい! 私の不安を みんなして面白がっている。 生きて行く間には こんな目にも遭わねばならぬのか。 愛に悩んでいるというのに、 それを笑われるとは! 農民たち こりゃ、面白いぞ! まったくお笑いだ! あの表情ときたら! 見ろよ、あの臆病さかげんをさ。 ひどい焼きもちを焼いてるぜ。 まだ結婚してもないのにさ。 こりゃ、笑えるぜ! 第十二場 (前場の人々。男爵夫人が農民の衣装をつけて家から出てくる。) 男爵夫人 さあ、まいりましたわ。 農民たち えっ、この人は? 校長の家に女友達が一人? 男爵 (男爵夫人を見とめて) これはまた魅力的な娘さんだ! 伯爵 (同じように) まったく魅力的な娘に事欠かないな。 グレートヒェン (独白) あの学生さんたら、ほんとかわいく見えるんだから。 バクルス (独白) あいつめ、家の中にいればよかったものを! 伯爵 (男爵夫人を指して) あの姿を見たまえ。 男爵 魅惑的だ。 伯爵 顔色は生き生きしているし、 男爵 唇はバラ色、 伯爵 あの喉元、 男爵 おまけにあの髪。 伯爵、男爵 それとあの二つの瞳も。 この貴族的な品格、 どうも農民とは思えない。 お嬢さん、きみはほんとうに田舎の生まれなの? 男爵夫人 あたしは素朴な田舎娘よ。 青々と広がる草原の上に建ってる あの小屋があたしのお家で、 自然が自ら乳母を務めてくれるの。 にぎやかに炉を囲むのも楽しいし、 山のてっぺんで素敵な空気を吸うのも ほんとに、最高の気分なんだから。 ずっと田舎にいたいわ。 田舎ってほんと素敵なの! 都会の栄光については聞いたことあるわ。 みんなして贅沢三昧してるんですってね。 だけど、賭けてもいいけど、 礼儀作法の点では田舎に劣ると思うわ。 都会の方たちは狭い視野の中で 生きてるみたいだわ。 あたし、都会はいや。 ずっと田舎にいたいわ。 田舎ってほんと素敵なの! 伯爵、男爵 これほど自然な魅力をたたえた女性には 出会ったことがない。 グレートヒェン、バクルス あの若者は政略法を心得ているね/わ。 見ているとほんとに面白い。 農民たち 田舎は素敵だとも! 第十三場 (前場の人々。狩人たちが居酒屋から出てくる。) 狩人たち 夕立が来そうだ。 雷が聞こえる。 伯爵、よろしければ お供させていただきますが。 伯爵 (ありがとう。おまえたちだけで帰ってくれ。私はまだいるから。) 男爵 ああ、でも伯爵夫人が朗読に お呼びになっていなかった? 伯爵 ちくしょう!そうだった。 しかたないな。 今夜はおとなしく 忠実な夫を演じるとするか。 (農民たちに) だが、明日は私の誕生日パーティーがあるから、 皆さんをご招待しよう。たくさんごちそうするぞ。 どうぞいらしてください。 乾杯して、踊って歌って楽しもう。 私がいつもどれほど皆さんのことを考えているかを 示すつもりだ。 農民と狩人 (大喜びで感謝する。) 明日は伯爵の誕生日パーティーだ。 招待されたぞ。大盤振る舞いだ。 みんな揃って行こう。 乾杯して、踊って歌って楽しもう。 領主さまのご厚意は 決して忘れません。 伯爵 あの可愛い娘さんに会って、 二人きりでおしゃべりしよう。 一緒にダンスの輪に加わって、 大いに楽しむぞ。 ほかの者たちは生きるだけで楽しいようだが、 私があれこれ努力してると、 いつも決まって心配の種になるんだから。 男爵 ぜひともこのかわいい娘さんに会って、 二人きりで話してみたい。 いったい自分がどうなったのか分からない。 彼女はすっかり僕の心を奪ってしまった。 できるものならこの娘さんを 僕のものにしたい。 ああ、そうしたらまた人生もばら色になるだろうに。 男爵夫人 認めたくはないけど、 あの紳士のこと、すっかり気に入っちゃったわ。 あんなに感心したふうに見られちゃ、 照れてしまう。 どういうつもりかは知らないけれど、 とにかくわたしに夢中みたい。 グレートヒェン あたしも一緒に行けたらいいのに。 あたしだって楽しいことして、 みんなと踊りたいわ。 でも、残念なことにそうはいかない。 ほかの人たちが楽しんでいるあいだ、 あたしは静かにここにいて、一人ぼっち。 皆さんに混じっちゃいけないなんてひどいわ。 バクルス (グレートヒェンに) とにかく気をつけるんだぞ。策略を使って、 うまくやってのけるからな。 何もかも順調だ。 伯爵は赦してくださるだろう。 おまえは私の妻になって、 幸せに暮らすのだ。 じきにこの心配も終わりだ。 農民と狩人 思いっきり楽しもうじゃないか。 きっとすごくおもしろいぞ。 伯爵が招待してくださったんだ。 一緒に行こうじゃないか。 これぞ生きる楽しみの一環。 領主さま、万歳! その寛大さにひれ伏そう! (バクルスは嫌がるグレートヒェンを家に入れてしまう。) 伯爵 (男爵夫人に) きれいなお嬢さん、どうかな。 きみもパーティーには来てくれるのかな? 男爵夫人 お許しくださるなら。 伯爵 おやおや、もちろん招待するとも。 (グレートヒェンを捜して) もう一人の可愛い子ちゃんは? どこにいるか知らないかね? 彼女にも来てもらいたいのだが。 バクルス (独白) タイミングが悪いな。 伯爵 (くるっと向きを変え、バクルスを見て、) この顔は間違いない、校長殿だな、 あのシカを射止めた。 バクルス お許しを! 伯爵 あっちに行け! バクルス 申し訳なく思っては・・・ 伯爵 いいから行け!もう分かってるはずだ! 農民たち おや、どうして伯爵はお怒りなんだろう? 男爵夫人 (バクルスに小声で) 僕を紹介しておくれ。 バクルス 見ての通り、今はだめだ。 花嫁がいようといまいと。 伯爵 皆さん、ではまた。 お祝いの席でお会いしましょう。 明日は踊ったり、歌ったりしてください。 私は楽しみにしていますよ。 伯爵、男爵、男爵夫人、バクルス (一緒に) 楽しみです。 伯爵 あの可愛い娘さんに会って・・・ usw. 男爵 ぜひともこのかわいい娘さんに会って・・・ usw. 男爵夫人 認めたくはないけど・・・ usw. グレートヒェン (窓辺で) あたしも一緒に行けたらいいのに・・・ usw. バクルス とにかく気をつけるんだぞ。 usw. 農民と狩人 思いっきり楽しもうじゃないか。 usw. SIEBENTER AUFTRITT Gretchen. Nanette NANETTE Sagt mir, schönes Kind, ist denn das wirklich Euer Schatz? GRETCHEN Schatz? - Nein, er ist mein Bräutigam. NANETTE Wie konntet Ihr Euch entschliessen, solch nen alten Perückenstock zu heiraten? GRETCHEN Herr Student, das versteht Er nicht. Wenn unsereins fünfundzwanzig Jahre alt und noch nicht unter der Haube ist, so fangen die Leute an von alten Jungfern zu munkeln, und das klingt so hässlich, dass man denkt, ein alter Mann ist doch besser als gar keiner; ausserdem hat der Herr Sebastian einen recht einträglichen Posten; das Dorf ist gross, und Kinder haben wir - ich meine unser Dorf - Er glaubt nicht, Herr Student, wie reich gesegnet wir mit Kindern sind. NANETTE Wann wird denn Eure Hochzeit sein? GRETCHEN In acht Tagen - soll die Hochzeit sein. Nun denke Er sich das Unglück, wenn der Herr Sebastian um seine Stelle käme. NANETTE Ich, meinesteils, würde darüber gar nicht böse sein. GRETCHEN Oh, garstiger Mensch! Freundlich. Warum denn? NANETTE Weil ich mich alsdann um die Stelle bewerben würde, und - wenn mir s gelänge, auch um die Braut. GRETCHEN O geh Er! Er würde einen saubern Schulmeister abgeben mit seinem Milchgesicht; Ihm spielten ja die Kinder auf der Nase herum. NANETTE Daraus machte ich mir nichts; freilich müsste mich die Liebe dafür entschädigen - wenn es mir daher gelänge - Umarmt Gretchen. GRETCHEN Pfui, schäm Er sich, einem ehrbaren Mädchen solche Dinge vorzureden; lass Er mich los, ich muss hinauf zu den Gästen, die werden gar nicht wissen, wo ich geblieben bin. NANETTE Aber wenn sie fort sind - GRETCHEN Dann habe ich zu tun, ich muss Wäsche zeichnen - zu Hause bei mir - Auf ihre Wohnung zeigend, wichtig. Ja, ja, mein lieber, junger Mensch, es gibt allerlei zu tun, wenn man sich verheiraten will. NANETTE Kann ich Euch dabei nicht helfen? GRETCHEN Na, Er wird was Schönes zeichnen. NANETTE Zwar hat mir Euer alter Schatz eine Beschäftigung gegeben - ich soll Schreibebücher korrigieren. GRETCHEN Da sieht Er, also ist an Plaudern gar nicht zu denken. NANETTE Wenn ich aber mit meiner Arbeit bin? GRETCHEN Dann ist es etwas anderes. Er kann sich hierher ans Fenster stellen und mir etwas erzählen. NANETTE Vom gehörnten Siegfried? GRETCHEN Wer war denn das? NANETTE Ohne Zweifel einer, der Siegfried hiess und Hörner hatte. GRETCHEN Ist denn das eine spassige Geschichte? NANETTE Wenigstens sehr unterhaltend. GRETCHEN Schön; ich höre dergleichen für mein Leben gern. Weiss Er was? Sehe Er die Schreibebücher lieber nicht nach; das ist eine schrecklich langweilige Arbeit - setz Er sich hier auf die Bank und erzähl Er mir. NANETTE Da werd ich nur nicht lange bleiben können, denn wenn es anfängt zu regnen - der ganze Himmel ist umzogen - GRETCHEN Nu, wenn s regnet, kann Er nicht draussen sitzenbleiben, das versteht sich von selbst. Verschämt. Dann kann Er ein bisschen hereinkommen - aber ernst dass Er sich ordentlich aufführt, sonst - ACHTER AUFTRITT Die Vorigen. Baculus BACULUS He! Führt Er sich nicht ordentlich auf? GRETCHEN Ei freilich. Ich gebe ihm nur ein bisschen gute Lehren. BACULUS Du? Das kommt mir ganz wunderbar vor. Geh Er hinauf, Sein Freund verlangt nach Ihm. NANETTE Also auf Wiedersehen, schöne Braut. ab BACULUS Ja, wart Er, ich will Ihm die Wiedersehens-Gedanken schon vertreiben. GRETCHEN Ach, Herr Sebastian, das ist ein nettes Kerlchen. BACULUS Warum nicht gar, so ein unreifes Bürschchen! Er sieht ja aus wie ein abgebrochener Bleistift. GRETCHEN Er erzählt mir die Geschichte vom gehörnten Sebastian - BACULUS Was? Vom gehörnten -? GRETCHEN Siegfried wollt ich sagen. BACULUS Grete, ich sage dir lass mir den jungen Schnüffel aus dem Spiele, oder ich bleibe da und lasse alles gehen, wie es wolle. Jetzt gehst du hinauf zu den Gästen, später sperrst du dich in deine Stube ein und lässt dir keine Geschichten erzählen, weder gehörnte noch ungehörnte. GRETCHEN Will Er denn zu Fusse gehn? BACULUS Muss ich denn nicht? GRETCHEN Ach, es ist ja wahr, sein Esel - BACULUS Nulla malheuritas solo, sagen wir Lateiner, Unglück kommt nie allein; habe auf dem guten Tiere so manchen Ritt in die Nachbarschaft vollbracht, doch seit einigen Tagen muss ich per pedes wandern. GRETCHEN Ach, der gute Esel wird schon wiederkommen. BACULUS Wollen s hoffen denn ich leugn es nicht, wir waren ein Herz und eine Seele; er war, was man sagt, mein zweites Ich - Das Vorspiel des folgenden Musikstücks beginnt. Was ist denn das für ein Geblase? Kann ich denn von den Hörnern gar nicht loskommen? Sieht in die Szene. So wahr ich lebe, das ist der gnädige Herr mit seiner Jagdgesellschaft. GRETCHEN Der Herr Graf? BACULUS sie zurückdrängend Marsch hinauf, und lass dich nicht blicken, so lange er hier ist. GRETCHEN Ich wollte gern die Musik hören. BACULUS Die will ich dir morgen auf der Orgel vorspielen. Fort! Fort! zieht sie ins Wirtshaus NEUNTER AUFTRITT Der Graf und der Baron treten auf mit Jagdgefolge. Nr. 5 - Jagdlied GRAF, BARON, JÄGER Seht dort den muntern Jäger, Den wilden Büchsenträger, Er zieht aus stillem Haus Ganz früh zum Wald hinaus. Im Auge glänzt die Freude, Ein Horn an seiner Seite; Weil sie ihm engt die Brust, Haucht er ins Horn die Lust. Drum liebt das Horn der Jäger, Der wilde Büchsenträger. Trara! Trara! Trara! Wenn spät die Sonne scheidet, In Gold die Berge kleidet, Er heim die Schritte lenkt Und heiss ans Liebchen denkt. Des Jägerhornes Lieder, Sie hallen waldwärts wider Und locken seinen Schatz Zum kühlen Eichenplatz. Drum liebt das Horn der Jäger, Der wilde Büchsenträger, Trara! Trara! Trara! Sitzt sie ihm nun zur Seite, Dann haucht er Lust und Freude Süss aus in einem Kuss, Vergisst des Hornes Gruss; Das legt er auf den Rasen, Zu seinen toten Hasen Und schwelgt in freud ger Lust An seines Liebchens Brust! Da braucht kein Horn der Jäger, Der zahme Büchsenträger. Trara! Trara! Trara! GRAF zu den Jägern Eine kurze Rast, Kinder, dann ziehen wir weiter. Erquickt euch. Die Jäger gehen ins Wirtshaus GRAF zum Baron, der sich auf die Bank vor Baculus Haus gesetzt Müde vom Jagen, Herr Bruder, oder hat unser Jagdlied, mit seinen Anspielungen auf das Glück der Liebe, deinen Weltschmerz wieder rege gemacht? BARON Und wenn es so wäre, könnte man es mir verargen? Du weisst - GRAF Aber, ich bitte dich, höre doch endlich auf, das alte Lied deiner missratenen Ehe zu singen! - Du hattest eine glückliche Idee, dich nach dem Trauerjahr hierherzuflüchten; wir haben hier in der Gegend einen herrlichen Mädchenflor; da suche dir aus, Herr Bruder, und gesetzt, du fändest keine, deren Blick dich fesselte, nun so haben wir ja noch meine Schwester, deren Ankunft ich täglich erwarte - welche Freude, wenn ihr euch gegenseitig behagtet. Schon habe ich in meinen Briefen ihr einen Wink gegeben. BARON Das ist mir nicht lieb. Eben um eine Gelegenheitsmacherei zu vermeiden, kam ich hierher unter dem Titel eines Stallmeisters. Meine eigene Schwester, deine Gattin, die das elterliche Haus verliess, als ich noch ein Kind war, ahnt nicht, dass ich ihr Bruder sei, ja, ich habe mir sogar erlaubt, ihr ein wenig den Hof zu machen. GRAF Ei, du Spitzbube, meine ehrbare Gemahlin zum besten zu haben? Und wie lange gedenkst du dein Inkognito zu behaupten? BARON Vielleicht nur bis morgen. Entweder wähle ich mir morgen eine Frau oder ich ziehe weiter. GRAF Doch nicht, ohne meine Schwester gesehen zu haben? BARON Das kann ich dir nicht versprechen. Der Gedanke, sie sei mir bestimmt, macht sie mir schon zuwider. Nur meinem Herzen will ich folgen, wes Standes die Erkorene auch sei. GRAF Und wenn nun ein Kammerkätzchen dein Herz eroberte? BARON Gleichviel. GRAF Oder eine Bauerndirne? BARON Einerlei. GRAF Ich glaube, du wärst imstande, bloss um deiner Grille zu genügen, einem Manne die Braut oder gar die Frau abspenstig zu machen. BARON Wo denkst du hin, Herr Bruder? Ich habe strenge Grundsätze. GRAF lächelnd Wirklich? BARON Du lächelst? Das könnte ich dir übelnehmen. Du musst mich nicht nach dir beurteilen. GRAF Nach mir? BARON Allerdings. Die böse Welt will behaupten, dass kein hübsches Mädchen vor dir sicher sei. GRAF Schändliche Verleumdung! Nein, Herr Bruder, auch ich habe Grundsätze. Ich verehre meine Gattin über alle Massen-nun, du weisst, wie diese Heirat zustande kam ich war arm, sie war reich, ich bin jung, sie nicht mehr ganz jung, jedes hat seine eigene Liebhaberei, und trotz dieser Ungleichheiten kann keine glücklichere Ehe existieren als die unsrige. Wenn ich mir nun wirklich einmal erlaubte - Man hört im Wirtshaus einen Toast ausbringen GRAF Was Teufel ist denn da los? BARON Gewiss ein Fest. GRAF Eine Hochzeit! Bruder, so eine Bauernhochzeit ist mein Leben; lass uns hinein! BARON Ich bin verstimmt, was soll ich bei den Fröhlichen? GRAF Schüttle deinen Weltschmerz ab, tu es mir zuliebe. BARON Wohl! Bloss um dein Vergnügen nicht zu stören. GRAF führt ihn vor Höre, es läuft doch nicht gegen unsere Grundsätze? BARON nach kurzem Bedenken Ich dächte nicht. GRAF ihn unter den Arm fassend Nun also! - Sie wenden sich gegen das Wirtshaus. Aber, wie es scheint, ist die Gesellschaft im Aufbruch begriffen und kommt hierher. BARON So müssen wir sie hier erwarten. GRAF durch die offene Tür sehend Hübsche Mädchen, hol mich der Teufel! Lass uns ein wenig beiseite treten. ZEHNTER AUFTRITT Die Vorigen, Baculus, die Gäste. Die Gäste treten zuerst auf. Baculus, ihnen das Geleit gebend, folgt; wie er den Grafen sieht, geht er schnell zurück und bleibt unter der Tür des Wirtshauses stehen Nr. 6 - Finale LANDLEUTE Lasset uns nach Hause gehen, Nehmet unsern Dank, Herr Wirt, Alle müssen eingestehen, Ganz honett hat Er traktiert. GRAF hervortretend Guten Abend, liebe Leute! LANDLEUTE Der Herr Graf! Wie, sehn wir recht? GRAF Wie ich merke, wurde heute Hier ein Fest gefeiert? Sprecht! LANDLEUTE Ei, ja freilich, gnäd ger Herr! GRAF zum Baron Nun, gefallen dir die hübschen Weiber nicht? BARON Allerliebst! GRAF Von diesen allen Keine dir zum Herzen spricht? BARON Finster ist mein Sinn und trübe, Die Erinnrung will nicht ruhn! Doch, mein Bruder, dir zuliebe, Will ein übriges ich tun. Er geht zu den Mädchen und schäkert mit ihnen GRAF für sich Warte, Schelm, ich will drauf wetten, Dass dein Weltschmerz, noch so gross, Bald sein Ziel gefunden hat. Baculus ist, während die beiden abgewendet standen, zu den Gästen getreten, ihnen begreiflich machend, dass sie seine Verlobung nicht erwähnen möchten LANDLEUTE unter sich Das ist seltsam in der Tat; Warum sollen wir nicht sagen, Dass das Fest heute ihm gegolten hat? ELFTER AUFTRITT Die Vorigen. Gretchen, neugierig aus dem Wirtshause kommend GRETCHEN Ist der gnäd ge Herr noch da? GRAF, BARON Sieh! Sieh! Ein allerliebstes Kind! Immer näher, liebe Kleine! BACULUS halblaut Aber Grete, Plagt dich ganz und gar der Teufel? LANDLEUTE Eifersüchtig ist er, ohne allen Zweifel, Auf diese beiden da! Baculus gibt ihnen abermals pantomimisch zu verstehen, nicht zu verraten, dass Grete seine Braut sei GRAF, BARON Diese Augen, diese Wangen Wecken Sehnsucht und Verlangen. Sprich, wie heisst du, holdes Mädchen? GRETCHEN eingeschüchtert und nach Baculus blickend, der ihr winkt und droht Zu Befehl, ich heisse Gretchen. GRAF Gretchen! Allerliebster Name! BARON Ja, fürwahr, so rein idyllisch, Reizend, wie das ganze Wesen. GRAF Ei, Herr Bruder, wie mir scheint, So erwachen deine Triebe, Und der Weltschmerz weicht. BARON Es geschieht nur dir zuliebe, Darum wird mir s leicht, ganz leicht! GRAF Das ist wahrlich zum Ergötzen! Ich muss lachen, Mich an seinen Mienen letzen; Seht den Schwachen, Der als hochgepriesner Held Gleich der Lieb zum Opfer fällt. O des Schwachen! BARON Sie ist wahrlich zum Ergötzen! Ich muss wachen, Darf mich nicht in Glut versetzen, Mich, den Schwachen; Denn fürwahr, nur wenig fehlt, Dass mich heisse Glut beseelt. Ich muss wachen! GRETCHEN Er ist wahrlich zum Ergötzen! Ich muss lachen, Mich an seinen Mienen letzen; Seht den Schwachen, Wie die Eifersucht ihn quält, Kaum, dass er noch an sich hält. O des Schwachen! BACULUS O Spektakel! O Entsetzen! Wie sie lachen, Sich an meiner Angst ergötzen! Solche Sachen Muss erfahren auf der Welt, Der sich mit der Liebe quält. Wie sie lachen! LANDLEUTE Es ist wahrlich zum Ergötzen! Man muss lachen, Sich an seinen Mienen letzen; Seht den Schwachen, Wie die Eifersucht ihn quält, Kaum, dass er noch an sich hält, Man muss lachen! ZWÖLFTER AUFTRITT Die Vorigen. Baronin kommt in ländlicher Kleidung aus dem Hause BARONIN Seht, da bin ich. LANDLEUTE Ei, wer ist das? Eine Freundin Eurem Haus? BARON die Baronin gewahrend Abermals ein reizend Kind! GRAF ebenso Abermals ein reizend Kind! GRETCHEN für sich Allerliebst sieht er doch aus! BACULUS für sich Blieb er lieber doch im Haus! GRAF auf die Baronin zeigend Sieh die Gestalt! BARON Sie ist bezaubernd. GRAF Der frische Teint - BARON Die Rosenlippen - GRAF Der Hals - BARON Das Haar - GRAF, BARON Das Augenpaar - Dieser Adel in den Zügen Strafet Lügen ihren Stand. Mädchen, sprich, bist du vom Land? BARONIN Bin ein schlichtes Kind vom Lande, Mein Palast auf grüner Flur Jene Hütt am Wiesenrande, Meine Amme die Natur. Freue mich inniglich, Wenn die muntern Herden treiben Auf der Berge luft gen Höh n; Auf dem Lande will ich bleiben, Auf dem Lande ist s so schön! Hörte viel vom Glanz der Städte, Wo man lebt in Saus und Braus; Doch die Sittsamkeit, ich wette, Ist nur spärlich dort zu Haus. Ach, davon viele schon Konnten nicht genug beschreiben! Nein, ich mag die Stadt nicht sehn. Auf dem Lande will ich bleiben, Auf dem Lande ist s so schön! GRAF, BARON Solchen Reiz, ohn Übertreiben, Hab ich niemals noch gesehn. GRETCHEN, BACULUS Prächtig weiss er es zu treiben, s ist ne Lust, ihn anzusehn. LANDLEUTE Auf dem Lande ist s so schön! DREIZEHNTER AUFTRITT Die Vorigen. Die Jäger treten aus dem Wirtshause JÄGER Es lässt am Himmel sich Ein Ungewitter blicken; Befehlen der Herr Graf, Dass wir den Wagen schicken? GRAF (Vortrefflich! Geht allein! Ich bleibe!) BARON Du vergisst, es lud die Gräfin Zur Vorlesung uns ein. GRAF Verwünscht! Doch hast du recht. Mir Beifall zu erzielen, Will heute abend ich Mal den Soliden spielen. zu den Landleuten Doch morgen, morgen, zu meinem Wiegenfeste, Lad ich euch alle ein, traktiere euch aufs beste! Seid alle meine Gäste! Bei Gläserklang, bei Tanz und Gesang, Mögt ihr dann ermessen und nimmer vergessen, Wie huldvoll gesinnt stets euer gnäd ger Herr. LANDLEUTE UND JÄGER sich freudig bedankend Doch morgen, morgen zu seinem Wiegenfeste Läd t er uns alle ein, traktieret uns aufs beste! Wir all sind seine Gäste! Bei Gläserklang, bei Tanz und Gesang, Da woll n wir ermessen und nimmer vergessen, Wie huldvoll gesinnt stets unser gnäd ger Herr. GRAF Diese Holde dort zu sehen Und zu sprechen sie allein, Mich im Tanz mit ihr zu drehen, Soll mir eine Wonne sein. Eurer Wohlfahrt nur zu leben, Ist mein Trachten, mein Bestreben, Wird stets meine Sorge sein! BARON Ja, ich muss die Holde sehen Und sie sprechen ganz allein; Weiss nicht, wie mir ist geschehen, Wunderbar nimmt sie mich ein. Möglich, dass dies Mädchen eben Krönet meiner Wünsche Streben Und mir dann versüsst des herben Lebens Pein! BARONIN Diesen Herrn, ich muss gestehen, Flösste schnell ich Neigung ein; So bewundert mich zu sehen, Darf mir schmeichelhaft nur sein. Gar zu klar ist ihr Bestreben, Ihre Liebe mir zu weihn! GRETCHEN Dürft ich nur mit ihnen gehen, Auch mich dem Vergnügen weihn, Mich im Tanz mit ihnen drehen! Leider wird es anders sein. Während sie der Lust ergeben, Soll ich still und einsam leben Und darf mich nicht mit andern freun. BACULUS zu Gretchen Gib nur acht, du wirst es sehen Mit der List, so schlau und fein, Wird es ganz vortrefflich gehen, Und der Herr wird mir verzeihn. Du wirst mir dein Händchen geben, Uns winkt dann ein Götterleben, Und bald ist versüsst uns die erlittne Pein! LANDLEUTE UND JÄGER Lasst uns froh das Fest begehen Und uns ganz der Freude weihn; Alle will er uns dort sehen, Alle finden wir uns ein. Lasst dann beim Saft der Reben Hoch, ja hoch den Herren leben Und uns seiner Gnade freun! Baculus führt Gretchen, die sich sträubt, ins Haus GRAF zur Baronin Du wirst, mein schönes Kind, Doch auch beim Fest erscheinen? BARONIN Wenn es der Herr vergönnt - GRAF Ei ja, das will ich meinen. Sich nach Gretchen umsehend. Wo ist die andre Kleine, Das hübsche Mädchen, sprecht? Auch sie darf mir nicht fehlen. BACULUS für sich Du kämst mir grade recht! GRAF dreht sich und sieht Baculus Irr ich mich nicht, so ist dies Gesicht Des Schulmeisters, der auch Rehböcke schiesst. BACULUS Gnade, Herr Graf! GRAF Hinweg mit Ihm! BACULUS Es tut mir leid - GRAF Hinweg mit Ihm! Er kennt den Bescheid. LANDLEUTE Ei, warum zürnt der gnäd ge Herr? BARONIN leise zu Baculus Stell Er mich dem Grafen vor. BACULUS Er sieht doch wohl, dass es nicht geht, Wenn meine Braut daneben steht. GRAF Ihr Freunde, denn auf Wiedersehen Bei Tanz, Gesang und Spiel; Der Morgen bringet Freud und Lust, Vom Morgen hoff ich viel! GRAF, BARON, BARONIN, BACULUS mit Bezug Vom Morgen hoff ich viel! GRAF Diese Holde dort zu sehen usw. BARON Ja, ich muss die Holde sehen usw. BARONIN Diesen Herrn, ich muss gestehen, usw. GRETCHEN am Fenster Dürft ich nur mit ihnen gehen usw. BACULUS Gib nur acht, du wirst es sehen, usw. LANDLEUTE UND JÄGER Lasst uns froh das Fest begehen usw. Lortzing,Albert/Der Wildschütz/II-1
https://w.atwiki.jp/oper/pages/3220.html
第五場 ヴァルターがちょうど角を曲がって道に現れる。エーファは彼に気づき、マグダレーネを振り払って、ヴァルターめがけて道を走っていく。 エーファ やっぱりあの方よ! マグダレーネ わかりましたよ!じゃあ、 何とかしましょう。 (急いで家に入る。) エーファ (夢中になって) 騎士様!いいえ、あなたって呼ぶわ! 私、何でも話すわ、あなたは分かってくださる人だもの。 今日はひどい目に遭ったって知ってるわ。 だけど、あなたこそ賞にふさわしい騎士で、 私の最高の友なのよ! ヴァルター (激しい口調で) ああ、ちがうんだ。僕はただの友でしかない。 賞には値しないんだ。マイスターなんか夢のまた夢だ。 尊敬していたのに、嘲笑われて終わった。 そして気づいたんだ、 愛する人に求婚する権利はないのだ、と! エーファ そんなことないわ!あなたの恋人は 自分の心にかなう人にだけ冠を授けるのよ。 私の心をつかんだのはあなたですもの。 私はあなたにだけ賞を渡すわ。 ヴァルター ちがうよ!きみは 選ぶ権利を持ってないじゃないか。 きみがお父様の規則に縛られている限り 僕は何もできない。 「娘の夫はマイスタージンガーでなければならず、 娘に求婚できるのはあなた方が選んだ人だけなのです。」 お父様は物々しい口調でそうおっしゃったんだ。 彼が撤回する意思がないかぎり後戻りはできない。 それでも僕は勇気を奮い起こして、 慣れないことばかりではあったが、 愛と情熱を込めて歌い、 マイスターの決まりに従おうとしたんだ。 ところが、マイスターたちは! (怒りが募って) ああ、あのマイスターどもめ! 韻だの規則だので塗り固められた石頭連中! はらわたが煮えくり返りそうだ。 僕が夢中になったものの実態が あんなものだったのかと思うと、 気分が悪くなる! 自由を求めて逃げよう! 僕がマイスターになれるところに 行ってしまうんだ! 僕のことを本当に愛してくれるなら、 どうかお願いだから 一緒に遠くまでついてきてくれ。 もう何の希望もない。 すべての道は閉ざされたんだ! マイスターを名乗るやつが、 どこにでも悪霊みたいにはびこっていて、 僕を嘲笑おうと 集まってくるのが見えるぞ。 組合の印をつけて、 何か思いついたみたいに、 あちこちから顔を出してくる。 どこを見渡しても 石頭連中ばかりじゃないか! そのマイスターたちとやらは調子に乗って ばかにするようにうなずきながら きみをじろじろ見て、 大きな輪の中に 入れ込んで、 鼻声出したり、ワーワーわめきながら 我こそきみの夫と言い張る。 きみは不安がって震えてるのに、 やつらはきみを自分たちの慰みものにして 歌の椅子に 無理やり押し上げる! これを我慢しろって言うのか?思いっきり ぶちのめしちゃいけないとは、あまりに不公平だ! (夜警の角笛が力強く響く。) わあー! 彼はいかにもという風に片手を剣にかけ、攻撃的なまなざしで辺りを見回す。 エーファ (なだめるように彼の手を取って) あなた、落ち着いて。 夜警が角笛を吹いただけよ。 急いで菩提樹の陰に隠れて。 夜警はここを通り過ぎていくわ。 マグダレーネ (ドアのところから小声で呼ぶ。) エーファちゃん、もう遅いですよ。 そろそろ帰っていらっしゃい。 ヴァルター 逃げるの? エーファ (微笑んで) 逃げたほうがいいんでしょう? ヴァルター 僕を置いていくの? エーファ (優しく、しかし決意を込めて) いいえ、マイスターたちをね。 マグダレーネと一緒に家に入る。 夜警 (道から現れ、歌いながら手前に来て、やがてポーグナー家の角を曲がって左手に消える。) 皆さん、お聞きください。お知らせいたします。 時計の鐘が十時を打ちました。 火の元にご用心、ランプもあなどらぬよう。 どなたも家事の災害に遭いませんように。 主なる神を讃えましょう。 ザックス (接客ドアの陰で立ち聞きしていたが、ぼんやりしていた明かりの中、いまほんのわずか戸を開ける。) よくないことが起きるぞ。 駆け落ちする気だな。 気をつけよう。駆け落ちはいけない。 ヴァルター (菩提樹の後ろで) あの人は来てくれないんだろうか。ああ、じりじりする。 (エーファがマグダレーネの衣装で家から出てくる。この姿に気がついて) いや、来てくれたかな。 ああ、ちがう。あれはおばさん/レーネさんか。 (エーファはヴァルターを見つけ、走り寄ってくる。) いや、やっぱりあの人だ! エーファ おばかさん、 本当にしょうのない人ね。ほら、来たわよ! (楽しそうに彼の腕に飛び込む。) ヴァルター (大喜びで) ああ、いまこそ分かったぞ。 マイスターの賞をもらったのは僕なんだ! エーファ 余計なことは考えないで!行きましょう! どうかうまくいきますように! ヴァルター この道を行こう、 ほら、向こうだよ。 門の前に下男と馬を待たせてあるんだ。 (遠くから夜警の角笛。 二人が通りを横切って角を曲がろうとした時、ザックスがランプをガラス玉の後ろに立て、再び開け放った扉からどぎつい光を投げかけるので、エーファとヴァルターの姿は突如としてはっきり照らし出される。) エーファ (あわててヴァルターを引きもどして) まあ、靴屋さんだわ。 見られては大変! 隠れて!近づいちゃだめ! ヴァルター ほかに道はないのか? エーファ 向こうの通りを行けばいいかも。 でも入り組んでるし、 よく分からないわ。 もしかしたら夜警に出くわすかもしれないし。 ヴァルター じゃあ、仕方がない。 このまま行こう。 エーファ 靴屋さんが窓からいなくなるまではだめよ。 ヴァルター さっさと引っ込んでもらおうよ。 エーファ 姿を見せちゃだめよ。 あの人、あなたを知ってるんだから。 ヴァルター あの靴屋が? エーファ ザックスなのよ! ヴァルター ハンス・ザックス?僕の味方だ! エーファ そうは思えないわ。あなたの悪口ばかり言っていたもの。 ヴァルター 何だって、ザックスさんが?彼まで?明かりを消してやる! 第六場 ベックメッサーは夜警の後を追うようにして通りを歩いてきて、ポーグナー家の窓をぜんぶ窺い、ザックスの家に寄りかかって、持ってきたリュートを調弦する。 エーファ (ヴァルターを押しとどめて) だめだったら!あら、聞いて。 ヴァルター リュートの音だ。 (ザックスはリュートの音を耳にすると、急に何か思いついた様子で明かりを引っ込め、ドアの下半分をそっと開ける。) エーファ ああ、困ったわ! ヴァルター どうして? 見てごらん、靴屋は明かりを引っ込めた。さあ、行こう! エーファ あなたったら、見えないの?別の人が来て、そこに立ってるじゃないの。 (ザックスは気づかれないように自分の仕事机をドアのそばに据え、エーファが嘆いている声を耳にする。) ヴァルター 聞こえてもいるし、見えてもいるさ。 楽師さんみたいだよ。こんな夜遅く何をするつもりだろう? エーファ (がっくりと) ベックメッサーが来ちゃったのよ! ザックス ははん、思ってたとおりだ! (そっと仕事にかかる。) ヴァルター あの判定役か?やつが僕の目の前に? よし、あの怠け者を殺してやる! エーファ とんでもない!お願いよ、父を起こさないで! あの人は一曲歌ったらすぐ帰るわ。 あの茂みのところに隠れていましょう。 男の人がこんなに手をかけるとは知らなかったわ。 (彼女はヴァルターを引っぱって、茂みに隠れた菩提樹のそばにあるベンチに連れていく。ベックメッサーは必死に窓のほうばかり窺い、じりじりしながらリュートを荒っぽくかき鳴らす。彼がついに歌いだそうとした時、ザックスがものすごい勢いでハンマーを叩き下ろす。明かりは再びこうこうと輝き、道の向こうまではっきり照らし出されれている。) ザックス イェールム!イェールム!おおい、おおい、 何たること!トララライ!トララライ!おお! ベックメッサー (不機嫌になって石のベンチから飛び上がり、仕事中のザックスを見つけて) 何事だ! うるさいな! ザックス かつてエーファが神に追放され、 楽園を出ねばならなかった時、 固い石のせいで 彼女ははだしの足をけがした。 ベックメッサー このいじわる靴屋は何を思いついたんだか。 ザックス 主はこれを憐れみ、 ヴァルター (そっとエーファに) これは何の歌?どうしてきみの名前が出てくるんだい? ザックス 彼女の足を可愛く思っていたこともあって、 エーファ (そっとヴァルターに) 聞こえてはいるわ。 私とは関係ないの。 ザックス 自分に従う天使を呼びつけて、 エーファ どうも当てこすってるみたいね。 ザックス 「哀れな罪の女に靴を作るように! 私の見たところ、アダムも 石のせいで足の指をけがしたようだ。 ちゃんと無事に歩けるよう、 やつにもぴったり合う靴を作ってやれ!」 ヴァルター いらいらするな。時間がどんどん経ってしまうじゃないか。 ベックメッサー (ザックスのほうに寄って行って) ちょっと、まだ起きてるんですか?もう夜更けですよ。 ザックス これはこれは、市の書記殿!まだお目覚めでしたか! 靴のことが心配でならないのですね。 ご覧のとおり、ちゃんと作っています。 明日には履けるようにしますから。 (仕事にかかる。) ベックメッサー (腹を立てて) 靴なんかどうでもいい!今は静かにしてもらいたいんだ! ザックス イェールム!イェールム! おおい、おおい、 何たること!トララライ!トララライ!おお! おお、エーファよ、エーファ!悪い女だ、 良心がとがめないかな、 ヴァルター (エーファに) 僕たちと判定役のどっちに当てつけてるんだろう。 ザックス 人間に足なんぞ生えてるから、 エーファ (ヴァルターに) 思うに、三人平等に あてこすってるみたい。 ザックス 天使が靴を作る羽目になったんだ。 エーファ ああ、つらいわ。 何か悪いことが起きそう。 ザックス 楽園にとどまっていれば石なんかなかったのに。 ヴァルター かわいい人、元気を出して! ザックス おまえの若気の過ちのせいで 針金だの錐だのを使って働かなければならないのだ。 エーファ あの歌を聞くと悲しくなるわ。 ヴァルター 僕は聞いてないよ。 きみがそばにいてくれるし、 夢みたいに幸せさ。 (彼女を優しく引き寄せる。) ザックス アダムさんももう少ししっかりしてほしいものだ。 おかげで私はピッチを使って靴底をとめなければならない。 私が品格があって天使みたいに清らかでなかったら、 こんな仕事、悪魔に下げ渡すところだ! ベックメッサーは脅すようにザックスに突っかかっていく。 ザックス イェー… (中断する。) ベックメッサー 今すぐ聞け! 悪ふざけのつもりか? おまえはまったくいつでもタイミングが悪いな! ザックス 私がここで歌ってるのが迷惑になりますかね? だって靴は仕上げろとおっしゃるんでしょう? ベックメッサー じゃ、中に入って、黙っていてくれ! ザックス 徹夜仕事というのはなかなかつらいものですよ。 景気づけするために、 外の空気と楽しい歌が必要なんです。 では、第三節をお耳に入れましょう! (針金にワックスを塗りつける。) ベックメッサー まったくどうかなりそうだ! ザックス (仕事を続けながら) イェールム!イェールム! おおい、おおい、 ベックメッサー いじの悪いわめき声だ! ザックス 何たること!トララライ!トララライ!おお! ベックメッサー しまいにはこれが私の歌だと思われてしまう! (耳をふさぎ、絶望して歩き回りながら自問自答し、窓の前を行ったり来たりする。) ザックス おお、エーファ、わが嘆きを聞いておくれ。 こっちは大変な思いをして、機嫌が悪いのだ。 靴屋が作り上げた芸術品を、 彼女は足で踏みにじりながら世界を歩く。 ある天使が同情し、 この仕事から解放して たびたび楽園に呼んでくれるのでなければ、 靴もブーツもほったらかすところだ! だが、天国に滞在し、 地球を足元に見ることができるのなら、 気分が落ち着いてくるし、 ハンス・ザックスは靴屋と詩作に 勤しむことができるというものだ。 ベックメッサー ああ、窓が開いたぞ! (彼は今そっと開けられた窓を窺う。窓辺にエーファの服を着たマグダレーネが用心深く姿を見せる。) エーファ (すっかり取り乱した様子で) あの歌はつらいわ、どうしてかわからないけど。 早く、ここを出たい! ヴァルター (飛び上がって) よし、それなら 剣を使ってでも行こう! エーファ だめよ!それはやめて! ベックメッサー まちがいない、彼女だ! ヴァルター (剣から手を離して) その価値もないか。 エーファ そうよ、ここはじっと我慢して。 ベックメッサー (ザックスが仕事を続けながら歌っている間に必死にあれこれ考えていたが) これ以上やつが歌い続けたらこっちはたまったものではない! エーファ ああ、あなた、 私のせいでこんなことになったのよね。 ベックメッサー (靴に取り組んでいるザックスのほうに歩いていき、続く会話の間街路に背を向けて、リュートをかき鳴らしながら、マグダレーネが窓から去ってしまわないように気を配る。) ザックスさん、一言だけお話があるんですが… ヴァルター (小声でエーファに) 窓にいるのは誰? ベックメッサー しかし、あなたは靴にご熱心ですな。 エーファ マグダレーネよ。 ベックメッサー 私はすっかり靴のことは忘れていましたよ。 ヴァルター うまいことをやったね! ベックメッサー もちろん靴屋の腕前も評価してはいますがね、 ヴァルター おかしくて吹き出しそうだよ! ベックメッサー それよりも芸術の友としての価値のほうが大きい。 エーファ 早く終わってくれたらいいのに! ヴァルター 判定役がさっさと歌い始めてくれたら終わるんだけどね。 (ヴァルターとエーファはベンチで身を寄せ合いながら、続くザックスとベックメッサーのやりとりをだんだん面白そうに観察する。) ベックメッサー あなたの判断力は高く評価しているんですよ。 ですから、ちょっと耳を貸してもらえませんか。 明日お嬢さんを勝ち取るつもりの セレナードなんですが、 あなたの意にかなうかどうかと思って。 (何度も窓のほうに振り返りながらかき鳴らす。) ザックス おやおや!お世辞なんぞ言って! また叱られたくはありませんよ。 「靴屋が詩人として有名になってからというもの、 靴のほうはすっかりおろそかになってる。 」 たしかにぶかぶかで音がうるさかったですね。 ですから詩もメロディーも放り出して、 本業に戻っているんです。 自分の知識を総動員して、 必ず朝までに新しい靴を仕上げますよ。 ベックメッサー (必死になって) やめてくださいよ!あれはほんの冗談だ。 真剣に言ってるんだから聞いてくださいよ。 あなたは民衆から尊敬されているし、 ポーグナー嬢からも一目置かれている。 明日、私は公衆の目前で 求婚するのだが、 私の歌があなたのお気に召さないと わが名誉に傷が入るのでは、と気がかりでね。 ですから、どうか聴いてください。 今から一曲歌いますから、 あなたの気に入るか入らないか教えてほしい。 そうしたらちゃんと見直しができるというもの。 (またリュートをかき鳴らす。) ザックス どうか私にはお構いなく! そんな栄誉は受けられません。 私が作るのは流行歌だけですから。 だからこうして路地裏で歌い、靴を型にはめてるんです。 イェールム!イェールム! おおい、おおい、 ベックメッサー ちくしょう!臭いピッチそのもののような あの歌を聴くといらいらする! ザックス 何たること!トララライ!トララライ!おお! ベックメッサー 黙らないか!近所迷惑だ! ザックス 皆さんは慣れていますよ。 気になんぞとめません。 「おお、エーファ、エーファ!」 ベックメッサー (かんかんになって怒りを爆発させ) この性悪靴屋め! いたずらにも程があるぞ! 今すぐ黙らないと、 目にもの見せてくれるぞ。 (いらいらとリュートを爪弾きながら) あんたは信じられんくらい妬み深い。 自分じゃよっぽど賢いつもりなんだろう。 だから他に頭のいいやつがいると地団太を踏むわけだ。 どうだ、あんたのことは裏も表も知ってるぞ。 今までぜんぜん判定役に選ばれてないことが、 性質の悪い靴屋としては癪に障るんだろう。 それならそれで結構。ベックメッサーが生きているうちは、 なおかつその口から一つでも韻が出てくるうちは、 そして私がマイスターとして尊敬されている間は、 ニュルンベルクがいかに「花咲き育とう」とも、 ハンス・ザックス殿、しっかりと言っておこう。 あんたが判定役に選ばれることなんか絶対にない! (怒り狂ってリュートを爪弾く。) ザックス (落ち着き払って注意深く聴いていたが) いまのがあなたの歌だったんですか? ベックメッサー 勘違いされてはかなわん! ザックス 規則破りな歌でしたが、 なかなか誇らしく聞こえましたね。 ベックメッサー 聴いてくれるのかね? ザックス 神かけて、 あなたがお歌いなさい。 私は靴底を縁取っていますから。 ベックメッサー だが、あんたが歌いはしないだろうな? ザックス 歌うのはあなたですよ。 私は仕事がありますからね。 ベックメッサー そのうるさいハンマーはやめてくれないか! ザックス ハンマーを使わずにどうやったら靴底を打てるんです? ベックメッサー 何だって!そっちが叩いてるのに歌えというのか? ザックス あなたは歌を、私は靴を仕上げなければならないんですよ。 ベックメッサー 靴は欲しくない! ザックス 今はそうおっしゃるが、 歌の学校ではまた中傷なさるんじゃありませんか? いや、待てよ!これが一番いいか。 人間は二人三脚で歩むのがいいと言いますしね。 私は仕事を中断するわけにはいかないが、 判定役の技も習得したい。 その腕前にかけてはあなたが一番です。 私が教えを乞うとすればあなた以外にはありません。 というわけで、あなたが歌うのを私はじっと聴き、 そのそばで仕事を続けようかと思いますが。 ベックメッサー 注意深く聴いてください。もし間違いがあったら チョークで印をつけてくださいよ。 ザックス いいえ!それでは靴が仕上がりません。 判定はハンマーで靴底を叩いて行いますよ。 ベックメッサー いじわるにも程がある!しまった、もう遅くなってる。 お嬢さんが窓辺から去ってしまう! (リュートをガチャガチャかき鳴らす。) ザックス (ハンマーで仕事をしながら) 始めよ!ちょっと急いでくださいよ。 さもないとまた私が歌いますからね。 ベックメッサー やめてくれ!それだけはいやだ!ああ、もう、いらいらする! あなたが図々しくも判定役を買って出るのなら いいだろう、ハンマーで叩いて印をつけたらいい。 規則に沿ってきちんきちんとやってもらうが、 規則に沿った歌い方をした時に叩かないでくださいよ! ザックス 靴屋が知っている通りの規則で判定します。 仕事をしたくてうずうずしますよ。 ベックメッサー マイスターの名誉にかけて誓うんだろうな? ザックス 靴屋の心意気にもかけて! ベックメッサー 一つも間違いを犯さず、 すらすらと歌ってみせますよ。 ザックス だったら明日、あなたは靴を履けませんよ。 (夜警の角笛が遠くで響く。) ヴァルター (小声でエーファに) ばかばかしい騒ぎだね。 夢みたいだよ。 ザックス (接客ドアの前にある石造りのベンチを指して) ここにお座りになっては。 ベックメッサー (家の角まで退いて) ここに立たせてください。 ヴァルター 僕があの歌の椅子を下りてから間もないのに! ザックス なぜそんなに遠くに? ベックメッサー あなたが見えないようにですよ。 歌の学校での習わしどおりです。 エーファ (安心しきってヴァルターの胸にもたれて) とりとめのないことが頭の中をぐるぐる回ってるわ。 でも、結果がどうなるかさっぱり見当がつかないわね。 ザックス でも、そこではよく聞こえない。 ベックメッサー 私の声は力強いから このくらいの距離で優しく弱めるのですよ。 (彼は窓に向かい合うようにして街角に立つ。) ザックス いいぞ!では、準備は万端。始めよ! (ベックメッサーは、先ほど怒り狂っている時にうっかり高く調弦してしまっていたD線を正しく直す。ザックスはハンマーを構える。) ベックメッサー (リュートの伴奏に乗って) 「私は見た、 私を喜ばすその日が輝くのを…」 (ザックスは叩く。ベックメッサーはびくっとする。) 「そして、わが心は… (ザックス、叩く。ベックメッサーは中断するが、また歌い続ける。) 「生き生きした…」 (ザックスは叩き、ベックメッサーは怒って振り返る。) おい、冗談はよせ!どこがいけなかったんだ? ザックス こう歌ったほうがよいのでは。 「そしてわが心は生き生きと…」 ベックメッサー だが、それでは「私は見た」との 韻の関わりはどうなる? ザックス しかし、メロディーも大事ですよ。 言葉と音はきちんと合っていなくては。 ベックメッサー あなたと喧嘩する気はないんだ! 叩くのはやめてくれ。 さもないと後悔する羽目になるぞ! ザックス では続きを。 ベックメッサー 混乱してきたぞ。 ザックス もう一度最初から。 三つの間違いまでは叩かないでおきましょう。 ベックメッサー (独り言。) とにかくあいつのことは気にしないのが一番だ。 ただ、お嬢さんの気が散らないことだけを祈ろう。 「私は見た、 私を喜ばすその日が輝くのを。 わが心は生き生きと 勇気にあふれる。 死ぬことは考えず、 (ザックス、叩く。) それより若き令嬢に 求婚することを考えよう。 (ザックス、叩く。) なぜすべての日のうちで、 この日が最も美しいのか。 (打音。怒って) ここで皆の者に私が告げよう、 (打音。) それは美しいお嬢さんが (叩く音が二回。) 彼女の愛すべきお父様から、 (ザックスは叩き、皮肉たっぷりにうなずく。) ーお父様が口頭で約束されたように、 (音は小さいが、たくさん叩く音。) 結婚するようにと決められたから。 (叩く音が五回。かんかんになって) 自信のある者は、 (打音。) 来て、とくと見るがよい、 若き令嬢の優美な立ち姿を。 (三回叩く音。) 彼女こそわが希望の綱。 (打音。) それゆえこの日は美しく青く輝く、 (たくさん叩く音。) 私が始めに見たとおりに。」 (彼は怒り狂って角を回ってザックスに詰め寄る。) ベックメッサー ザックス、私を殺す気か? 頼むから黙ってくれ! ザックス 私は黙っていますよ。 判定していただけです。それについては後で話しましょう。 だんだんと靴底も仕上がってきましたしね。 ベックメッサー (マグダレーネが窓辺から去ろうとしているのに気がついて) えっ、行くのか?あっ、待ってください!とにかく歌わなくては。 (街角に戻り、ザックスに拳骨を突き出して) ザックス、この仕返しはきっとしてやるからな! (第二節の準備をする。) ザックス (ハンマーで叩く準備をしながら) 判定役は位置についています。続けよ! ベックメッサー (次第に大声になり、息を切らす。) 「今日、この心ははやる、 (打音。) 若き令嬢に求婚しようとして。 (三回の打音。) しかし、お父様はどうしても (打音。) 条件をつけておきたいとおっしゃる、 (三回の打音。) 彼の財産を継ぎ、 なおかつかの上品なお嬢さんに (二回の打音。) 求婚しようとする者に。 (数えきれない打音。) その条件とは、組合のまじめなマイスターであり、 お嬢さんを愛していること。 (三回の打音。) そしてなおかつ証明すべきは (二回の打音。) その芸術的資質。 (連打音。) マイスターの歌合戦で、 優勝を目指して歌おう、 彼女の夫になりたいのなら。 (怒って地団太を踏む。) 芸術を語るからには、一切のごまかしを避け、 一生懸命に取り組むべき。 (次々と打音。) そうして初めて賞品が微笑む、 激しい情熱をもって求めていたものが。 (ザックスは頭を振りながら、一つひとつ間違いを数えるのはやめ、仕事に専念することにして、ハンマーで叩きながらくさびを型から外す作業を続ける。) それはすなわち若き令嬢を得ること。」 ザックス (店の戸から頭を突き出して) もう終わりですか? ベックメッサー (ひどく心配になって) なぜそんなことを聞く? ザックス (出来上がった靴を勝ち誇った様子で突き出して) 靴が出来上がりましたので。 (リボンで結び合わせた一足の靴を高く掲げ、振り回す。) これこそ正真正銘、判定役の靴! では、判定役の格言をお耳に入れましょう! (力強い声で) 靴底に長短取り混ぜて しっかり書き込んでおきましたよ。 はっきり読み取れますし、 ここでお耳に入れましょう。 決してお忘れになっちゃいけませんよ。 良い歌はリズムが大切。 誰か間違いを犯した時、 書記殿は黒板に書き入れるが、 靴屋は皮に叩き込む。 これで安心して走れますよ。 一組のいい靴ができましたので。 これであなたの足がパカパカいうことはありません。 リズミカルに靴底を仕上げましたよ! ベックメッサー (通りの端まで引っ込み、壁に寄りかかり、ザックスの声をかき消そうとやっきになってわめくように歌い、怒り狂ってザックスに向かってリュートを振り上げているうちに息が切れ、せかせかと歌い続ける。) 「私がマイスターの名にふさわしいなら、 今日こそそれを証明してみせよう。 なにしろ私は優勝を思って燃え、 焦がれ渇いていて、何としても手にせねばならないから。 さあ、九人のミューズを呼び出し、 彼女たちを頼って、 私の詩の才能を見てもらおう。 私は規則なら完璧に知っているし、 基準でも何でも軽く突破できる。 だが、ボールが転がるように アクシデントが起こることも考えられる。 特に頭が混乱しかねないのは、 若き令嬢に 求婚しようとするから。 (一息入れる。) 独身生活にやつれはてた この身。 名誉、役職、体面、収入のすべてを 気に入っていただけるような歌に込め、 お嬢さんが私を選んでくださることを祈る、 この歌が御意に召しました暁には。」 ダーフィト (ベックメッサーが寄りかかっている後ろの窓をほんのわずか開けて、様子をうかがう。) ちくしょう、何だ? (マグダレーネの姿を見とめて) えっ、あそこにいるのは? レーネじゃないか。はっきり見えるぞ! 彼女がこいつを呼んだのか? レーネは僕よりこいつが好きなのか? 待ってろ、思い知らせてやるから! 思いっきりぶん殴ってくれる! 彼は家の中に引っ込む。 隣人 (始めは数人だが、ベックメッサーの歌の間にあちこちの窓が開き、人々が顔を出す。) そこで吠えてるのは誰だ? ギーギー声を振り絞ってるのは誰だ? こんな夜更けに気が知れないな! 静かにしてくれ!安眠妨害だ! おい、聞けよ、ばかみたいにわめいてるぞ! おい、そこのおまえ!黙って、とっとと帰ってくれ! 吠えたりわめいたりするのはよそでやってくれ! 彼らは窓から引っ込み、次から次と寝巻のまま通りに出てくる。ザックスはしばらくの間どんどん広まる騒動を観察しながら明かりを消し、姿を見られないように店の中に入るが、常にわずかだけ隙間を開けて、菩提樹の茂みから目を離さない。ヴァルターとエーファはだんだん不安になりながら、どんどん押し寄せてくる人波を見つめている。ヴァルターは自分のマントで恋人を包み、自分自身さらに茂みの奥に身を隠す。そのため、二人の姿はほとんど見えなくなる。 ダーフィト (棍棒を持って戻り、窓からひとっ跳びでベックメッサーめがけて飛び掛かる。) こんちくしょうめ、これでも喰らえ! マグダレーネ (必死にダーフィトにやめるように合図し、窓辺で悲鳴を上げる。) ああ、ダーフィト!どうしたらいいの! 助けて!助けて! 殴り合って二人とも死ぬわ! ベックメッサー (逃げようとするが、ダーフィトは襟首をつかんで離さない。) この出来損ないの若僧め! 放さんか! ダーフィト ああ、打ちのめしたら放してやるとも! ベックメッサーとダーフィトはつかみ合いを始める。間もなく二人の姿は完全に見えなくなるが、すぐに前景に戻ってくる。必ずベックメッサーが逃げ役で、ダーフィトは追いついては思いっきり殴りつける。 フォーゲルゲザンク、ツォルン、モーザー、アイスリンガー、 ナハティガル、コートナー、オルテル、フォルツ (窓辺で) おい、見ろ!とびかかれ! あそこで二人がつかみ合いをやってるぞ! (通りに出てくる。) オルテル (通りに向かって叫ぶ。) おおい!こっち来いよ!殴り合いの始まり始まり! 弟子たち (始めは一人ずつ、だんだんあちこちから集まってきて) こっち来いよ、殴り合いだぜ! フォーゲルゲザンク、ツォルン、モーザー、アイスリンガー、 ナハティガル、コートナー、オルテル、フォルツ (通りで準備して) ちょっと放してくれ!道を開けろ! さもなきゃぶん殴るぞ! さっさとよけろ! 職人たち (火かき棒を手に、あちこちから集まってくる。) おおい!職人はみんな集まれ! 喧嘩が始まったぞ! これは殴り合いに発展してるな! みんな来いよ! 弟子たち 錠前屋を見なかったかい? やつらが始めたんだよ! 第二、第四の弟子 あれは靴屋の一行だな! 第一、第三の弟子 いや、仕立て屋さ! 第二、第三の弟子 大酒飲み連中め! 第一の弟子 大喰らいめ! マグダレーネ (窓辺で、絶望しきった様子で祈るように) まあ!ダーフィト!ああ、どうしましょう! 助けて!助けて!二人とも殴り合って死んでしまうわ! 婦人たち (窓を開け、見まわして) この喧嘩はいったい何事? これは殴り合いに発展してるじゃないの! お父さんがいなきゃいいけど。 あそこに主人がいるわ! ツォルン (第一の隣人―フォーゲルゲザンクを捕まえ) おい、おまえもここか? そっちに何の関係がある? フォーゲルゲザンク 何を漁りに来たんだ? 誰かおまえに何かしたか? ツォルン 気づかれるぞ、おまえの顔は知れてるからな。 フォーゲルゲザンク そっちこそ! ツォルン どうしてだ? フォーゲルゲザンク そら、喰らえ! (殴る。) ツォルン (また殴って) 馬鹿者! フォーゲルゲザンク そっちは大馬鹿だ! (またツォルンを殴る。) 弟子たち あそこの連中は鍛冶屋さんかな。 ちがうよ、あれは錠前屋だって! あそこには家具屋の一行が見える。 それにもちろんあれは肉屋だ! わあい!あそこで御者さんが踊ってるぞ! おいで、おいで!これはすごく楽しい踊りだよ! すごいぞ!こんな殴り合い、見たことない! 婦人たち ちょっと向こう(あそこ)を見てよ! 何て騒音!何て争い! だんだん心配になってくるわ! マイスターたち (年寄りの市民たちと一緒に集まってくる。) この喧嘩はいったい何事だ? どこを見ても殴り合いばかりじゃないか! マグダレーネ 必死に大声をはりあげて) 聞いて、ダーフィト! その方を離してちょうだい! 私に何にもなさってないのよ! お願いだから聞いて! 職人たち 織工が来たぞ、皮なめし工に、 それからあれは値切ってばっかりの一行だ! 婦人たち ちょっと、皆さん! いいかげんにしたらどうなの! まあ、あのおばあさんは何するつもり? みんなして殴るのが 当たり前みたいになってしまってる! コートナー (ナハティガルに飛び掛かって) まえから殴ってやりたかったんだ! モーザーとアイスリンガーが喧嘩している。 モーザー 怖いのか? アイスリンガー 奥さんにけしかけられたのか? ナハティガル (コートナーを殴って) 訴えるぞ! モーザー 棍棒の使い方を伝授してやる! (殴り合う。) アイスリンガー 無礼者! モーザー それはこっちの台詞だ! 職人たち 思ってたとおりだ! バシンと叩きのめせ! 一発お見舞いだ! ちょっとは特訓してやらないと気が済まない! いいぞ!どんどんよくなる! 弟子たち (大喜びで) 小売り商人が加勢に来たぞ、 大麦と砂糖を持ってきたみたいだ。 コショウもあるし、シナモンにナツメグ。 いい香りだけど、何の役にも立たないと思うな。 コートナー (杖を持ってきて) 気をつけろ、殴るからな! ナハティガル まだやるつもりか? コートナー それ、殴ってみろ! ナハティガル (殴る。) どうだ! コートナー この悪党め、おまえが カチンとくるまでやるぞ! (追いかける。) ナハティガル (後ろから叫ぶ。) お返しはしてやる! 職人たち 全員集合だ!棍棒も入り用だぞ! オルテル この悪党! アイスリンガー いたずら野郎、待て! モーザー いつもごまかして商売してやがら! フォルツ 前から殴ってやりたくてうずうずしてた! 弟子たち おいおい、その言い方はないだろう! 口をふさげ! いくら何でも僕はそんなことは言わないぞ! 職人たち あそこに肉屋のクラウスがいるぞ、 見てはっきり分からあ! 家んなかが焼けたみたいな騒ぎだ! 明日になったらぜんぶ収まるんだろうな! 仕立て屋はハンガーを持ってきた!みんな集まれ! マグダレーネ ああ!いったいどうしたら! ダーフィト!お願いだから聞いて! 弟子たち わあい!殴ったぞ!ウサギみたいにおびえてら! 何でもかんでも確認してる! 婦人たち キャー!あそこに主人がいるわ! ああ、ハンスが見つかったらいいけど! みんなしてワインの飲みすぎよ! いったいどうしたらいいの? みんなして気でも狂ったの? マイスターたち いいかげん静かにして めいめい家に帰れ! さもないと手ひどくぶん殴るぞ! これ以上逆らう気なら 我々も参加するからな! 弟子たち 楽しく元気にやろう!今からが本番だ! どんどん突き進むぞ! わあい、お見舞いするぞ!今の見た? ひげにもろにぶち当たったぞ! ドシーン、とすごいぞ!これはひょうの嵐みたいだ! 殴り合いやってたら夜警もすぐには来ないよ! 元気に喧嘩しよう!怖がるのはなしだ! 職人たちもしっかりやってるんだから! 怖気づいたら不名誉になるぞ! さあ、立ち向かえ! 男らしく振る舞おう! 僕たちみんな殴り合いに参加だ! 隣人たちと弟子たちはすでに殴り合っていたが、その波がどんどん広がる。 職人たち こんなもの、すぐ片づけるぞ! 家が火事になったみたいな騒ぎだ! 勇敢に立ち向かえ、打ちのめすんだ! 婦人たち ワインを飲みすぎて 酔っぱらってるのよ! ちょっと、クリスティアンを見てよ。 あんなに殴ってはペーターがのびちゃうわ! 大変!あそこでミヒェルがシュテッフェンを殴ってるわ! 助けて!お父さん!お父さん! あの人たち、死人がでるまでぶつわ! 誰もこっちの言うことなんか聞きもしない! 職人たち おい、どうにかしろよ!さっさと帰れ! 俺たちは今来たばかりだぞ! まさか道をふさぐつもりじゃないだろうね。 通らせろ、さもなきゃ殴るぞ! ベルト作りめ!-ブリキ加工屋め! そっちが立ち退きゃいいだろ! 錫加工職人!-にかわ作りめ!-ロウソク屋め! 絶対譲歩しないぞ! 殴ってしまえ! びくびくするな! 仕立て屋だ!亜麻織職人だ! やっつけろ!そんな言い方はない! とにかく帰って ここを出て行ってくれ! マグダレーネ (下を窺って) ああ、どうしましょう、まだつかんでいる! 婦人たち ペーター、聞いてちょうだい! イエス様!ハンスが頭を殴られたわ! ハンス、いいから聞きなさいって! 大変!このままでは息子が死んでしまう! ああ、神様!これはまるで地獄! 神様、早くこの騒ぎが収まりますように! まあ!主人が勇敢にも立ち向かっていった! ツォルン いたずら小僧め! フォーゲルゲザンク いんちき! ツォルン 怖くなったろう? フォーゲルゲザンク もっと前に殴っとけばよかった! コートナー、オルテル、フォーゲルゲザンク とっとと失せろ、奥さんの機嫌を損ねるぞ! ツォルン もっと思い知らせてやろうか? フォルツ、シュヴァルツ 走って戻れ!さもなきゃ奥さんから叱られるぞ! ツォルン、モーザー だが、もし私がいやだと言ったら? ナハティガル 私がまだここにいるからといって、そっちに何の関係がある? フォーゲルゲザンク さあ、家に帰れ! アイスリンガー こっちが楽しんでるのに口を出さないでくれ! コートナー、オルテル、フォルツ、シュヴァルツ、モーザー とにかく職人どもを帰さないと! ツォルン こっちだって立派なマイスターなんだぞ! アイスリンガー ばか野郎! コートナー とっとと失せろ! ナハティガル いいから家に帰ろ! フォーゲルゲザンク そういう自分たちもさっさと帰ったらどうだ! 婦人たち かつらだろうが本物の頭だろうがぐしゃぐしゃだわ。 ああ、みんなよろめいてる! フランツ、いいかげんにしなさい! ああ、もういつまでつづくの? 急いで、助けを呼ばなくては!人殺しよ、殺人よ! 水を持ってきて!水よ! この騒ぎを収めるには水しかないわ! あの人たちの頭にジャーッと浴びせかけるのよ! 取っ組み合いはどんどん広がり、わめき声と罵り声が響き渡る。 マグダレーネ ダーフィトったら、気でも狂ったの? (必死に大声をはりあげて) お願いだから聞いて! その方はベックメッサーさんよ! ポーグナー (寝巻を着て、窓のところに現れ) 何てことだ!エーファ、窓を閉めるんだ! 私は下が無事かどうか見てくる。 彼は、窓辺で叫びながら両手を差し出していたマグダレーネを部屋に引き入れ、窓を閉める。 ヴァルター (それまでエーファとともに茂みに身を隠していたが、いまエーファを左の腕にしっかりと抱き寄せ、右手で剣を抜く。) 思い切ってやってみよう、 このまま突っ切っていくんだ! 彼は剣を突き出しながら舞台の前面まで出てきて、エーファとともに道を歩んでいこうとするが、その時ザックスが勢いよく仕事場から飛び出し、革ひもを振り回しながら行く手を阻み、ヴァルターの腕を捕らえる。 ポーグナー (階段のところで) おい、レーネ!どこにいるんだ! ザックス (半分気を失いかけているエーファを階段のほうに押しやって) お家にどうぞ、レーネさん! ポーグナーはエーファを支えながら家に入る。ザックスは革ひもでダーフィトを軽くぶち、蹴飛ばすようにして接客ドアから中に押し込み、もう一方の手でしっかり捕まえておいたヴァルターを引っぱりながら、自分も中に入ってすばやく後ろ手にドアを閉める。ザックスのおかげでダーフィトから解放されたベックメッサーは、 大慌てで人ごみの中を逃げていこうとする。ザックスが通りに分け入って行った時、ちょうど夜警の角笛が聞こえ、誰もが大急ぎでちりぢりに引き上げていくので、舞台はあっという間に空になる。どの家の扉も閉まり、誰もいなくなったところに夜警が現れ、目をこすり、びっくりしたようにあたりを見回し、頭を振る。 夜警 (小さな震え声で) 皆さん、お聞きを… お知らせします。 時計の鐘が… 十一時を打ちました。 化け物や悪霊がうろつく時間です。 誰も悪魔に魂をさらわれんことを! 主なる神を讃えましょう! 角笛の音。満月がのぼり、小路を明るく照らし出す。夜警はゆっくりと歩いていく。夜警の姿が角の向こうに消えた時、最後の音とともに幕が下りる。 FÜNFTE SZENE Walther ist die Gasse heraufgekommen; jetzt biegt er um die Ecke herum Eva erblickt ihn, reisst sich von Magdalene los und stürzt Walther auf die Strasse entgegen EVA Da ist er! MAGDALENE Da haben wir s! Nun heisst s gescheit! Sie geht eilig in das Haus EVA ausser sich Ja, Ihr seid es! Nein, du bist es! Alles sag ich, denn Ihr wisst es; alles klag ich, denn ich weiss es; Ihr seid beides, Held des Preises und mein einz ger Freund! WALTHER leidenschaftlich Ach, du irrst! Bin nur dein Freund, doch des Preises noch nicht würdig, nicht den Meistern ebenbürtig. Mein Begeistern fand Verachten, und, ich weiss es, darf nicht trachten nach der Freundin Hand! EVA Wie du irrst! Der Freundin Hand, erteilt nur sie den Preis, wie deinen Mut ihr Herz erfand, reicht sie nur dir das Reis. WALTHER Ach nein, du irrst! Der Freundin Hand, wär keinem sie erkoren; wie sie des Vaters Wille band, mir war sie doch verloren. »Ein Meistersinger muss er sein, nur wen Ihr krönt, den darf sie frein!« So sprach er festlich zu den Herr n, kann nicht zurück, möcht er auch gern! Das eben gab mir Mut; wie ungewohnt mir alles schien, ich sang voll Lieb und Glut, dass ich den Meisterschlag verdien . Doch diese Meister! wütend Ha, diese Meister! Dieser Reim-Gesetze Leimen und Kleister! Mir schwillt die Galle, das Herz mir stockt, denk ich der Falle, darein ich gelockt! Fort in die Freiheit! Da hin gehör ich, da, wo ich Meister im Haus! Soll ich dich frei n heut, dich nun beschwör ich, komm und folg mir hinaus! Nichts steht zu hoffen; keine Wahl ist offen! Überall Meister, wie böse Geister seh ich sich rotten, mich zu verspotten mit den Gewerken, aus den Gemerken, aus allen Ecken, auf allen Flecken seh ich zu Haufen Meister nur laufen, mit höhnendem Nicken frech auf dich blicken, in Kreisen und Ringeln dich umzingeln, näselnd und kreischend zur Braut dich heischend, als Meisterbuhle auf dem Singestuhle, zitternd und bebend, hoch dich erhebend! Und ich ertrüg es, sollt es nicht wagen, gradaus tüchtig d rein zu schlagen? Man hört den starken Ruf eines Nachtwächterhorns Ha! ... Er hat mit emphatischer Gebärde die Hand an das Schwert gelegt und starrt wild vor sich hin EVA fasst ihn besänftigend bei der Hand Geliebter, spare den Zorn! ‘s war nur des Nachtwächters Horn. Unter der Linde birg dich geschwinde; hier kommt der Wächter vorbei. MAGDALENE ruft leise unter der Tür Evchen! ‘s ist Zeit mach dich frei! WALTHER Du fliehst? EVA lächelnd Muss ich denn nicht? WALTHER Entweichst? EVA mit zarter Bestimmtheit Dem Meistergericht. Sie verschwindet mit Magdalene im Hause Der NACHTWÄCHTER ist währenddem in der Gasse erschienen, kommt singend nach vorn, biegt um die Ecke von Pogners Haus und geht nach links ab Hört, ihr Leut , und lasst euch sagen, die Glock hat zehn geschlagen bewahrt das Feuer und auch das Licht, damit niemand kein Schad geschicht! Lobet Gott den Herrn! SACHS welcher hinter der Ladentür dem Gespräche gelauscht, öffnet jetzt, bei eingezogenem Lampenlicht, ein wenig mehr Üble Dinge, die ich da merk eine Entführung gar im Werk! Aufgepasst! Das darf nicht sein! WALTHER hinter der Linde Käm sie nicht wieder? o der Pein! - Eva kommt in Magdalenes Kleidung aus dem Hause; die Gestalt gewahrend Doch ja, sie kommt dort! - Weh mir, nein! Die Alte/Lene ist s! - Eva erblickt Walther und eilt auf ihn zu Doch aber - ja! EVA Das tör ge Kind da hast du s! Da! Sie wirft sich ihm heiter an die Brust WALTHER hingerissen O Himmel! Ja, nun wohl ich weiss, dass ich gewann den Meisterpreis! EVA Doch nun kein Besinnen! Von hinnen! Von hinnen! o wären wir schon fort! WALTHER Hier durch die Gasse dort finden wir vor dem Tor Knecht und Rosse vor. Nachtwächterhorn entfernt. Als sich beide wenden, um in die Gasse einzubiegen, lässt Sachs, nachdem er die Lampe hinter eine Glaskugel gestellt, durch die ganz wieder geöffnete Ladentür einen grellen Lichtschein quer über die Strasse fallen, so dass Eva und Walther sich plötzlich hell beleuchtet sehen EVA Walther hastig zurückziehend O weh, der Schuster! Wenn er uns säh ! Birg dich! Komm ihm nicht in die Näh ! WALTHER Welch and rer Weg führt uns hinaus? EVA Dort durch die Strasse doch der ist kraus, ich kenn ihn nicht gut; auch stiessen wir dort auf den Wächter. WALTHER Nun denn durch die Gasse! EVA Der Schuster muss erst vom Fenster fort. WALTHER Ich zwing ihn, dass er s verlasse. EVA Zeig dich ihm nicht er kennt dich! WALTHER Der Schuster? EVA ‘s ist Sachs! WALTHER Hans Sachs? Mein Freund! EVA Glaub s nicht! Von dir Übles zu sagen nur wusst er. WALTHER Wie, Sachs? Auch er? Ich lösch ihm das Licht. SECHSTE SZENE Beckmesser ist, dem Nachtwächter nachschleichend, die Gasse heraufgekommen, hat nach den Fenstern von Pogners Haus gespäht und, an Sachsens Haus gelehnt, stimmt er jetzt seine mitgebrachte Laute EVA Walther zurückhaltend Tu s nicht! - Doch horch! WALTHER Einer Laute Klang. Als Sachs den ersten Ton der Laute vernommen, hat er, von einem plötzlichen Einfall erfasst, das Licht wieder etwas eingezogen und öffnet leise den unteren Teil des Ladens EVA Ach, meine Not! WALTHER Wie, wird dir bang ? Der Schuster, sieh, zog ein das Licht. So sei s gewagt! EVA Weh! Siehst du denn nicht? Ein and rer kam und nahm dort Stand. Sachs hat unvermerkt seinen Werktisch ganz unter die Tür gestellt Jetzt erlauscht er Evas Ausruf WALTHER Ich hör s und seh s ein Musikant. Was will der hier so spät des Nachts? EVA in Verzweiflung ‘s ist Beckmesser schon! SACHS Aha, ich dacht s! Er setzt sich leise zur Arbeit zurecht WALTHER Der Merker? Er in meiner Gewalt? Drauf zu! Den Lung rer mach ich kalt! EVA Um Gott! So hör! Willst den Vater wecken? Er singt ein Lied, dann zieht er ab. Lass dort uns im Gebüsch verstecken. - Was mit den Männern ich Müh doch hab! Sie zieht Walther hinter das Gebüsch auf die Bank unter der Linde. Beckmesser, eifrig nach dem Fenster lugend, klimpert voll Ungeduld heftig auf der Laute. Als er sich endlich auch zum Singen rüstet, schlägt Sachs sehr stark mit dem Hammer auf den Leisten, nachdem er soeben das Licht wieder hell auf die Strasse hat fallen lassen. SACHS Jerum! Jerum! Hallo hallo he! O ho! Trallalei! Trallalei! O ho! BECKMESSER springt ärgerlich von dem Steinsitz auf und gewahrt Sachs bei der Arbeit Was soll das sein? Verdammtes Schrein! SACHS Als Eva aus dem Paradies von Gott dem Herrn verstossen, gar schuf ihr Schmerz der harte Kies an ihrem Fuss, dem blossen. BECKMESSER Was fällt dem groben Schuster ein? SACHS Das jammerte den Herrn, WALTHER flüsternd zu Eva Was heisst das Lied? Wie nennt er dich? SACHS ihr Füsschen hatt er gern, EVA flüsternd zu Walther Ich hört es schon ‘s geht nicht auf mich. SACHS und seinem Engel rief er zu EVA Doch eine Bosheit steckt darin. SACHS »Da, mach der armen Sünd rin Schuh ! Und da der Adam, wie ich seh , an Steinen dort sich stösst die Zeh , dass recht fortan er wandeln kann, so miss dem auch Stiefeln an!« WALTHER Welch Zögernis! Die Zeit geht hin! BECKMESSER tritt zu Sachs heran Wie, Meister? Auf? Noch so spät zur Nacht? SACHS Herr Stadtschreiber! Was, Ihr wacht? Die Schuh machen Euch grosse Sorgen? Ihr seht, ich bin dran Ihr habt sie morgen. Er arbeitet BECKMESSER zornig Hol der Teufel die Schuh ! Hier will ich Ruh ! SACHS Jerum! Jerum! Hallo hallo he! Oho! Trallalei! Trallalei! O he! O Eva, Eva! Schlimmes Weib, das hast du am Gewissen, WALTHER zu Eva Uns oder dem Merker? Wem spielt er den Streich? SACHS dass ob der Füss am Menschenleib EVA zu Walther Ich fürcht , uns dreien gilt er gleich. SACHS jetzt Engel schustern müssen. EVA O weh der Pein. Mir ahnt nichts Gutes! SACHS Blieb st du im Paradies, da gab es keinen Kies. WALTHER Mein süsser Engel, sei guten Mutes! SACHS Um deiner jungen Missetat hantier ich jetzt mit Ahl und Draht EVA Mich betrübt das Lied! WALTHER Ich hör es kaum! Du bist bei mir, welch holder Traum! Er zieht sie zärtlich an sich SACHS und ob Herrn Adams übler Schwäch versohl ich Schuh und streiche Pech. Wär ich nicht fein ein Engel rein, Teufel möchte Schuster sein! Beckmesser drohend auf Sachs zufahrend SACHS Je - Er unterbricht sich BECKMESSER Gleich höret auf! Spielt Ihr mir Streich ? Bleibt Ihr tags und nachts Euch gleich? SACHS Wenn ich hier sing , was kümmert s Euch? Die Schuhe sollen doch fertig werden? BECKMESSER So schliesst Euch ein und schweigt dazu still! SACHS Des Nachts arbeiten macht Beschwerden; wenn ich da munter bleiben will, so brauch ich Luft und frischen Gesang; drum hört, wie der dritte Vers gelang! Er wichst den Draht ersichtlich BECKMESSER Er macht mich rasend! SACHS fortarbeitend Jerum! Jerum! Hallo hallo he! BECKMESSER Das grobe Geschrei! SACHS O ho! Trallalei! Trallalei! O he! BECKMESSER Am End denkt sie gar, dass ich das sei! Er hält sich die Ohren zu und geht verzweiflungsvoll, sich mit sich beratend, die Gasse vor dem Fenster auf und ab SACHS O Eva! Hör mein Klageruf, mein Not und schwer Verdrüssen! Die Kunstwerk , die ein Schuster schuf, sie tritt die Welt mit Füssen! Gäb nicht ein Engel Trost, der gleiches Werk erlost, und rief mich oft ins Paradies, wie ich da Schuh und Stiefel liess ! Doch wenn mich der im Himmel hält, dann liegt zu Füssen mir die Welt, und bin in Ruh Hans Sachs ein Schuh- macher und Poet dazu. BECKMESSER Das Fenster geht auf! Er späht nach dem Fenster, welches jetzt leise geöffnet wird und an welchem vorsichtig Magdalene in Evas Kleidung sich zeigt. EVA mit grosser Aufgeregtheit Mich schmerzt das Lied, ich weiss nicht wie! O fort, lass uns fliehen! WALTHER auffahrend Nun denn mit dem Schwert! EVA Nicht doch! Ach, halt! BECKMESSER Herrgott, ‘s ist sie! WALTHER die Hand vom Schwert nehmend Kaum wär er s wert! EVA Ja, besser Geduld! BECKMESSER der, während Sachs fortfährt zu arbeiten und zu singen, in grosser Aufregung mit sich beraten hat Jetzt bin ich verloren, singt der noch fort! EVA O bester Mann, dass ich so Not dir machen kann! BECKMESSER tritt zu Sachs an den Laden heran und klimpert, während des Folgenden mit dem Rücken der Gasse zugewandt, seitwärts auf der Laute, um Magdalene am Fenster festzuhalten Freund Sachs! So hört doch nur ein Wort! WALTHER leise zu Eva Wer ist am Fenster? BECKMESSER Wie seid Ihr auf die Schuh versessen! EVA ‘s ist Magdalene. BECKMESSER Ich hatt sie wahrlich schon vergessen. WALTHER Das heiss ich vergelten! BECKMESSER Als Schuster seid Ihr mir wohl wert, WALTHER Fast muss ich lachen. BECKMESSER als Kunstfreund doch weit mehr verehrt. EVA Wie ich ein End und Flucht mir ersehne! WALTHER Ich wünscht , er möchte den Anfang machen. Walther und Eva, auf der Bank sanft aneinandergelehnt, erfolgen des weiteren Sachs und Beckmesser mit wachsender Teilnahme BECKMESSER Eu r Urteil, glaubt, das halt ich hoch; drum bitt ich hört das Liedlein doch, mit dem ich morgen möcht gewinnen, ob das auch recht nach Euren Sinnen. Er klimpert wiederholt seitwärts nach dem Fenster gewandt SACHS Oha! Wollt mich beim Wahne fassen? Mag mich nicht wieder schelten lassen. »Seit sich der Schuster dünkt Poet, gar übel es um Eu r Schuhwerk steht.« Ich seh , wie s schlappt und überall klappt drum lass ich Vers und Reim gar billig nun daheim, Verstand und Witz und Kenntnis dazu, mach Euch für morgen die neuen Schuh . BECKMESSER kreischend Lasst das doch sein! Das war ja nur Scherz. Vernehmt besser, wie s mir ums Herz! Vom Volk seid Ihr geehrt, auch der Pognerin seid Ihr wert. Will ich vor aller Welt nun morgen um die werben, sagt, könnt s mich nicht verderben, wenn mein Lied ihr nicht gefällt? Drum hört mich ruhig an; und sang ich, sagt mir dann, was Euch gefällt, was nicht, dass ich mich danach richt . Er klimpert wieder SACHS Ei, lasst mich doch in Ruh ! Wie käme solche Ehr mir zu? Nur Gassenhauer dicht ich zum meisten, drum sing ich zur Gassen und hau auf den Leisten. Jerum! Jerum! Hallo hallo he! BECKMESSER Verfluchter Kerl! Den Verstand verlier ich mit seinem Lied voll Pech und Schmierich! - SACHS O ho! Trallalei! Trallalei! O he! BECKMESSER Schweigt doch! Weckt Ihr die Nachbarn auf? SACHS Die sind s gewohnt ‘s hört keiner drauf. - »O Eva, Eva!« - BECKMESSER in höchste Wut ausbrechend O Ihr boshafter Geselle! Ihr spielt mir heut den letzten Streich! Schweigt Ihr jetzt nicht auf der Stelle, so denkt Ihr dran, das schwör ich Euch. Er klimpert wütend Neidisch seid Ihr, nichts weiter, dünkt Ihr Euch auch gleich gescheiter. Dass andre auch was sind, ärgert Euch schändlich! Glaubt, ich kenne Euch aus- und inwendlich! Dass man Euch noch nicht zum Merker gewählt, das ist s, was den gallichten Schuster quält. Nun gut! Solang als Beckmesser lebt und ihm noch ein Reim an den Lippen klebt, solang ich noch bei den Meistern was gelt , ob Nürnberg »blüh und wachs «, das schwör ich Herrn Hans Sachs nie wird er je zum Merker bestellt! Er klimpert in höchster Wut SACHS der ihm ruhig und aufmerksam zugehört hat War das Eu r Lied? BECKMESSER Der Teufel hol s! SACHS Zwar wenig Regel doch klang s recht stolz! BECKMESSER Wollt Ihr mich hören? SACHS In Gottes Namen singt zu ich schlag auf die Sohl die Rahmen. BECKMESSER Doch schweigt Ihr still? SACHS Ei, singet Ihr, die Arbeit, schaut, fördert s auch mir. BECKMESSER Das verfluchte Klopfen wollt Ihr doch lassen? SACHS Wie sollt ich die Sohl Euch richtig fassen? BECKMESSER Was? Ihr wollt klopfen, und ich soll singen? SACHS Euch muss das Lied, mir der Schuh gelingen. BECKMESSER Ich mag keine Schuh ! SACHS Das sagt Ihr jetzt; in der Singschul Ihr mir s dann wieder versetzt. Doch hört! Vielleicht sich s richten lässt zwei-einig geht der Mensch am best. Darf ich die Arbeit nicht entfernen, die Kunst des Merkers möcht ich erlernen. Darin kommt Euch nun keiner gleich; ich lern sie nie, wenn nicht von Euch. Drum singt Ihr nun, ich acht und merk und fördr auch wohl dabei mein Werk. BECKMESSER Merkt immer zu; und was nicht gewann, nehmt Eure Kreide und streicht mir‘s an. SACHS Nein, Herr! Da fleckten die Schuh mir nicht, mit dem Hammer auf den Leisten halt ich Gericht. BECKMESSER Verdammte Bosheit! - Gott, und ‘s wird spät am End mir die Jungfer vom Fenster geht! Er klimpert eifrig SACHS aufschlagend Fanget an! ‘s pressiert! Sonst sing ich für mich! BECKMESSER Haltet ein! Nur das nicht! - Teufel, wie ärgerlich! - Wollt Ihr Euch denn als Merker erdreisten, nun gut, so merkt mit dem Hammer auf den Leisten; nur mit dem Beding, nach den Regeln scharf, aber nichts, was nach den Regeln ich darf. SACHS Nach den Regeln, wie sie der Schuster kennt, dem die Arbeit unter den Händen brennt. BECKMESSER Auf Meisterehr ? SACHS Und Schustermut! BECKMESSER Nicht einen Fehler glatt und gut! SACHS Dann gingt Ihr morgen unbeschuht. Nachtwächterhorn sehr entfernt WALTHER leise zu Eva Welch toller Spuk! Mich dünkt s ein Traum. SACHS auf den Steinsitz vor der Ladentür deutend Setzt Euch denn hier! BECKMESSER zieht sich nach der Ecke des Hauses zurück Lasst hier mich stehen! WALTHER den Singstuhl, scheint s, verliess ich kaum! SACHS Warum so weit? BECKMESSER Euch nicht zu seh n, wie s Brauch der Schul vor dem Gemerk . EVA sanft an Walthers Brust gelehnt Die Schläf umwebt mir s wie ein Wahn ob s Heil, ob Unheil, was ich ahn ? SACHS Da hör ich Euch schlecht. BECKMESSER Der Stimme Stärk ich so gar lieblich dämpfen kann. Er stellt sich ganz um die Ecke, dem Fenster gegenüber, auf SACHS Wie fein! Nun gut denn! - Fanget an! Beckmesser stimmt die in der Wut unversehens heraufgeschraubte D-Saite wieder herunter. Sachs holt mit dem Hammer aus BECKMESSER zur Laute »Den Tag seh ich erscheinen, der mir wohlgefall n tut..... Sachs schlägt auf, Beckmesser schüttelt sich »Da fasst mein Herz sich einen Sachs schlägt auf, Beckmesser setzt heftig ab, singt aber weiter guten und frischen - Sachs hat aufgeschlagen, Beckmesser wendet sich wütend um die Ecke herum Treibt Ihr hier Scherz? Was wär nicht gelungen? SACHS Besser gesungen »Da fasst mein Herz sich einen guten,frischen -« BECKMESSER Wie sollt sich das reimen auf »Seh ich erscheinen«? SACHS Ist Euch an der Weise nichts gelegen? Mich dünkt, sollt passen Ton und Wort. BECKMESSER Mit Euch zu streiten? Lasst von den Schlägen, sonst denkt Ihr mir dran! SACHS Jetzt fahret fort! BECKMESSER Bin ganz verwirrt! SACHS So fangt noch mal an drei Schläg ich jetzt pausieren kann. BECKMESSER für sich Am besten, wenn ich ihn gar nicht beacht . Wenn s nur die Jungfer nicht irre macht! Den Tag seh ich erscheinen, der mir wohl gefall n tut; da fasst mein Herz sich einen guten und frischen Mut. Da denk ich nicht an Sterben, Sachs schlägt lieber an Werben um jung Mägdeleins Hand. Sachs schlägt Warum wohl aller Tage schönster mag dieser sein? Schlag. Ärgerlich Allen hier ich es sage Schlag weil ein schönes Fräulein zwei Schläge von ihrem lieb n Herrn Vater, Sachs schlägt und nickt ironisch beifällig wie gelobt hat er, viele kleine Schläge ist bestimmt zum Eh stand. Fünf Schläge. Sehr ärgerlich Wer sich getrau , Schlag der komm und schau , da steh n die hold lieblich Jungfrau, drei Schläge auf die ich all mein Hoffnung bau Schlag darum ist der Tag so schön blau, viele Schläge als ich anfänglich fand.« Er bricht wütend um die Ecke auf Sachs los BECKMESSER Sachs! Seht, Ihr bringt mich um! Wollt Ihr jetzt schweigen? SACHS Ich bin ja stumm! Die Zeichen merkt ich; wir sprechen dann derweil lassen die Sohlen sich an. BECKMESSER gewahrt, dass Magdalene sich vom Fenster entfernen will Sie entweicht? Pst, pst! - Herrgott! Ich muss! Um die Ecke herum die Faust gegen Sachs ballend Sachs, Euch gedenk ich die Ärgernuss! Er macht sich zum zweiten Vers fertig SACHS mit dem Hammer nach dem Leisten ausholend Merker am Ort! - Fahret fort! BECKMESSER immer stärker und atemloser »Will heut mir das Herz hüpfen, Schlag werben um Fräulein jung, drei Schläge doch tät der Vater knüpfen Schlag daran ein Bedingung drei Schläge für den, wer ihn beerben will und auch werben zwei Schläge um sein Kindelein fein. viele Schläge Der Zunft ein bied rer Meister wohl sein Tochter er liebt, drei Schläge doch zugleich auch beweist er, zwei Schläge was er auf die Kunst gibt ununterbrochene Schläge zum Preise muss es bringen im Meistersingen, wer sein Eidam will sein. Er stampft wütend mit den Füssen Nun gilt es Kunst, dass mit Vergunst, ohn all schädlich gemeinen Dunst, fortwährende Schläge ihm glücke des Preises Gewunst, war begehrt mit wahrer Inbrunst, Sachs, welcher kopfschüttelnd es aufgibt, die einzelnen Fehler anzumerken, arbeitet hämmernd fort, um den Keil aus dem Leisten zu schlagen um die Jungfrau zu frei n.« SACHS über den Laden weit herausgelehnt Seid Ihr nun fertig? BECKMESSER in höchster Angst Wie fraget Ihr? SACHS hält die fertigen Schuhe triumphierend heraus Mit den Schuhen ward ich fertig schier. - Während er die Schuhe an den Bändern hoch in der Luft tanzen lässt Das heiss ich mir echte Merkerschuh - mein Merkersprüchlein hört dazu! - sehr kräftig Mit lang und kurzen Hieben steht s auf der Sohl geschrieben da lest es klar und nehmt es wahr, und merkt s Euch immerdar. Gut Lied will Takt wer den verzwackt, dem Schreiber mit der Feder haut ihn der Schuster aufs Leder. - Nun lauft in Ruh habt gute Schuh, der Fuss Euch drin nicht knackt, ihn hält die Sohl im Takt! BECKMESSER der sich ganz in die Gasse zurückgezogen hat und an die Mauer mit dem Rücken sich anlehnt, singt, um Sachs zu übertäuben, mit grösster Anstrengung, schreiend und atemlos hastig, während er die Laute wütend nach Sachs schwingt "Darf ich mich Meister nennen, das bewähr ich heut gern, weil ich nach dem Preis brennen muss, dursten und hungern. Nun ruf ich die neun Musen, dass an sie blusen mein dicht rischen Verstand. Wohl kenn ich alle Regeln, halte gut Mass und Zahl; doch Sprung und Überkegeln wohl passiert je einmal, wann der Kopf ganz voll Zagen zu frei n will wagen um jung Mägdeleins Hand. Er verschnauft sich Ein Junggesell, trug ich mein Fell, mein Ehr, Amt, Würd und Brot zur Stell, dass Euch mein Gesang wohl gefällt, und mich das Jungfräulein erwähl, wenn sie mein Lied gut fand." - DAVID hat den Fensterladen, dicht hinter Beckmesser, ein wenig geöffnet und lugt daraus hervor Wer Teufel, hier? - Er wird Magdalene gewahr Und drüben gar? Die Lene ist s -, ich seh es klar! Herrje, der war s, den hat sie bestellt. Der ist s, der ihr besser als ich gefällt! Nun warte, du kriegst s! Dir streich ich das Fell! Er entfernt sich nach innen NACHBARN erst einige, dann immer mehr, öffnen während Beckmessers Lied in der Gasse die Fenster und gucken heraus Was heult denn da? Wer kreischt mit Macht? Ist das erlaubt so spät zur Nacht? Gebt Ruhe hier! s ist Schlafenszeit. Mein , hört nur, wie dort der Esel schreit! Ihr da! Seid still und schert Euch fort! Heult, kreischt und schreit an andrem Ort! Sie verlassen die Fenster und kommen nach und nach in Nachtkleidern einzeln auf die Strasse heraus. – Sachs beobachtet noch eine Zeitlang den wachsenden Tumult, löscht aber alsbald sein Licht aus und schliesst den Laden so weit, dass er, ungesehen, stets durch eine kleine Öffnung den Platz unter der Linde beobachten kann.Walther und Eva sehen mit wachsender Sorge dem anschwellenden Auflaufe zu; er schliesst sie in seinen Mantel fest an sich und birgt sich hart an der Linde im Gebüsch, so dass beide fast ungesehen bleiben DAVID ist, mit einem Knüppel bewaffnet, zurückgekommen, steigt aus dem Fenster und wirft sich auf Beckmesser Zum Teufel mit dir, verdammter Kerl! MAGDALENE winkt David heftig zurück. Am Fenster, schreiend Ach, Himmel! David! Gott, welche Not! Zu Hilfe! Zu Hilfe! Sie schlagen sich tot! BECKMESSER wehrt sich, will fliehen; David hält ihn am Kragen Verfluchter Bursch! Lässt du mich los? DAVID Gewiss! Die Glieder brech ich dir bloss! Beckmesser und David balgen sich fortwährend; bald verschwinden sie gänzlich, bald kommen sie wieder in den Vordergrund, immer Beckmesser auf der Flucht. David ihn einholend, festhaltend und prügelnd VOGELGESANG,ZORN,MOSER,EISSLINGER, NACHTIGAL,KOTHNER,ORTEL,FOLZ an den Fenstern Seht nach! Springt zu! Da würgen sich zwei! Sie kommen herab. ORTEL in die Gasse laut schreiend Heda! Herbei! s gibt Schlägerei LEHRBUBEN einzeln, dann mehr, von allen Seiten dazukommend Herbei! Herbei! s gibt Keilerei! VOGELGESANG,ZORN,MOSER,EISSLINGER, NACHTIGAL,KOTHNER,ORTEL,FOLZ Bereits auf der Gasse Ihr da, lasst los! Gebt freien Lauf! Lasst ihr nicht los, wir schlagen drauf. Gleich aus einander da! GESELLEN mit Knitteln bewaffnet, kommen von verschiedenen Seiten dazu Heda! Gesellen ran! Dort wird mit Streit und Zank getan; da gibt s gewiss noch Schlägerei; Gesellen, haltet euch dabei! LEHRBUBEN Kennt man die Schlosser nicht? Die haben s sicher angericht t! ZWEITE u. VIERTE LEHRBUBE s sind die Schuster! ERSTE u. DRITTE LEHRBUBE Nein, s sind die Schneider! ZWEITER u. DRITTER Die Trunkenbolde! ERSTER Die Hungerleider! MAGDALENE am Fenster, verzweifelt die Hände ringend Ach Himmel! David! Gott! Welche Not! Zu Hilfe! Zu Hilfe! Sie schlagen sich tot! NACHBARINNEN haben die Fenster geöffnet und gucken heraus Was ist das für Zanken und Streit? Da gibt s gewiss noch Schlägerei! Wär nur der Vater nicht dabei! Da ist mein Mann gewiss dabei! ZORN (auf den ersten Nachbar - Vogelgesang stossend) Ei, seht, auch Ihr hier? Geht s Euch was an? VOGELGESANG Was sucht Ihr hier? Hat man Euch was getan? ZORN Euch kennt man gut. VOGELGESANG Euch noch viel besser. ZORN Wieso denn? VOGELGESANG Ei, so! Er schlägt ihn. ZORN Er schlägt wieder. Esel! VOGELGESANG Dummrian! Zorn schlägt wieder. LEHRBUBEN Ich glaub, die Schmiede werden s sein! Nein, ‘s sind die Schlosser dort, ich wett! Ich kenn die Schreiner dort. Gewiss, die Metzger sind’s! Hei! Schaut die Schäffler dort beim Tanz! Herbei, herbei! Jetzt geht’s zum Tanz! Immermehr! ‘s gibt grosse Keilerei! NACHBARINNEN Mein! Seht nur dort(hier)! Der Zank und Lärm! Der Lärm und Streit! s wird einem wahrlich angst und bang! DIE MEISTER und älteren Bürger kommen von verschiedenen Seiten dazu Was gibt s denn da für Zank und Streit? Das tost ja weit und breit! MAGDALENE mit grösster Anstrengung Hör doch nur, David! So lass doch nur den Herrn dort los, er hat mir nichts getan! So hör mich doch nur an! GESELLEN s sind die Weber! s sind die Gerber! Die Preisverderber! NACHBARINNEN Heda! Ihr dort unten, so seid doch nur gescheit! Ei hört, was will die Alte da? Seid ihr denn Alle gleich zu Streit und Zank bereit? KOTHNER stösst auf einen Nachbar - Nachtigal Euch gönnt ich s schon lange. Moser, Eisslinger beide im Streit. MOSER Wird euch wohl bange? EISSLINGER Hat euch die Frau gehetzt? NACHTIGAL schlägt Kothner Das für die Klage! MOSER Schaut, wie es Prügel setzt! Sie schlagen sich. EISSLINGER Lümmel! MOSER Grobian! GESELLEN Dacht ich mir s doch gleich spielen immer Streich! Wischt’s ihnen aus! Gebt’s denen scharf! Immermehr! Die Keilerei wird gross! LEHRBUBEN jubelnd Krämer finden sich zur Hand, Mit Gerstenstang’ und Zuckerhand; Mit Pfeffer, Zimt, muskatennuss, Sie riechen schön und bleiben gern vom Schuss. KOTHNER holt einen Stock hervor Seht euch vor, wenn ich schlage! NACHTIGAL Seid ihr noch nicht gewitzt? KOTHNER Nun, schlagt doch! NACHTIGAL schlägt Das sitzt! KOTHNER Dass dich Halunken gleich ein Donnerwetter träf! verfolgt ihn. NACHTIGAL nachrufend Das für die Klage! GESELLEN Herbei! Hei! Hier setzt’s prügel! ORTEL Dass dich Halunke! EISSLINGER Wartet, ihr Racker! MOSER Massabzwacker! FOLTZ Euch gönnt ich’s lang! LEHRBUBEN Meinst du damit etwa mich? Halt’s Maul! Mein ich damit etwa dich? GESELLEN Dort den Metzger Klaus kenn ich heraus! s brennt manchem im Haus! s ist morgen der Fünfte! Schneider mit dem Bügel! Zünfte heraus! MAGDALENE Ach! Welche Not! David! So hör doch nur einmal! LEHRBUBEN Hei! Das sitzt. Seht nur, der Has’! Hat überall die Nas’. NACHBARINNEN Mein! Dort schlägt sich mein Mann! Ach, Gott! Säh’ ich nur meinen Hans! Sind die Köpfe vom Wein euch voll? Säh’ die Not ich wohl an? Seid ihr alle blind und toll? DIE MEISTER Gebt Ruh und schert euch jeder gleich nach Hause heim, sonst schlag ein Hageldonnerwetter drein! Stemmt euch hier nicht mehr zu Hauf, oder sonst wir schlagen drein! LEHRBUBEN Lustig, wacker! jetzt geht s erst recht an! Nur immermehr heran! Hei, nun geht s Plauz! hast du nicht gesehn! Hast s auf die Schnauz! - Ha! nun geht s Krach! Hagelwetterschlag! Wo es sitzt, da wächst nichts so bald nach! Keilt euch wacker! Keiner weiche! Haltet selbst Gesellen mutig stand! Wer wich, s wär wahrlich eine Schand! Wacker drauf und dran! Wir stehen alle wie ein Mann! Wie ein Mann stehn wir alle fest zur Keilerei! Bereits prügeln sich Nachbarn und Lebrbuben fast allgemein durcheinander GESELLEN Bald’ ist der Fünfte. ’s brenntmanchem da im Haus! Nun tüchtig drauf und dran, wir schlagen los! NACHBARINNEN Sind euch vom Wein denn noch die Köpfe voll? Seht dort den Christian; er walkt den Peter ab! Mein! Dort den Michel seht, der haut dem Steffen eins! Hilfe! Der Vater! Der Vater! Ach, sie haun ihn tot! Hört keines mehr sein Wort! GESELLEN Ihr da, macht! Packt euch fort! Wir sind hier grad am Ort! Wolltet ihr etwa den Weg uns hier verwehren? Macht Platz, wir schlagen drein! Gürtler! - Spengler! Macht ihr euch selber fort! Zinngiesser! - Leimsieder! - Lichtgiesser! - Nicht gewichen! Schlagt sie nieder! Keiner weiche! Tuchscherer! Leinweber! Schlagt’s ihn’ hin! Haltet’s Maul! Schert euch selber fort und macht euch heim! MAGDALENE hinabspähend Herrgott, er hält ihn noch! NACHBARINNEN Peter! So höre doch! Jesus! Der Hans hat einen Hieb am kopf. - Hans! Ei, so höre doch! Jesus! Sie schlagen meinen Jungen tot! Gott, welche Not! Welche Höllennot! Gott steh’ uns bei, geht das noch lange hier fort! Hei! Mein Mann schlägt wacker auf sie drein! ZORN Racker! VOGELGESANG Zwacker! ZORN Wird euch bang? VOGELGESANG Euch gönnt ich’s lang! KOTHNER, ORTEL, VOGELGESANG Packt euch jetzt heim, sonst Kriegt ihr’s von der Frau! ZORN Wollt ihr noch mehr? FOLZ, SCHWARZ Lauft heim, sonst Kriegt ihr’s von der Frau! ZORN, MOSER Geht’s euch was an, wenn ich nicht will? NACHTIGAL Was geht’s euch an, Wenn ich nun grad’ hier bleiben will? VOGELGESANG Auf, schert euch heim! EISSLINGER Was geht’s euch an, wenn mir’s gefällt? KOTHNER, ORTEL, FOLTZ, SCHWARZ, MOSER Schickt die Gesellen heim! ZORN So gut wie ihr bin M;eister ich! EISSLINGER Dummer Kerl! KOTHNER Macht euch fort! NACHTIGAL Schert euch heim! VOGELGESANG Schert doch euch selber fort! NACHBARINNEN Die Köpf und Zöpfe wackeln hin und her! Gott, wie sie walken! Franz, sei doch nur gescheit! Ach, wie soll das enden? Auf, schreit zu Hilfe Mord und Zeter! - Schafft Wasser, Wasser her! Wasser her! Wasser ist allerbest’ für ihre Wut! das giesst ihn auf die Köpf herab! Die Rauferei ist allgemein geworden, Schreien und Toben MAGDALENE Nein! David, ist er toll? mit höchster Anstrengung Ach, David, hör s ist Herr Beckmesser! POGNER ist im Nachtgewand oben an das Fenster getreten Um Gott! Eva! Schliess zu! Ich seh, ob unt im Hause Ruh! Er zieht Magdalenen, welche jammernd die Hände nach der Gasse hinab gerungen, herein und schliesst das Fenster WALTHER der bisher mit Eva sich hinter dem Gebüsch verborgen, fasst jetzt Eva dicht in den linken Arm und zieht mit der rechten Hand das Schwert Jetzt gilt s zu wagen, sich durchzuschlagen! Er dringt mit geschwungenem Schwert bis in die Mitte der Bühne vor, um sich mit Eva durch die Gasse durchzuhauen. Da springt Sachs mit einem kräftigen Satze aus dem Laden, bahnt sich mit geschwungenem Knieriemen den Weg bis zu Walther und packt diesen beim Arm POGNER auf der Treppe He! Lene! Wo bist du? SACHS die halb ohnmächtige Eva die Treppe hinaufstossend Ins Haus, Jungfer Lene! Pogner empfängt Eva und zieht sie in das Haus. - Sachs, mit einem Knieriemen David eines überhauend und mit einem Fusstritt ihn voran in den Laden stossend, zieht Walther, den er mit der andren Hand fest gefasst hält, mit sich hinein und schliesst sogleich fest hinter sich zu. Beckmesser, durch Sachs von David befreit, sucht sich eilig durch die Menge zu flüchten. – Im gleichen Augenblick, wo Sachs auf die Strasse sprang, hörte man einen Hornruf des Nachtwächters. Alle suchen in eiliger Flucht nach allen Seiten hin das Weite, so dass die Bühne sehr bald gänzlich leer wird. Als die Strasse und Gasse leer geworden und alle Häuser geschlossen sind, betritt der Nachtwächter die Bühne, reibt sich die Augen, siebt sich verwundert um und schüttelt den Kopf. DER NACHTWÄCHTER mit leise bebender Stimme Hört, ihr Leut, und lasst euch sagen, die Glock hat eilfe geschlagen bewahrt euch vor Gespenstern und Spuk, dass kein böser Geist eu r Seel beruck! Lobet Gott, den Herrn! Hornruf. Der Vollmond tritt hervor und scheint hell in die Gasse hinein; der Nachtwächter schreitet langsam dieselbe hinab. Als der Nachtwächter um die Ecke biegt, fällt der Vorhang, genau mit dem letzten Takte All rights reserved © Maria Fujioka Wagner,Richard/Die Meistersinger von Nürnberg+/III-1